Cumhuriyet dönemi şiiri, çeşitli akım ve topluluklara ayrılarak incelenebilir. Bu dönemler şunlardır: 1. Beş Hececiler: Millî Edebiyat'tan etkilenmiş, hece ölçüsünü kullanmış ve memleket sevgisi gibi konuları işlemişlerdir. 2. Millî Edebiyat Zevk ve Anlayışını Sürdüren Şiir: Dildeki yabancı sözcüklerin Türkçe karşılıklarını kullanmayı tercih etmişlerdir. 3. Yedi Meşaleciler: Edebiyatta bir yenilik hamlesi yapmak istemişler, Fransız sürrealizminden etkilenmişlerdir. 4. Garip Hareketi (Birinci Yeni): Geleneksel şiir anlayışına tepki olarak doğmuş, doğal ve yalın bir dil kullanmışlardır. 5. Serbest Nazım ve Toplumcu Şiir: 1920-1960 yılları arasında etkili olmuş, toplumsal kaygılar güden şiirler yazmışlardır. 6. İkinci Yeniler: Şiirde biçim ve özden çok içeriğe önem vermişler, kendilerini toplumun sözcüsü olarak nitelemişlerdir. 7. Hisarcılar: Yaşayan Türkçeyi savunmuşlar, Garip akımına karşı çıkmışlardır.