Osmanlı

Zaptiye üniforması, Osmanlı Devleti'nde toplum güvenliğini sağlamakla görevli askerî polis teşkilatı olan zaptiyelerin giydiği kıyafettir. Bu üniformalar, koloniden koloniye değişiklik göstermekle birlikte genellikle fes, kırmızı kuşak ve haki veya beyaz giysiler içeriyordu.

Kızıl Elma sembolünün hikayesi gerçek olarak kabul edilmez, ancak tarihsel ve mitolojik bir temele dayanır. Özeti: Süleyman padişahın, halkının her sefere çıkmasında "kızıl elmaya" diye söylemesini merak etmesi üzerine, bu ifadenin neresi olduğunu öğrenme çabalarını anlatır. Tarihsel bağlamda: Kızıl Elma, Osmanlı döneminde yeniçerilerin savaşma azmini yüksek tutmak için kullanılan bir kavramdı ve Batı memleketlerine doğru yürütülen cihadın sembolü olarak görülürdü. Mitolojik köken: Bazı araştırmacılar, Kızıl Elma sembolleştirilmesinin Eski Türklerde Güneş ve Ay'ı anlatan kızıl topa dayandığını düşünür.

Vlad Tepeş'in (Vlad III) Türkçe konuşması, Osmanlı topraklarında uzun süre kalması ve şehzade eğitimi alması nedeniyle mümkündür.

II. Mahmud, Osmanlı tarihinde önemli bir yere sahiptir çünkü Osmanlı modernleşmesinin temellerini atan yenilikçi bir padişahtır. II. Mahmud döneminde gerçekleşen bazı önemli yenilikler şunlardır: Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması. Avrupai tarzda eğitim veren orduların kurulması. Kıyafet düzenlemelerinin yapılması. Eğitim alanında yapılan reformlar. Devlet teşkilatında yapılan değişiklikler. Bu yenilikler, Osmanlı'nın çöküş sürecindeki durumu bir süre daha ayakta tutmayı başarmış ve Tanzimat Fermanı'na giden yolun hazırlayıcısı olmuştur.

18. yüzyıl ve 17. yüzyıl arasındaki temel farklar şunlardır: Islahatların Amacı: 17. yüzyıldaki ıslahatlar, eski parlak günlere geri dönmeyi hedeflerken, 18. yüzyıldaki ıslahatlar çağa ayak uydurabilmek amacıyla yapılmıştır. Islahatların Kapsamı: 17. yüzyıldaki ıslahatlar genellikle askeri ve mali alanda kalmış, 18. yüzyıldaki ıslahatlar ise askeri, idari ve ekonomik alanlarda Batı'yı örnek almıştır. Avrupa'nın Üstünlüğünün Kabulü: 18. yüzyılda Osmanlı Devleti, Avrupa'nın üstünlüğünü kabul etmiş ve ıslahatlarda Avrupa'daki gelişmeler dikkate alınmıştır. Kalıcılık: 17. yüzyıldaki ıslahatlar, ıslahatçıların ömrüyle sınırlı kalmış ve sürekli olamamıştır; 18. yüzyıldaki ıslahatlar ise daha uzun soluklu olmuştur.

"Osmanlı Modernleşmesi" kitapları, Osmanlı Devleti'nin 19. yüzyılda yaşadığı modernleşme sürecini ele almaktadır. Bu süreçte öne çıkan konular şunlardır: Merkezîleşme ve Reform: Modernleşmenin temel taşları olan merkezîleşme, idarî sistemin yeniden düzenlenmesi ve yeni kurumların oluşturulması. Bürokratik Yenileşim: Modern arşivin kurulması, belgelerin dil, şekil ve içerik yönünden değişimi, nezaretlerin ve daimî meclislerin oluşturulması. Teknoloji ve Bilim Transferi: Batı teknolojisi, bilimi ve modern eğitimin Osmanlı'ya aktarılması. Eğitim Müesseseleri: Mühendishanelerin ve tıbbiyelerin kurulması, modern bilimin ve teknik eğitimin yerleşmesi. Hukuk ve Cemiyetler: Türk hukukunda tüzel kişilik kavramının yerleşmesi ve ilmî ve mesleki cemiyetlerin kurulması. Bu konular, farklı yazarlar tarafından çeşitli açılardan incelenmiş ve Osmanlı modernleşmesinin farklı yönlerini aydınlatmıştır.

XVI. yüzyıl Osmanlı'da "Klasik Dönem" olarak adlandırılır.

Bekirağa Bölüğü'nde çeşitli dönemlerde birçok ünlü kişi ve siyasi suçlu tutulmuştur. Bunlar arasında: II. Abdülhamit döneminde: Jön Türkler ve İttihat ve Terakki Cemiyeti üyeleri bulunmaktaydı. Mondros Mütarekesi sonrası: İtilaf Devletleri'nin istihbaratçıları ve muhalifler bu hapishaneye kapatılmıştır. Son olarak: Malta'ya sürgüne gönderilmeden önce, son Meclis-i Mebûsan'ın işgal kuvvetlerince tutuklanan milletvekillerinin bir kısmı burada hapsedilmiştir. Öne çıkan isimler ise şunlardır: Sadrazam Said Halim Paşa, Şeyhülislâm Musa Kazım Efendi, Hüseyin Cahit Yalçın, Ziya Gökalp, Ahmet Ağaoğlu, Süleyman Nazif ve Boğazlıyan Kaymakamı Mehmed Kemal Bey.

