Realizm

1923-1950 yılları arasındaki Türk romanının bazı özellikleri: Toplumsal ve bireysel temalar: Sanatçılar, eserlerinde günlük yaşamdan kesitler sunarak toplum sorunlarını gerçekçi bir şekilde işlemişlerdir. Realizm etkisi: Eserlerde realizm akımı etkili olmuş, toplumsal sorunlar detaylandırılmadan gözlemci bir bakış açısıyla ele alınmıştır. Anadolu ve Anadolu halkı: Milli Edebiyat Dönemi'nde başlayan Anadolu'ya yönelme anlayışı devam etmiş, Kurtuluş Savaşı ve yeni rejim işlenmiştir. Psikolojik romanlar: Toplumsal fayda anlayışının azalmasıyla psikolojik roman türüne yönelim artmış, bireyin iç dünyası ve sıkıntıları işlenmiştir. Köy romancılığı: 1940'lardan itibaren köy insanına yöneliş başlamış, köy gerçekleri ve göç gibi konular işlenmiştir. Tezli romanlar: Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun "Yaban" ve Kemal Tahir'in "Devlet Ana" gibi eserler tezli romanlar arasında yer alır. Bu dönemde öne çıkan sanatçılar arasında Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Halide Edip Adıvar ve Reşat Nuri Güntekin bulunmaktadır.

Sergüzeşt romanı, birkaç önemli nedenle edebiyat tarihinde öne çıkar: 1. Türk edebiyatında realizme geçiş: Roman, Türk edebiyatında romantizmden realizme geçişin önemli bir örneği olarak kabul edilir. 2. Esaret eleştirisi: Esaret konusunu ele alması ve kölelik kurumunu eleştirmesiyle toplumsal bir mesaj verir. 3. Gerçek hayattan alınma konu: Konusu gerçek hayattan alınmış olup, esir ticareti, sosyal sınıflar arasındaki dengesizlik ve geleneklerin sosyal hayata etkileri gibi unsurları işler. 4. Yazarın gözlemleri: Samipaşazade Sezai'nin, annesinin Çerkez bir cariye olması ve geniş bir konakta büyümesi sebebiyle esaret hususunda geniş bilgilere ve gözlemlere sahip olması, romanın önemini artırır. 5. Yasaklanma ve sürgün: Roman, II. Abdülhamit devrinde yazılmış ve yayımlandıktan sonra yazarın göz hapsinde tutulmasına ve Paris'e kaçmasına sebep olmuştur.

Jia Zhangke, realizm akımına mensuptur.

Abbaskulu Ağa Bakühanov, XIX. asır Azerbaycan Türk edebiyatında realizm akımının ilk temsilcilerinden olarak kabul edilmektedir.

"Mai ve Siyah" romanı, realist bir eser olarak kabul edilir çünkü: 1. Gerçekçi Tasvirler: Romanda, kişiler ve çevre ayrıntılı ve gerçekçi bir şekilde tasvir edilmiştir. 2. Toplumsal Neden-Sonuç İlişkisi: Kahramanların yaşamları, onları belirleyen toplumsal sebeplerle birlikte anlatılmıştır ve neden-sonuç ilişkisi romanın kurgusunda belirleyicidir. 3. Yazarın Bakış Açısı: Halit Ziya Uşaklıgil, çevreyi ve diğer şahısları kendi gözüyle değil, ana karakter Ahmet Cemil’in gözüyle değerlendirmiştir. 4. Realizm Akımının Özellikleri: Eser, realizm akımının önemli özelliklerinden olan mekân ve ruh tasvirlerini başarıyla yansıtmaktadır.

Madame Bovary romanı, realizm edebiyat akımına aittir.

Araba Sevdası, realist bir romandır. Recaizade Mahmut Ekrem'in 1898 yılında yayımlanan romanı, Türk edebiyatında ilk realist eser olarak kabul edilmektedir. Realizm, 1850-1880 yılları arasında etkili olmuş, Romantizmin hayalciliğini ve santimantalizmini reddederek gerçeklerden bir zemin oluşturmuştur. Araba Sevdası'nda da dönemin toplumsal ve sosyal özellikleri ele alınmış ve eleştirilmiştir.

“Yatık Emine” hikayesi, realist akıma aittir.

Uluslararası İlişkilerde Realizm ve Liberalizm iki temel teoridir. Realizm (realpolitik), uluslararası ilişkileri güç ve güvenlik odaklı olarak açıklar. Bu teoriye göre: - İnsan doğası kötüdür ve çevresinde hakimiyet kurmak ister. - Devletler, kendi çıkarlarını gözeterek, güvenliklerini sağlama, güçlerini artırma ve hayatta kalma çabasındadırlar. - Uluslararası sistem anarşik olduğu için, devletler kendi başlarının çaresine bakmak zorundadırlar. Liberalizm ise realizmin aksine iyimser bir yaklaşım sunar. Bu teoriye göre: - İnsan doğası olumludur ve devletler arası ilişkiler işbirliği temelinde şekillenebilir. - Devletler üniter aktörler değildir; ticari firmalar, kuruluşlar ve özel kişiler aracılığıyla da devletler arası etkileşim gerçekleşir. - Uluslararası ilişkilerde ekonomik karşılıklı bağımlılık ve devletin iç politika faktörleri önemlidir.

“Forsa” hikayesi, realist edebiyat akımına aittir.

