Sosyalizm

"Sosyalizmi tembel, uçarı, egoist, düşüncesiz, kaygısız insanlarla gerçekleştiremezsiniz. Sosyalist bir toplumun, kendi bulunduğu yerden, genel refah için tutku ve hevesle dolu, yoldaşı insanlar için fedakârlık ve duygudaşlıkla dolu, en zoru gerçekleştirmeye kalkışacak cesaret ve kararlılıkla dolu insanlara ihtiyacı vardır" sözü Rosa Luxemburg'a aittir. Bu alıntı, Luxemburg'un "Toplumun Sosyalizasyonu" başlıklı yazısında yer almaktadır.

Karl Marx, kapitalizmi çeşitli açılardan eleştirmiştir: Sınıf mücadelesi: Marx'a göre kapitalizmin özü, burjuvazi (üretim araçlarına sahip olanlar) ile proletarya (emek gücünü satmaktan başka sermayesi olmayanlar) arasındaki bitmek bilmeyen mücadeledir. Üretim araçlarının özel mülkiyeti: Marx, üretim araçlarının özel mülkiyetinin eşitsizliği derinleştirdiğini ve bir grubun diğer grup üzerinde ekonomik güç ve kontrol sahibi olmasını sağladığını savunur. Rekabet ve kriz döngüleri: Marx, kapitalizmin sürekli bir rekabet ve kaçınılmaz olarak ortaya çıkan kriz döngüleri ile tanımlandığını belirtir. Yabancılaşma: Marx, kapitalist sistemde işçinin kendi emeğinin ürünüyle, kendi iş süreciyle ve hatta kendi insan doğasıyla yabancılaştığını öne sürer. Doğanın sömürülmesi: Marx, kapitalizmin ihtiyacın da ötesinde üretim yaptığını ve insanlarda satın alma arzusu yarattığını, bu durumun sahte bir çeşitlilik yarattığını ifade eder. Marx'a göre kapitalizm, artan iç çelişkileri nedeniyle devrimle sonlanacaktır.

Komünizmde kızıl bayrağın olmasının bazı nedenleri: Tarihsel sembolizm. Meydan okuma ve savaş sembolü. Devrimci amblem. İşçi sınıfının temsili. Ayrıca, 1789 tarihli bir Fransız yasasına göre, kamu düzeninin tehlikede olduğu durumlarda kırmızı pankartlar asılması ve bu durumda toplantıların dağıtılması öngörülmüştür.

Proletaryanın iktidarı, Marksist felsefede proletarya diktatörlüğü anlamına gelir. Proletarya diktatörlüğü, kapitalist ekonomiden komünist ekonomiye geçiş aşamasıdır. Proletarya diktatörlüğü kavramı, aynı zamanda proletaryanın devrimci diktatörlüğü veya proletaryanın demokratik diktatörlüğü gibi farklı terimlerle de ifade edilir.

Maksim Gorki'nin "Ana" romanı, birkaç önemli nedenle değerlidir: Toplumcu gerçekçiliğin başyapıtlarından biri olarak kabul edilir. Rus işçi sınıfının devrimci mücadelesini ve 1905 Devrimi öncesindeki toplumsal ve politik ortamı yansıtır. Ana karakterinin dönüşümü ile dikkat çeker; başlangıçta cahil ve korkulu olan Ana, oğlunun etkisiyle devrimci bir bilinç kazanır ve "halkın anası" haline gelir. Sosyalizm ideolojisini ve kolektif mücadeleyi vurgular. Propaganda aracı olarak da görülmüştür; işçi sınıfının mücadelesini destekler. Dünya çapında birçok dile çevrilmiş ve özellikle sosyalist ülkelerde büyük bir popülerlik kazanmıştır. Ekim Devrimi'ne giden süreçte önemli bir rol oynamıştır.

Sosyalist, sosyalizm ideolojisini benimseyen ve bu ideolojiye inanmış kişilere denir. Sosyalistler, toplumun her kesiminin eşit haklara sahip olması gerektiğine inanır, sınıf farklarını azaltmayı ve gelir dağılımını adaletli bir şekilde düzenlemeyi amaçlarlar. Sosyalist düşünce, 19. yüzyılda ortaya çıkmış olup, farklı akımlara ayrılmıştır. Bu akımlardan bazıları: Marksizm. Anarşizm. Sosyal demokrasi.

Sosyalizm ve Toplumsal Mücadeleler Ansiklopedisi, 8 ciltten oluşmaktadır.

"Bizim de Günümüz Gelecek" ifadesi, farklı bağlamlarda çeşitli anlamlar taşıyabilir. Film: "Notre jour viendra" adlı, 2011 yapımı bir filmi ifade edebilir. Kitap: Nihat Genç'in bir kitabını ifade edebilir. Kitap: Oktay Duman'ın "Savaş Al" adlı kitabını ifade edebilir.