II. Mahmud'un en büyük başarısı olarak Osmanlı İmparatorluğu'na modern bir yapı kazandırması ve imparatorluğun çöküşünü bir süre daha ertelemesi gösterilebilir. Bu doğrultuda gerçekleştirdiği bazı önemli ıslahatlar şunlardır: Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması (Vaka-i Hayriye). Batı tarzı reformların başlatılması: Kıyafet düzenlemeleriyle memurlara pantolon ve fes giyme zorunluluğu getirilmesi, ilk nüfus sayımının yapılması, ilk posta teşkilatının kurulması ve Osmanlı'nın ilk resmi gazetesi Takvim-i Vekayi'nin yayımlanması. Eğitim alanında yenilikler: İlköğretimi zorunlu hale getirmesi, modern tıp ve harp okullarının kurulması. Devlet teşkilatında düzenlemeler: Divan-ı Hümayun'un lağvedilip bakanlıkların ve meclislerin kurulması.

Divan-ı Hümayun'da toplananlar arasında şunlar yer alırdı: Asli üyeler: Sadrazam, kubbealtı vezirleri, Rumeli beylerbeyi, Rumeli ve Anadolu kazaskerleri, Rumeli ve Anadolu defterdarları, nişancı ve vezirlik rütbesine sahip olan yeniçeri ağası ve kaptan-ı derya. Diğer katılımcılar: Şeyhülislam (doğal üye değildi, gerektiğinde müzakerelere katılırdı). Ayrıca, yabancı elçilerin kabulü gibi özel durumlarda da Divan'da toplandıkları bilinmektedir.

Mazbut vakıflar, Osmanlı döneminde Evkâf Nezâreti (Vakıflar Bakanlığı) tarafından idare olunan vakıflardır. Günümüzde ise, 5737 sayılı Vakıflar Kanunu'na göre Genel Müdürlük tarafından yönetilecek ve temsil edilecek vakıflar mazbut vakıf olarak tanımlanmaktadır.

Evet, Eski Saray'da harem bulunmaktaydı. Eski Saray'da yer alan harem, padişahın annesi, eşleri, cariyeleri ve ailesinin yaşadığı bölümdü.

I. Bayezid (Yıldırım Bayezid), 1360 yılında Edirne'de doğmuş ve 1403 yılında ölmüştür. Hayatı kısaca şu şekilde özetlenebilir: 1. Eğitim ve İlk Görevleri: Genç yaşta dönemin önemli alimlerinden İslam eğitimi, askerlik ve idare dersleri aldı. 2. Tahta Çıkışı: Babası I. Murad'ın 1389 yılında Kosova Savaşı'nda öldürülmesinin ardından, devlet erkanının ortak kararıyla tahta çıktı. 3. Askeri Başarıları: Niğbolu ve Ankara Savaşlarını kazandı. 4. Yönetim ve Islahatları: Merkezi yönetimi güçlendirdi, tımar sistemini yaygınlaştırdı ve adalet sisteminde reformlar yaptı. 5. Esaret ve Ölüm: 1402 yılında Ankara Savaşı'nda Timur'a karşı yenilgiye uğradı ve esir düştü.

Yemen Türküsü, Yemen'de çatışmada ölen Osmanlı askerleri için yakılmış bir ağıttır.

"Muhteşem Yüzyıl" dizisi, bazı ülkelerde tarihi anlatımı ve içerdiği toplumsal mesajlar nedeniyle yasaklanmıştır. Özellikle: - Suudi Arabistan ve Mısır gibi Arap ülkelerinde, Osmanlı Padişahı Kanuni Sultan Süleyman'ı konu alması ve tarihi çarpıtma iddiaları nedeniyle yasaklanmıştır. - İran'da ise dizide Osmanlı'nın "İslam dünyasının lideri" olarak lanse edilmesi rahatsızlık yaratmış ve yapım, geniş çapta gösterime sokulmamıştır.

Hürrem Sultan, 18 Nisan 1558 tarihinde sıtma, yüksek ateş veya kuluç hastalığı nedeniyle ölmüştür.

Fatih Sultan Mehmed'den sonra Cem Sultan'ın tahta geçememesinin başlıca nedenleri şunlardır: 1. Taht Kavgası: Cem Sultan, abisi II. Bayezid ile taht kavgasına düştü. 2. Sürgün Hayatı: Cem Sultan, taht kavgalarının ardından Avrupa'ya sürgün edildi ve uzun yıllar orada yaşadı. Bu süre zarfında Osmanlı topraklarında hakimiyetini sürdüremedi. 3. Ölümü: Cem Sultan, 1495 yılında İtalya'da öldü ve naaşı ancak 1499 yılında Bursa'ya getirilerek Muradiye semtindeki türbeye gömüldü.

Fatih Sultan Mehmet, İstanbul'a ilk giren Osmanlı padişahıdır.

"Efendim" kelimesi, Türkçe bir kelimedir ve çeşitli bağlamlarda kullanılabilir. Özgün anlamı "sahip, malik" olan bu kelime, Bizans Rumcası'ndan Türkçeye geçmiştir. Ayrıca, "efendi" kelimesi resmi unvan olarak Osmanlılar'da çeşitli mevkilerdeki kişilere de verilmiştir.

Türk yaşlı nine ana olarak iki farklı figür öne çıkmaktadır: 1. Hayme Hatun: Osmanlı Devleti'nin kurucusu Osman Gazi'nin babaannesi ve Ertuğrul Gazi'nin annesidir. 2. Umay Ana: Kadim Türk mitolojisinde ana tanrıdan sonra gelen en önemli figürlerden biridir.