Samî Paşazâde Sezâi, Türk edebiyatı ve kültürü açısından önemli bir figürdür çünkü: 1. Tanzimat edebiyatının 2. dönem roman ve hikayecisi olarak, realist tasvirler ve modern hikaye anlayışı ile edebiyatımıza katkıda bulunmuştur. 2. "Küçük Şeyler" adlı eseri, Batı tekniğinde yazılmış ilk küçük hikayeler olarak kabul edilir ve bu kitapla kısa öykünün bağımsız bir tür olarak ilk kez ele alınmasını sağlamıştır. 3. "Sergüzeşt" romanı, esaret konusunu işleyen ilk realist roman olarak edebiyat tarihinde yer alır ve romantizmden realizme geçişin önemli bir örneği olarak gösterilir. 4. Siyasi yazıları ile 2. Abdülhamit ve istibdat yönetimini eleştirmiş, Jön Türkler ile birlikte hareket ederek özgürlük ve demokrasi fikirlerini savunmuştur.

Çizgi film karakterlerinin realistik olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Duygusal Nuans ve Detaylı Hikaye Anlatımı: Realistik karakterler, daha fazla detay ve gerçekçi ifadelerle derinlik kazanır, bu da onların daha inandırıcı ve duygusal olarak etkileyici olmasını sağlar. 2. Teknolojik Gelişmeler: Günümüzde 3D animasyon ve dijital çizim teknikleri, karakterlerin daha gerçekçi görünmesini sağlayan gelişmiş dokular, aydınlatma ve hareket simülasyonları sunar. 3. İzleyici Beklentileri: İzleyiciler, özellikle daha olgun veya ciddi temalarda, karakterlerin gerçek hayata daha yakın olmasını beklerler.

İvan Gonçarov, Rus edebiyatı için önemli bir yazardır çünkü realizm akımının önde gelen temsilcilerindendir ve "Oblomov" adlı romanıyla geniş çapta tanınmıştır. Gonçarov'un öneminin bazı nedenleri: Edebi Eserleri: "Oblomov" romanı, tembellik ve pasiflik üzerine derin bir bakış açısı sunarak Rus toplumunun o dönemdeki değişimlerini ve insan psikolojisini ele almıştır. Etkisi: Eserleri, sonraki nesil yazarları etkilemiş ve edebiyat kütüphanelerinde önemli bir yere sahip olmuştur. Karakter Analizi: Eserlerindeki derin karakter analizi ve toplum eleştirisi ile dikkat çekmiştir. Mirası: Ölümünden sonra da eserleri ve fikirleri birçok edebiyatçı ve akademisyen tarafından incelenmiş ve analiz edilmiştir.

Realizm akımı, iki ana anlamda savunulan felsefi ve sanatsal bir akımdır: 1. Felsefi Realizm: Varlığın, insan zihninden bağımsız ve nesnel olarak var olduğunu savunur. 2. Sanatsal Realizm: 19. yüzyılın ortalarında Fransa'da ortaya çıkan bu akım, sanat ve edebiyatta gerçekliğin olduğu gibi yansıtılmasını savunur.

Refik Halit Karay'ın "Memleket Hikayeleri" belirli bir akıma dahil edilmekten ziyade, Anadolu'yu ve Anadolu insanını gerçekçi bir şekilde tasvir eden eserler olarak kabul edilir. Bu hikayeler, Türk edebiyatında Anadolu'ya yönelik ilk önemli edebi çalışmalardan biri olarak "Memleket Edebiyatı" kapsamında değerlendirilir. Eserde, Maupassant tarzı (olay) öyküler yer almakta olup, kahramanlar yaşadıkları çevre ile birlikte ele alınırlar.

Realizm akımı şiirde, hayatın gerçeklerini olduğu gibi yansıtma çabası ile kendini gösterir. Realist şiirin özellikleri arasında şunlar yer alır: - Toplumsal eleştiri: Şiirde, toplumsal sorunlar ve insan ilişkileri ele alınır. - Detaycı betimlemeler: Çevre ve karakterlerin ayrıntılı tasviri yapılır. - Tarafsız üslup: Şair, kişisel görüşlerini eserin akışına katmaz, nesnel bir bakış açısı sunar. Türk edebiyatında realizm akımının şiirdeki önemli temsilcilerinden biri Tevfik Fikret'tir.

"İpekli Mendil" romanı, Türk edebiyatındaki realizm akımının öncülerinden biri olarak kabul edilir.

Realizm ile ilgili bazı sözler: 1. "Benim işim, beklentilerimi gerçeklere uydurmaktır, gerçeklerin düşüncelerime uygunluğunu sağlamak değil." - Henry Huxley. 2. "Gerçek aşk, tıpkı cinler, periler gibidir, bahsini herkes eder, ama gözüyle görmüş olan pek azdır." - La Rochefoucauld. 3. "Roman dediğin, bir uzun yol üzerinde gezdirilen aynadır." - Stendhal. 4. "Gerçeğin hakkını sadece hatalar verir." - Jules Bernard. 5. "Hayat bizi resmen dört işlemle sınar. Gerçeklerle çarpar, ayrılıklarla böler, insanlıktan çıkarır ve sonunda topla kendini der." - Lev Nikolayeviç Tolstoy.

Realizm ve romantizm aynı anda olamaz, çünkü bunlar edebi akımlar olarak birbirine zıttır. Realizm, 19. yüzyılda romantizme tepki olarak ortaya çıkmış ve toplumun gerçeklerini olduğu gibi yansıtmayı amaçlar. Romantizm ise 1830 yılında klasisizme tepki olarak doğmuş, duygu ve hayallere önem vermiş ve "sanat toplum içindir" ilkesini benimsemiştir.

Gözlem gücüne yaslanmak, realizm (gerçekçilik) akımının temel özelliklerinden biridir.