Yeşil Sol Parti (YSP), azınlık hakları, bölgeselcilik, demokratik konfederalizm, ekolojik sosyalizm, feminizm, antikapitalizm ve antiemperyalizm gibi ideolojileri benimseyen bir siyasi partidir. Partinin bazı temel ilkeleri şunlardır: Ekolojik yaşam: Doğanın tahribine ve yağmalanmasına karşı çıkar. Yerinden ve yerelden yönetim: Merkezi olmayan, demokratik bir idari yapıyı savunur. Toplumsal adalet: İktisadi, tanınma ve katılım adaleti gibi kavramları önemser. Kapitalizme karşı duruş: İnsanı, emeği ve doğayı meta olarak gören kapitalizmi reddeder.

Solcular ve sosyalistler aynı değildir, ancak solcular genellikle sosyalistlerin içinde yer aldığı daha geniş bir grubu ifade eder. Solcu, emek-sermaye çelişkisinde emekten yana olan, sosyal adaletçi ve seküler bir yaşam tarzını savunan kişileri tanımlar. Sosyalist ise, sınıfsız bir toplumu amaçlayan daha köktenci bir siyasi tavrı temsil eder. Dolayısıyla, tüm sosyalistler solcudur, ancak tüm solcular sosyalist değildir.

"Ottepel" (Çözülme) terimi, Sovyetler Birliği'nin 1950'lerin sonu ve 1960'ların başındaki Nikita Kruşçev dönemini ifade eder. Bu dönem, siyasi baskıların ve sansürün görece azaldığı, destalinizasyon sürecinin yaşandığı, Gulag kamplarındaki siyasi mahkumların tahliye edildiği ve diğer uluslarla barış içinde bir arada yaşama politikalarının benimsendiği bir zaman dilimidir. Terim, yazar İlya Ehrenburg'un 1954 yılında yazdığı "Çözülme" (Ottepel) adlı eserinden gelmektedir.

Reşid Behbudov'un ölümüne dair çeşitli iddialar bulunmaktadır. Bazı iddialara göre, 1988 yılında Hindistan'da Stepan Şaumyan'ın cenazesiyle ilgili bir kamera kaydının eline geçmesi ve bu durumu SSCB Yüksek Sovyet (parlamento) üyesi olan Mihail Gorbaçov ile tartışması, Behbudov'un itibar suikastına uğramasına ve toplumda yokmuş gibi davranılmaya başlanmasına neden olmuştur. Eşi Ceyran Hanım'ın anlattığına göre, bu olaydan sonra Behbudov, hastanede tetkikler için bir odaya alınmış ve hiç beklemedikleri anda bir hemşirenin "Reşid Behbudov vefat etti" demesiyle sanatçı hayatını kaybetmiştir. Azerbaycan'ın önemli tarihçileri, bu ölümü bir suikast olarak değerlendirmektedir. Resmi kayıtlara göre ise Reşid Behbudov, 9 Haziran 1989 tarihinde Moskova'da vefat etmiştir.

Trotskizm, Marksizmin Troçki'nin bakış açısıyla yorumlanmasıdır. Trotskizmin temel savunduğu fikirler: Dünya devrimi: Sosyalizmin tek bir ülkede kurulmasının olanaksız olduğunu, sosyalist devrimlerin öncelikle gelişmiş kapitalist ülkelerde gerçekleşmesi gerektiğini savunur. Enternasyonalizm: 4. Enternasyonal'in kurulmasıyla dünya devrimi için mücadele edildiğini ilan eder. Sürekli devrim: Geri kalmış ülke burjuvalarının rolünü işçi sınıfının devralması ve devrimin kesintiye uğramadan dünyaya yayılması gerektiğini savunur. Bürokrasi eleştirisi: Sovyetler Birliği'nde bürokrasinin işçi iktidarını deformasyona uğrattığını ve kendi çıkarları için devrimi yenilgiye uğrattığını iddia eder. Proletaryanın bağımsız örgütlenmesi: İşçi sınıfının devrimci hattının diğer sınıflara dayanan siyasetlerden bağımsız olarak inşa edilmesini savunur.

Antonio Gramsci'nin devrim yöntemleri şunlardır: Hegemonya Teorisi: Gramsci'ye göre devrim, sadece mevcut mülkiyeti altüst etmekle kalmaz, aynı zamanda toplumsal, ahlaki, felsefi ve davranışsal alışkanlıkları da değiştirir. Mevzi Savaşı: Gramsci, devlet aygıtını doğrudan ele geçirmeye çalışmak yerine, sivil toplum içindeki istihkamları ve mevzileri kazanma mücadelesini savunur. Birleşik Cephe: İşçi sınıfının, burjuvaziyle ittifak arayan sağ anlayışlar ve her türlü ittifakı reddeden sol anlayışlar ile mücadele ederek, ezilenleri etrafında birleştirmesini önerir. Kültürel Egemenlik: İşçi sınıfının, burjuva değerlerinin toplum için doğal veya normal değerleri temsil ettiği kanısını yıkması ve kendi öz kültürünü geliştirmesi gerektiğini belirtir. Demokratik Merkeziyetçilik: İşçi sınıfının yeni tip partisinin, liderler, kitlesel hareketler ve parti arasındaki diyalektik ilişkiyi ve uyumu sağlaması gerektiğini savunur.

