Şiir

Ahmet Muhip Dıranas'ın "Kar" şiiri, aşağıdaki temaları işler: Doğa ve melankoli. Özlem ve unutuluş. Kaçış ve rüya. Yalnızlık ve unutma. Şiirde ayrıca, varoluşsal sorgulamalar, içsel çatışma ve melankoli de işlenir. Şiirin bazı dizeleri şu şekildedir: > Kardır yağan üstümüze geceden, Yağmurlu, karanlık bir düşünceden, Ormanın uğultusuyla birlikte Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte Kar yağıyor üstümüze inceden. > Sesin nerde kaldı, her günkü sesin, Unutulmuş güzel şarkılar için Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!. > Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam! Uyandırmayın beni uyanamam. > Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına, Allah aşkına, gök, deniz aşkına Yağsın kar üstümüze buram buram.

"Ne Feryad Edersin Divane Bülbül" eseri, Erzurumlu Emrah'a aittir. Ayrıca, bu isimde iki farklı eser daha bulunmaktadır: 1. Türkü: Elazığ yöresine ait, kaynak kişisi Suat Albayrak, derleyicisi ve notaya alanı ise Ahmet Yamacı olan bir türküdür. 2. Şarkı: Sadettin Kaynak tarafından hicaz makamında bestelenmiş bir şarkıdır.

Ziya Gökalp şiirlerinde çeşitli konuları işlemiştir, bunlardan bazıları şunlardır: Turancılık. Türkiyecilik. Köy ve köylü. Batı medeniyeti. Kadın, aile ve feminizm. Yurtseverlik ve vatan sevgisi. Halk masalları.

Ziya Osman Saba, öz şiir veya saf şiir anlayışını benimsemiştir. Saba'nın şiir anlayışının bazı özellikleri şunlardır: Merhamet ve iyimserlik: Hayata ve insanlara karşı merhamet duygusu ve iyimserlikle yaklaşmıştır. Mutlu aile tabloları: Şiirlerinde mutlu aile tabloları çizmiştir. Sükût ve beyaz renk: Şiirlerinde sükûta ve beyaz renge önem vermiştir. Tabiat ve kaçış: Yeşillikler ve denizle iç içe "o belde"lere yer vermiştir; bu yerler, öte hayata geçmiş tanıdıkların ve aile bireylerinin de içinde mutlulukla yer alacağı mekânlardır. Temalar: Şiirlerinde hatıralar, çocukluk ve gençlik yıllarına duyulan özlem, tabiat, şehir, ev ve aile, Allah, teslimiyet, hayat, ölüm ve ahiret gibi temaları işlemiştir. Saba, 1928'de altı arkadaşıyla birlikte Yedi Meşale isimli ortak kitabı yayımlamış ve ömrünün sonuna kadar topluluğun şiir anlayışına bağlı kalan tek Yedi Meşaleci olmuştur.

"Haberin Var mı" şiiri, Ahmed Arif'e aittir. Ayrıca, "Haberin Var mı" adıyla farklı şairler tarafından yazılmış şiirler de bulunmaktadır, örneğin Aşık Zemani ve Hamit Karaca.

"Daha Senden Gayri Aşık mı Yoktur" türküsünün hikayesi, Aşık Ruhsati'nin kendi nefsine ve dünyaya olan düşkünlüğünü eleştirmesiyle ilgilidir. Türküde, kişinin kendi bildiğine fazla güvenmemesi, iki kamile danışması gerektiği ve dünyanın fani bir rüya olduğu vurgulanır. Türkünün sözleri: > Daha senden gayri aşık mı yoktur? Nedir bu telaşın ey deli gönül! Hele bir düşünsen fani dünyayı, Neler geldi, geçti say deli gönül. Türkü, Kayseri Sarız'dan Nesimi Çimen tarafından derlenmiştir. Türkü, Anadolu'da yaygın olarak söylenen ve Anadolu dışında da çeşitlemeleri bulunan bir eserdir.

Sezai Karakoç'un "Ey Sevgili" şiirinde birçok edebi sanat kullanılmıştır: İmge ve semboller: Bahar, kuşlar, aşk celladı, mezarlar gibi imgeler ve semboller, şiirin anlamını ve duygusal derinliğini güçlendirir. Tevriye ve iham: "Sin" kelimesinin farklı anlamlarda kullanılması. Benzetme (teşbih): "Yağmur sonrası tüten toprak gibi, gel sin içime". Tenasüp: "Orman, yangın, kaynar, yel, serin, serpen, su" kelimeleri arasındaki uyum. Redif ve kafiye: Şiir, mesnevi nazım şekline uygun olarak aa, bb, cc, dd... kafiye düzenindedir. Ayrıca, şiirde tekrarlar ve aliterasyonlar da dikkat çeker.

Romantik şiirin bazı özellikleri: Bireysellik: Şairler, kendi iç dünyalarını ve duygularını ön plana çıkarırlar. Doğa ve estetik: Doğa, şiirde önemli bir temadır; doğanın güzellikleri ve gizemleri tasvir edilir. Hayal gücü ve sembolizm: Şairler, hayal gücünü ve sembolizmi yoğun bir şekilde kullanırlar. Toplumsal eleştiri: Bireysel duyguların yanı sıra, toplumsal normlara ve akılcı düşünceye eleştiriler getirilir. Yoğun duygusal anlatım: Aşk, melankoli, ölüm, acı, yalnızlık gibi temalar sıklıkla işlenir. Mistisizm ve ruhsal derinlik: Mistik ve doğaüstü temalara sıkça rastlanır. Dil ve üslup: Dil, duygu ve hayallerin coşkunluğu ölçüsünde dağınık ve başıboştur; benzetmeler ve mecazlar sıkça kullanılır.

