Osmanlı

"Sürgündeki Hanedan Osmanlı" adlı belgesel, 9 bölümden oluşmaktadır. Ayrıca, Murat Bardakçı'nın "Osmanlı Hanedanının Sürgün Öyküsü: Son Osmanlılar" adlı eseri de belgesel formatında hazırlanmış olup, 3 ana bölümden oluşmaktadır.

Fausto Zonaro'nun "Hücum" (Dömeke Harbi) tablosu, 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı sırasında gerçekleşen Dömeke Muharebesi'nde Osmanlı askerlerinin hücumu sırasında, yerde yatan ölmüş Yunan askerlerini tasvir eder. Zonaro, bu tabloyu cepheye giderek yapmak istemiş, ancak padişahın izin vermemesi üzerine, Yıldız Sarayı bahçesinde kendisine poz verdirilen askerlerle çalışmıştır. Tablo, uzun yıllar sarayın duvarını süslemiş, ancak 1930'lu yıllarda Türk-Yunan düşmanlığının yerini dostluğa bırakmasıyla, ölü Yunan askerlerinin görüntüsünün hoş karşılanmaması nedeniyle bu askerlerin üzeri örtülmüştür.

Velâdet-i Hümâyun, Osmanlı Devleti'nde padişah veya şehzade doğumlarını kutlamak amacıyla düzenlenen törenlerin adıdır. Bu törenlerde şu etkinlikler gerçekleştirilirdi: Sarayda kutlamalar: Müzik, ziyafet ve hediyelerle süslenen kutlamalar yapılırdı. Halkın katılımı: Törenler, halk arasında da şenlikler ve meydanlarda eğlencelerle kutlanırdı. Hediye dağıtımı: Yoksullara yardım edilir, zekât ve sadaka dağıtılırdı. Diplomatik ilişkiler: İktidardaki padişahın doğum günleri, diplomatik münasebetlerin iyileştirilmesi için de bir fırsat olarak değerlendirilirdi. "Velâdet" kelimesi "doğum" anlamına gelirken, "Hümâyun" Osmanlı hanedanını ifade eder.

Kalpağın hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Orta Asya Kökenleri: Kalpak, Orta Asya'da köklü bir geçmişe sahip geleneksel bir başlıktır. Osmanlı'da Kullanım: İkinci Meşrutiyet sonrası, Avusturya'nın Bosna-Hersek'i ilhak etmesine tepki olarak, halk fes yerine kalpak giymeye başlamıştır. Milli Mücadele'de Kalpak: Mustafa Kemal Atatürk, Milli Mücadele'de kalpak takarak Osmanlı saltanatına karşı başlatılan hareketin ayrı bir kimliğini yansıtmıştır. Sembolik Anlam: Kalpak, güç, özgürlük ve aidiyet anlamlarıyla yüklü bir kültürel mirastır. Günümüzdeki Kullanımı: Kalpak, özellikle Kırgızistan gibi Türk boylarının yaşadığı bölgelerde geleneksel bir başlık olarak kullanılmaya devam edilmektedir.

Sahipsiz Saltanat, Yıldırım Bayezid sonrası yaşanan şehzadeler savaşını dramatize eder. Romanda, Yıldırım Bayezid ile Timur'un Ankara Savaşı ve sonrasında yaşanan kargaşalar, Şehzade Mustafa'nın başından geçen olaylar üzerinden anlatılır. Eser, Şehzade Mehmed'in şehzadeler savaşından galip gelerek Osmanlı sultanı olmasıyla sona erer. Sahipsiz Saltanat, konusuyla ve üslubuyla Yavuz Bahadıroğlu'nun en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilir.

Bulgaristan'daki taş köprü, Kanuni Sultan Süleyman döneminde, ikinci vezirliğe kadar yükselen ve Çoban lakabı ile tanınan I. Selim’in damadı Mustafa Paşa tarafından yaptırılmıştır. Mustafa Paşa Köprüsü, bugün Bulgaristan sınırları içerisinde kalan Svilengrad'da, Meriç nehri üzerine inşa edilmiştir.

