Realizm

Kâtip Çelebi, realist (gerçekçi) görüşe sahip bir aydın olarak kabul edilir.

Parnasizm ve realizm aynı şeyler değildir, ancak aralarında bazı ortak noktalar bulunmaktadır. Realizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında romantizme tepki olarak doğmuş bir edebi akımdır. Parnasizm ise Fransa'da 19. yüzyılda realist metotlarla yazılan ve "şiirsel doğalcılık" adı verilen bir akımdır.

Materyalizm, üç ana türe ayrılır: 1. Realist Materyalizm: Dış dünyanın bilgiye tekabül ettiğini savunan görüştür. 2. Kuşkucu Materyalizm: Bilginin dış dünya kaynaklı olduğunu kabul etmesine rağmen, dış dünyayı bire bir temsil etmesi gerekmediğini iddia eder. 3. Diyalektik Materyalizm: Karl Marx ve Friedrich Engels tarafından geliştirilen, tarihsel ve toplumsal olayların maddi temellere dayandığını öne süren görüştür.

Karabibik romanı, realizm (gerçekçilik) akımına aittir.

"Am sevdası" ifadesi, Türk edebiyatında "Araba Sevdası" adlı romanla karıştırılmış olabilir. Araba Sevdası romanı, Recaizade Mahmut Ekrem tarafından yazılmış ve Türk edebiyatının ilk realist romanlarından biri olarak kabul edilmektedir. Konusu: Bir paşa oğlu olan Bihruz Bey'in, yarım yamalak eğitim görmüş, alafranga bir tip olarak, Periveş Hanım'a olan aşkı etrafında döner.

Samipaşazade Sezai'nin en önemli eseri, ilk realist roman olarak kabul edilen "Sergüzeşt" adlı romanıdır.

Nikolai Gogol, realizm (gerçekçilik) akımının önde gelen temsilcilerinden biridir.

Memduh Ş. Esendal'ın "Hayata Başlarken" adlı eseri, realizm akımına aittir.

İvan Gonçarov, realizm akımına mensup bir yazardır.

Tümellerin var olduğunu savunan filozoflar iki ana grupta toplanabilir: 1. Gerçekçiler (Realistler): Bu gruba dahil olan filozoflar, tümellerin nesnelerden bağımsız olarak var olduğunu ve onların dışında veya üstünde bulunduğunu savunurlar. 2. Aristotelesçi filozoflar (Abelardus, Albertus Magnus ve Thomas Aquinas): Tümellerin var olduğunu, ancak nesnelerin içinde bulunduğunu ve onlara bağımlı olduğunu ileri sürerler.

Haiero Rltizm ifadesi, belgelerde veya kaynaklarda tanımlanmamış bir terimdir. Ancak, "realizm" (gerçekçilik) terimi ile ilgili olabilir. Realizm, 19. yüzyılın ortalarında Fransa'da ortaya çıkmış bir edebiyat akımıdır ve romantizme tepki olarak gelişmiştir. Realizmin temel özellikleri: - Gerçekliğe dayalı konular: Sıradan insanların gündelik yaşamı ve gerçek olaylar işlenir. - Detaylara önem verme: Olaylar ve karakterler tüm detaylarıyla yansıtılır. - Nesnellik: Yazarlar, olaylara ve kişilere tarafsız bir gözle yaklaşır, kişisel duygularını katmazlar. - Toplumsal eleştiri: Toplumsal sorunlar ve adaletsizlikler ele alınır.

Realizmin temsilcileri farklı alanlarda faaliyet gösteren birçok önemli filozof ve sanatçıdan oluşmaktadır: Felsefe alanında: - Aristoteles: Antik Yunan filozofu, realizmin erken temsilcilerindendir. - Thomas Aquinas: Orta Çağ filozofu, Aristoteles’in realizmini Hristiyan teolojisi ile birleştirmiştir. - John Locke: Empirizmin önde gelen isimlerinden biri olup, realizmi savunmuştur. Sanat alanında: - Gustave Courbet: Realizmin kurucusu kabul edilir, eserlerinde köylüleri, işçileri ve sıradan insanları resmetmiştir. - Jean-François Millet: Kırsal yaşamı ve tarım işçilerini konu alan eserleriyle tanınır. - Honoré Daumier: Toplumsal hiciv ve eleştiriyle tanınan sanatçı, siyasi liderleri ve toplumsal adaletsizlikleri eleştiren eserler üretmiştir. - Édouard Manet: Realizme modern ve yenilikçi bir bakış açısı getiren sanatçılardan biridir. Edebiyat alanında: - Gustave Flaubert: Fransız edebiyatının ünlü yazarı, realizmin öncülerinden sayılır. - Honore de Balzac: "İnsanlık Komedyası" adlı eser serisiyle toplumun çeşitli kesimlerini incelemiştir. - Fyodor Dostoyevski: İnsan ruhunun derinliklerine inen eserleriyle ünlüdür.

