Rumeli

En çok sevilen Rumeli türküsü hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Rumeli türküleri arasında en bilinen ve sevilen bazı örnekler şunlardır: "Bir Fırtına Tuttu Bizi". "Çalın Davulları". "Drama Köprüsü". "Bülbülüm Altın Kafeste". "Göçmen Kızı". "Arda Boyları". "Aman Bre Deryalar". Türkülerin sevilme derecesi kişisel tercihlere göre değişiklik gösterebilir.

Rumeli türkülerini söyleyen bazı sanatçılar: Arif Şentürk. Gültekin ve Ekrem. Ayrıca, başta Balkan ülkeleri olmak üzere yurt dışında ve Türkiye'nin birçok şehrinde konserler veren Arif Şentürk, bazı özel televizyon kanallarında "Rumeli'den Sesler" ve "Rumeli Rüzgarı" adlı programlar da hazırlayıp sunmuştur.

Kelle çorbası, özellikle Maraş ve Trakya yörelerine aittir. Maraş Kelle Paçası, Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır. Kelle çorbası, genel olarak Türk mutfak kültürünün köklü lezzetlerinden biri olarak kabul edilir ve farklı bölgelerde çeşitli yorumlarla hazırlanır.

Süt çorbası, farklı mutfak kültürlerinde yer alan ve çeşitli varyasyonları bulunan bir yemektir. Türk mutfağı: Süt çorbası, özellikle Anadolu bölgesinde popülerdir. Fransa: "Soupe de Lait" adıyla bilinir ve çocuklar için hazırlanan besleyici bir yemek olarak öne çıkar. Rusya: "Molochnaya Sup" adıyla bilinir ve genellikle tatlı bir çorba olarak servis edilir. İngiltere: Bazen sebzelerle birleştirilerek hazırlanır. Ayrıca, Diyarbakır yöresinde "Şorbeşir" adında süt ve pirinçten yapılan bir süt çorbası çeşidi bulunmaktadır.

"Güldaniyem" türküsü, Rumeli (Kırklareli) yöresine aittir. Söz ve müziği Faruk Yılmaz'a aittir.

Rumeli türkülerinden bazıları şunlardır: "Bir Fırtına Tuttu Bizi"; "Çalın Davulları"; "Drama Köprüsü"; "Bülbülüm Altın Kafeste"; "Göçmen Kızı"; "Arda Boyları"; "Aman Bre Deryalar"; "Estergon Kalesi"; "Buna Er Meydanı Derler"; "Mert Dayanır Nağmert Kaçar". Ayrıca, "tr.wikisource.org" sitesinde "Kategori:Rumeli türküleri" başlığı altında daha fazla Rumeli türküsüne ulaşılabilir.

"Kadifeden Kesesi" türküsü, Rumeli yöresine aittir.

Güldaniyem türküsünün hikayesi, Balkan coğrafyasında geçen bir aşk hikayesini anlatır. Türküde geçen Güldaniye, platin rengi saçları beline kadar uzun, mor yemenisi entarisiyle uyumlu, yosun rengi gözleri ve simasından çocukluğunu terk etmemiş çilleri ile çekingen ve derin bir kızçedir. Zamanla Hasan, Güldaniye'yi başka bir köye gelin giderken görür ve ona olan aşkını "Gidene bak gidene, gidip de dönmeyene! Nasıl gönül vereyim kendini bilmeyene! Sana yandım Güldaniyem" dizeleriyle dile getirir. Türkü, göçleri ve sevdayı anlatır. Ayrıca, Güldaniyem türküsünün bir versiyonunun ilk olarak Aysel Hasanovo tarafından derlenip yorumlandığı bilinmektedir. Güldaniyem türküsünün hikayesine dair başka bilgiler de bulunabilir.

"Yağmur Yağar Taş Üstüne" türküsü, Rumeli yöresine aittir. Ayrıca, türkünün anonim olduğu ve Münir Nurettin'in "Aziz İstanbul" plağında yer aldığı belirtilmektedir.

"Kırmızı Gülün Alı Var" türküsü, Rumeli yöresine aittir.