Mithat Şükrü Bleda, II. Meşrutiyet döneminde yaşamıştır. Bleda, II. Meşrutiyet'in ilanından önce, II. Abdülhamit döneminde de aktif bir siyasi figür olarak yer almıştır.

Berr-i ceste ifadesi, Farsça kökenli "berceste" kelimesinin Osmanlı Türkçesi'ndeki kullanımı olabilir. Berceste, "güzel, latif, ince anlamlı, seçme, öz, sanat değeri yüksek" anlamlarına gelir ve genellikle edebi eserler için kullanılır. Berr-i ceste ise, "yeni kara" veya "yeni toprak" anlamına gelen "berr-i cedid" teriminin yanlış yazılmış bir versiyonu olabilir. "Berr-i cedid", Amerika kıtası ve Avustralya'yı ifade etmek için kullanılan bir Osmanlı coğrafi terimidir. Bu nedenle, "berr-i ceste" ifadesinin spesifik bir anlamı veya kullanımı hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır.

Ateş Pahası deyimi, Osmanlı döneminde geçen bir olaya dayanır. Kanuni Sultan Süleyman, bir av sırasında yağmura yakalanır ve bir eve sığınmak zorunda kalır. Bu olayın ardından "ateş pahası" deyimi, değerinden çok daha pahalı olan şeyler için kullanılmaya başlanmıştır.

Deli Kurt romanı, Osmanlı İmparatorluğu'nda geçen bir olayı konu alır. Roman, Fetret Devri'nde taht adaylarından İsa Beğ'in hamile eşi Bala Hatun'u adamlarından Çakır'a emanet edip kaçırmasını ve sonrasında oğlu Murad'ın hayatını anlatır. Hüseyin Nihal Atsız, bu eserde kahramanlığın, yiğitliğin ve mücadelenin hayattaki önemini vurgulamak istemiştir. Romanda, dönemin Anadolu'daki Türkmen obalarındaki yaşam ve Anadolu'nun Türkleşmesi hakkında bilgiler de yer alır.

Osmanlı İmparatorluğu'nda en çok kimin soyunun olduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Osmanlı hanedanının kökenleri, Türk ve Altay mitolojilerine göre Türklerin atası olan Oğuz Han'ın Göksel adlı ikinci eşinden doğan Gün Han'a dayanmaktadır. Osmanlıların bir kısmı kendilerini Kayı boyuna mensup olarak kabul etmişlerdir. Osmanlı soyağacı hakkında farklı görüşler ve rivayetler bulunmaktadır, bu nedenle kesin bir bilgi sunmak zordur.

Muhteşem Yüzyıl 58. bölümde yaşanan bazı olaylar: Kanuni Sultan Süleyman'ın iktidar yürüyüşü: Bölümde, Kanuni Sultan Süleyman'ın iktidar yürüyüşü konu edilir. Pargalı İbrahim Paşa'nın gençliği: "Pargalının Gençliği" başlıklı bir sahne yer alır. Bölümle ilgili daha fazla bilgiye aşağıdaki platformlardan ulaşılabilir: YouTube: "Muhteşem Yüzyıl 58. Bölüm (4K)". Dailymotion: "Muhteşem Yüzyıl - 58.Bölüm (HD)". Facebook: "Muhteşem Yüzyıl 58. Bölüm". diziizle.tel: "Muhteşem YüzYıl 58. Bölüm".

Sivas Yukarı Tekke Mezarlığı'nda yatan bazı önemli kişiler: Osmanlı Şehzadeleri: Kanuni Sultan Süleyman'ın oğulları Beyazıt, Osman, Orhan ve Abdullah'ın türbeleri mezarlıkta bulunmaktadır. Abdulvahabi Gazi: Hz. Muhammed'in sancaktarı olarak bilinen Abdulvahabi Gazi'nin türbesi de mezarlıkta yer almaktadır. Şehitlikler: Türkiye'nin ilk Şehitler Müzesi, Yukarı Tekke Şehitlik Mezarlığı içinde bulunmaktadır. Ayrıca, mezarlıkta birçok sıradan vatandaş da defnedilmektedir.