"Suç ve Ceza" romanında realizm akımı etkisi görülmektedir.

İzzet Ziya, realizm ve sembolizm akımlarına mensuptur.

Dekadanlar, naturalizm ve realizm akımına tepki olarak ortaya çıkan sembolizm akımına tepki olarak doğmuştur.

Gerçekçilik (Realizm) Akımı, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa’da romantizme tepki olarak ortaya çıkmış bir edebi akımdır. Temel özellikleri: - "Sanat, sanat içindir" ilkesi benimsenir. - Olaylar ve karakterler gerçekçi bir şekilde anlatılır, hayal gücüne yer verilmez. - Günlük yaşamdan alınan olaylar ve sıradan insanlar eserlere konu olur. - Gözlem ve belgeye dayanılır, sanatçılar eserlerine duygularını katmaz. - Çevre betimlemeleri, kişilerin psikolojilerini yansıtmak amacıyla yapılır. Temsilcileri: - Dünya edebiyatında: Honoré de Balzac, Fyodor Dostoyevski, Emile Zola, Henry James. - Türk edebiyatında: Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Refik Halit Karay, Sait Faik Abasıyanık, Peyami Safa.

İpek Ongun'un "Yaş On Yedi" kitabı, lise çağındaki gençlerin hayatını ve yaşadıkları sorunları ele almaktadır. Kitabın konusu: - Bahar ve Serdar adlı iki gencin, aileleri ile yaşadıkları sorunlar ve bu sorunlarla mücadele süreçleri anlatılmaktadır. - Gençlerin hassasiyetleri, ruhsal durumları, hayata ve olaylara karşı bakış açıları da kitapta yer almaktadır. - Bahar'ın, annesinin ölümü sonrası babasından beklediği desteği görememesi ve bu durumun onu yıkması gibi olaylar işlenmektedir. Kitabın üslubu: - Realist bir bakış açısı ile yazılmış olup, umutsuzluğa kapılmadan, sağlıklı ve olumlu bir yaklaşımı yansıtmaktadır. - Gülmece ögeleri de içeren, edebi ve eğitici değeri yüksek bir eserdir.

Uluslararası güvenlik teorileri ile ilgili çıkmış sorular, genellikle aşağıdaki konuları kapsamaktadır: 1. Realizm ve Neo-Realizm: Uluslararası sistemin anarşik yapısı, devletlerin güç arayışı ve güvenlik ikilemi gibi konular ele alınır. 2. İdealizm: Kolektif güvenlik ve uluslararası hukukun önemi vurgulanır. 3. Eleştirel Teori: Güvenlik tehditlerinin kapitalizm, ekonomik eşitsizlik ve politik istikrarsızlık gibi daha geniş bağlamlarda değerlendirilmesi sorgulanır. 4. Yapılandırmacılık (Konstrüktivizm): Güvenlik kavramının askeri altyapısının yanı sıra normlar ve değerlerin de önemli olduğu savunulur. 5. Kopenhag Okulu: Güvenlik kavramının askeri, çevresel, sosyal, siyasal ve ekonomik boyutlarda ele alınması gerektiği öne sürülür.

Çağdaş yaşamı ve toplumun gerçeklerini doğru ve tam olarak verme anlayışı, gerçekçilik (realizm) akımına aittir.

Feminist kuram ve realizm arasındaki ilişki, uluslararası ilişkilerde (Uİ) farklı bakış açıları sunmaları bağlamında belirginleşir. Feminist Uİ, dünyayı erkek egemen bir perspektifle gördüğü ve değerlendirdiği için realizmi eleştirir. Realizm ise, uluslararası ilişkileri güç, güvenlik ve devlet merkezli bir yaklaşımla ele alır ve bu bağlamda kadınların etkisini dışlar.