Osmanlı'nın Rumeli'ye ilk yerleştiği yer Gelibolu (Çimpe) Kalesi olarak kabul edilir. 1352 yılında, Orhan Gazi'nin oğlu Süleyman Paşa'nın komutasındaki Osmanlı kuvvetleri, Bizans tahtına geçmeye çalışan İoannes Kantakuzenos'un isteği üzerine Çimpe Kalesi'ni fethedip yerleşmiştir.

Osmanlı'da Rumeli, Balkan Yarımadası'nın Osmanlı topraklarına dahil olan bölümünü tanımlar. Osmanlı'da Anadolu, Anadolu topraklarını ifade eder. Rumeli'nin kapsadığı bazı bölgeler: Trakya (Türkiye'nin Avrupa yakası); Yunanistan'ın kuzey bölgeleri; Bulgaristan; Arnavutluk; Kosova; Makedonya; Sırbistan'ın güney bölgeleri; Bosna-Hersek. Anadolu'nun kapsadığı bazı bölgeler: Amasya; Sivas; Aydın. 1864'te eyaletlerden "vilayet" sistemine geçilmiş ve Rumeli eyaleti kaldırılmıştır.

Gazi Süleyman Paşa'nın Rumeli'ye geçişi şu şekilde olmuştur: İlk geçiş (1352). İkinci geçiş (1354). Üçüncü geçiş (1357). Süleyman Paşa, Rumeli'de Malkara, Keşan, Hayrabolu, Tekirdağ ve Çorlu gibi yerleri ele geçirdi.

Turnalar Semahı, Rumeli yöresine ve Otman Baba Süreğine aittir. Bu semah, özellikle Edirne ve Tekirdağ illerinde icra edilmektedir. Ayrıca, Sivas Divriği'den repertuvara girmiş bir halk müziği örneği olarak da bilinmektedir.

Türklerin Rumeli'ye geçişinde etkili olan bazı olaylar şunlardır: Bizans'taki iç savaş: 1344'ten itibaren Osmanlılar, Bizans'ın iç mücadelelerine müdahale etmek veya Bizans üzerinde baskı kuran Sırp ve Bulgarlara karşı mücadele etmek için Rumeli'ye geçmeye başladılar. Karesioğulları Beyliği'nin ilhakı: 1345'te Karesioğulları Beyliği'nin Osmanlılara katılması, Rumeli'ye yerleşmede önemli bir rol oynadı. Çimpe Kalesi'nin alınması: 1352'de Süleyman Paşa komutasındaki Osmanlı kuvvetlerinin Çimpe Kalesi'ni ele geçirmesi, Rumeli'de yerleşmek için bir üs sağladı. Bu olaylar, Osmanlıların Rumeli'ye sistemli bir şekilde yerleşmesine ve Balkan fetihlerine zemin hazırladı.

"Çıksam a Urumelin Düzüne" türküsü, Rumeli (Deliorman) yöresine aittir.

"Aman Bre Deryalar" türküsü, Rumeli (Balkan) yöresine aittir. Türkü, bir Rumeli göçmeni olan Osman Azizov tarafından derlenmiştir.

Damat Halayı, Türk kültürünün bir parçası olup, özellikle Rumeli göçmenleri tarafından oynanan bir halk oyunudur. Ayrıca, Trakya yöresine ait bir halk oyunu olarak da bilinir ve en çok Tekirdağ ve çevresinde oynanır.

Osmanlı İmparatorluğu'nda "Rumeli"nin kuzeydoğu için kullanılma nedeni, bu toprakların Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu'nun kontrolü altında olması ve burada yaşayan Hristiyan halkların "Rum" olarak anılmasıdır. "Rumeli" kelimesi, zamanla "Rum Eli" olarak dile oturmuş, ancak evrakta 19. yüzyıla kadar "Rum İli" olarak kullanılmaya devam edilmiştir.

Rumeli'nin en acı türküsü olarak değerlendirilebilecek birkaç türkü şunlardır: "Bir Fırtına Tuttu Bizi". "Çalın Davulları". "Bülbülüm Altın Kafeste". "Göçmen Kızı". "Arda Boyları".