Ümmü Gülsüm Sultan, II. Mustafa'nın kız kardeşi ve III. Ahmed'in abasıdır. Ayrıca, IV. Mehmed ile Emetullah Rabia Gülnuş Sultan'ın kızıdır.

1572 yılı, Osmanlı seramik sanatında İznik çinileri ile öne çıkmaktadır. Bunun yanı sıra, Hollanda'nın köklü seramik firması Koninklijke Tichelaar Makkum, 1572 yılından beri faaliyet göstermektedir. Seramik türü hakkında daha fazla bilgi için dönemin teknik ve üslup özelliklerini incelemek gerekmektedir.

Künhü'l-Ahbâr, Gelibolulu Mustafa Âlî tarafından kaleme alınmış, dört bölümden oluşan bir tarih kitabıdır. Birinci bölüm, Âdem peygamberden Yusuf peygambere kadar olan peygamberler ve hanedanlar tarihini içerir. İkinci bölüm, İsa peygamberden Muhammed peygambere kadar olan peygamberler tarihini, ilk sahabelerin ve VII. yüzyılın önemli şahsiyetlerinin biyografilerini, On İki İmam'ın hayatını ve İran ile Ptolemaios hanedanlarının tarihini kapsar. Üçüncü bölüm, Emevîler ve Abbâsîler dahil birçok Müslüman hanedanın tarihini ele alır. Dördüncü bölüm, başlangıçtan 1596 Eğri seferine kadar olan Osmanlı tarihini, ayrıca devlet adamları, âlim ve şairlere ait uzun biyografileri içerir. Eserin günümüz Türkçesiyle yazılmış bir versiyonu, Nihal Atsız tarafından İstanbul kütüphanelerinde bulunan üç nüshaya dayanılarak hazırlanmıştır.

Alemdar Mustafa Paşa, 15-16 Kasım 1808'de gerçekleşen Alemdar Vakası olarak bilinen yeniçeri isyanı sırasında ölmüştür. İsyan sırasında, Yeniçeriler Alemdar'ın kaldığı Babıali'yi basmış ve Sekbanların karşı koyması üzerine ateşe vermişlerdir. Alemdar Mustafa Paşa'nın ölüm nedenleri arasında, İstanbul'daki adamlarının yağmalara karışması ve Yeniçeriler'in Nizam-ı Cedit'i yeniden kurma ve yeniçeri ocaklarında yolsuzluk tespiti yapma girişimleri de yer almaktadır.

Hürrem Sultan Hamamı'nın Fatih'te olmasının sebebi, hamamın Kanuni Sultan Süleyman'ın eşi Haseki Hürrem Sultan tarafından, 1556-1557 yılları arasında, dönemin baş mimarı Mimar Sinan'a Ayasofya ile Sultanahmet Camii arasında bir konumda yaptırılmış olmasıdır. Hamam, 1910 yılına kadar aktif olarak kullanıldıktan sonra uzun bir dönem kapalı kalmış, sonrasında ise farklı amaçlarla hizmet vermiştir.

Osmanlı döneminde çöpler genellikle deniz kenarına götürülerek atılırdı. Arayıcı esnafı, evleri dolaşarak topladığı çöpleri deniz kenarına getirir, değerli eşyaları ayrıştırır ve geri kalanını denize dökerdi. Ayrıca, çöplük olarak kullanılan diğer yerler arasında boş arsalar ve virane binalar da vardı.

Osmanlı Devleti'nde haraç vergisi, gayrimüslim tebaadan, yani Müslüman olmayanlardan alınırdı. Haraç vergisinin verildiği bazı gruplar: Gayrimüslim erkekler, cizye adı altında haraç öderlerdi. Kadınlar, çocuklar, yaşlılar ve din adamları gibi askerlik yapamayacak durumda olanlar cizyeden muaf tutulurdu. Haraç, devletin askerî ve idari giderlerini karşılamak için düzenli bir gelir kaynağı oluşturmak amacıyla alınırdı.