Necip Fazıl Kısakürek, Kaldırımlar şiirini Paris'te geçirdiği bohem hayatın etkisiyle yazmıştır. Şair, Paris'te kumarla tanışmış ve geceleri geç saatlere kadar kumar oynayarak tüm parasını harcamıştır. Şiirde, gece sokakta yalnız başına yürüyen bir adamın yalnızlığı, umutsuzluğu ve karamsarlığı anlatılmaktadır.

"Bana bir balon al baba, haydi durma, öyle bir balon ki dünya kadar olsun. Ama dünya gibi patlamasın" dizeleri, Cahit Zarifoğlu'na ait bir şiirden bir bölümdür. Şiirin tamamı şu şekildedir: > Bana bir balon al baba, > Haydi durma > Öyle bir balon ki > Dünya kadar olsun. > Ama dünya gibi patlamasın.

Vatan ve millet sevgisi ile ilgili şiir örneklerinden bazıları şunlardır: Nazım Hikmet - "Memleketimi Seviyorum". Mehmet Emin Yurdakul - "Cenge Giderken". Arif Nihat Asya - "Bayrak". Turgut Uyar - "Türkiyem". Ziya Gökalp - "Vatan". Abdurrahim Karakoç - "Anadolu". Halit Fahri Ozansoy - "Vatan Destanı". Yılmaz Çelik - "Vatan ve Sen". Orhan Şaik Gökyay - "Bu Vatan Kimin?". Ömer Ekinci Micingirt - "Canım Vatanım". Bu şiirlerin tamamına aşağıdaki kaynaklardan ulaşılabilir: antoloji.com; fatihsemizoglu.com; sabah.com.tr; neoldu.com.tr.

"Kenetlenmişsin Kalbime İlmek İlmek" şiiri, şairin adı belirtilmeden Zuhal Topal'ın sunduğu izdivaç programının 209. bölümünde, Emel hanıma talibi Mehmet bey tarafından okunmuştur. Şiirin yazarı hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır.

Türk şiirinde en çok kullanılan hece ölçüsü kalıpları şunlardır: 7’li hece ölçüsü: Genellikle manilerde kullanılır. 8’li hece ölçüsü: Semai, varsağı, destan ve türkülerde kullanılır. 11’li hece ölçüsü: Koşma ve destanlar başta olmak üzere aşık ve tekke edebiyatı şiirlerinde kullanılır. 14’lü hece ölçüsü: Tekke şiiri ve çağdaş Türk şiirinde sıkça rastlanır. Ayrıca, 5’li, 6’lı, 9’lu, 10’lu, 12’li, 13’lü ve 15’li hece kalıpları da kullanılır.

"Gumdan Tapylan Yurek" (Çölde Bulunan Yürek) eseri, Türkmen şair Kerim Gurbannepesov'a aittir.

"Yiğidim Aslanım" şarkısı, Bedri Rahmi Eyüboğlu tarafından Bursa Cezaevi'nde tutuklu bulunan açlık grevindeki arkadaşı Nâzım Hikmet için yazılan "Zindanı Taştan Oyarlar" şiirine dayanmaktadır. Şiir, özellikle Zülfü Livaneli tarafından bestelenmesiyle tanınmış ve "Uğur Mumcu Ağıtı" olarak da anılmıştır.

Yunus Emre'nin en kısa şiiri olarak kabul edilebilecek bir şiir: Bana Seni Gerek Seni: > Aşkın aldı benden beni, Bana seni gerek seni. Ben yanarım dün ü günü, Bana seni gerek seni. Yunus Emre'nin kısa şiirleri arasında "Bir Kez Gönül Yıktın İse" ve "Söz Ola" gibi şiirler de bulunmaktadır.

Ziya Osman Saba'nın en ünlü şiiri konusunda kesin bir görüş yoktur. Ancak, şairin bazı tanınmış eserleri şunlardır: "Sebil ve Güvercinler"; "Geçen Zaman"; "Nefes Almak"; "Bıraktığım İstanbul"; "Bütün Saadetler Mümkündür".

"Ya Evde Yoksan" şiiri, Cemal Safi'ye aittir.

"Cenge Giderken" şiiri, Mehmet Emin Yurdakul tarafından yazılmıştır.

Şarkı yazarken kullanılan bazı kafiye şemaları şunlardır: ABAB: Özellikle rap müzikte popüler olan bu şemada, birinci ve üçüncü dizeler birbiriyle, ikinci ve dördüncü dizeler ise farklı bir sesli harf kullanarak birbiriyle kafiyelendirilir. XAXA: ABAB'ya benzer, ancak kafiyeli olmayan iki satır eklenir. AAAA (Monorhyme): Tüm dizeler aynı kafiyeyle biter. AABB: İlk iki satırın, ikinci iki satırın kafiyeli olduğu bir şemadır. ABBA: Dörtlükte iki ek kafiyeli satır arasına sıkıştırılmış bir beyit kullanılır. Düz Kafiye: Bir dörtlüğün tüm dizeleri birbiriyle kafiyelidir. Sarmal Kafiye (ABBA): Birinci ve dördüncü dizeler, ikinci ve üçüncü dizeler kendi arasında kafiyelidir. Çapraz Kafiye (ABAB): Birinci ve üçüncü dizeler, ikinci ve dördüncü dizeler kendi arasında kafiyelidir. Şarkı yazarken kullanılacak kafiye şeması, yazılan müziğin türüne ve kişisel tercihlere göre değişebilir.