SSCB (Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği) ile Doğu Almanya arasındaki bazı farklar: Siyasi Sistem: Doğu Almanya, 1949'da kurulan ve 1989'daki Barışçıl Devrim'e kadar varlığını sürdüren sosyalist bir devletti. Ekonomik Model: Doğu Almanya'nın ekonomisi, büyük oranda kamu iktisadi teşebbüslerinden oluşuyor ve merkezî planlı bir model izliyordu. SSCB'nin ekonomik yapısı hakkında spesifik bilgi bulunamamıştır. Para Birimi: Doğu Almanya'nın para birimi Doğu Alman markıydı. SSCB'nin para birimi hakkında spesifik bilgi bulunamamıştır. Yaşam Standardı: 1989'a gelindiğinde, Doğu Almanya'da kişi başına düşen millî gelir 42.004 dolar iken, Batı Almanya'da bu miktar 525.29 milyar dolardı. Coğrafi Konum: Doğu Almanya, kuzeyinde Baltık Denizi, doğusunda Polonya, güneydoğusunda Çekoslavakya ve güneybatı ve batısında Batı Almanya ile sınır komşusuydu. SSCB'nin coğrafi konumu hakkında spesifik bilgi bulunamamıştır.

Yunanistan Komünist Partisi (KKE), aşağıdaki görüşleri savunmaktadır: Sosyalizm ve halk iktidarı. Emperyalist savaşlara karşı çıkış. Halkın yaşam haklarının korunması. Yabancı askeri üslerin kapatılması. İşçi haklarının savunulması. KKE ayrıca, İsrail'in eylemlerine destek vererek ülkeyi belirsiz bir savaşa sürüklediği gerekçesiyle Yunan hükümetini eleştirmektedir.

Küba'nın güzel olarak görülmesinin bazı nedenleri: Tarihi ve kültürel zenginlik: Küba, özellikle Havana, eski ve yıkık dökük binaları, neo-klasik yapıları ve sokaklarıyla zaman makinesiyle geçmişe yolculuk hissi verir. Doğal güzellikler: Beyaz kumlu plajları, turkuaz denizi ve el değmemiş doğası, özellikle Vinales'teki bioçeşitlilik ve UNESCO koruması altındaki milli parklarıyla dikkat çeker. Sosyalist atmosfer: Kübalıların benzer gelir seviyesine sahip olması, kapı önü sohbetleri, dans ve müziğin günlük hayatta büyük yer tutması gibi unsurlar, ülkeye nostaljik ve pozitif bir ambiyans katar. Güvenli ortam: Kübada şiddet ve polis şiddeti yok, insanlar kapılarını açık uyuyabiliyor. Samimi insanlar: Kübalılar, turistlerle iletişim kurmayı ve onlara yardımcı olmayı seviyor.

Çin, Han Çinlileri başta olmak üzere 56 farklı etnik grubu barındıran çok kültürlü bir ülkedir. Han Çinlileri, nüfusun yaklaşık %92'sini oluşturmaktadır.

Sol anarşizm ve sol liberteryenizm arasındaki temel farklar şunlardır: Devlete Bakış: Sol anarşizm, devletin tamamen ortadan kaldırılmasını savunurken, sol liberteryenizm devlet müdahalesini sınırlar ancak devletin tamamen ortadan kalkmasını zorunlu görmez. Ekonomik Önermeler: Sol liberteryenizm, kaynak bazlı bir ekonomiyi savunur ve doğal kaynakların ortaklaşa sahipliğini kabul eder. Toplumsal Adalet: Sol liberteryenizm, sosyal adaleti ve işyeri demokrasisini önemser; işçilerin karar alma süreçlerine katılımını hedefler. Bu farklılıklar, her iki akımın da bireysel özgürlük ve sosyal adalet temelinde farklı yaklaşımlar geliştirdiğini gösterir.

Lev Troçki'nin kurduğu Dördüncü Enternasyonal'in amacı, kapitalizme ve stalinizme karşı mücadele ederek sosyalist bir toplum inşa etmektir. Enternasyonalin diğer amaçları arasında: işçi sınıfının savunulması; anti-faşizm; antistalinizm; dünya genelinde devrimci bir siyasi devrim gerçekleştirilmesi yer alır.