Öğreti

"Kurt ayazı unutmaz" ifadesi, "kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz" atasözünden gelmektedir. Dolayısıyla, "kurt ayazı neden unutmaz" sorusunun cevabı, kurtun yaşadığı acı deneyimlerin onu daha güçlü ve temkinli yapması olarak yorumlanabilir.

Kaplumbağanın tavşanı yenmesi, "azmin zaferi" ve "sabrın önemi" anlamına gelir.

“Üzüm üzüme baka baka kararır” atasözünün hikayesi şu şekildedir: Bir çiftlikte yaşayan iki tavşan, çok iyi arkadaştır. Yeni tavşan, kötü davranışlar sergiler: sebzeleri çalar, yalan söyler ve çiftlikteki diğer hayvanların üstüne atlayıp onları korkutmaya çalışır. Zamanla, iki tavşan da kötü davranışlar sergilemeye başlar. Diğer tavşanlar, üç tavşanın arasında sürekli kavga çıktığını ve iki tavşanın huylarının çok değiştiğini fark ederler. İki tavşan, diğer tavşanların sözlerine kulak verir ve yeni tavşanla arkadaşlığı bitirirler.

"Parayı veren düdüğü çalar" fıkrası, istenilen bir şeye ulaşmak için onun bedelini ödemenin gerekliliğini anlatır. Fıkraya göre, Nasreddin Hoca pazara giderken çocuklar etrafını sarmış ve düdük istemişler.

"Ak akçe kara gün içindir" atasözü, kişinin kazandığı parayı veya birikimlerini ileride karşılaşabileceği zorlu zamanlar için saklaması gerektiğini ifade eder. Bu atasözü şu şekilde de anlatılabilir: Ak akçe: Temiz, helal kazanç. Kara gün: Sıkıntılı, zor zamanlar. Yani, çalışarak kazanılan para, dar zamanda insanı sıkıntıdan kurtarır.

"Bir musibet, bin nasihatten iyidir" atasözü, yanlış yolda olan bir kişinin başına gelen bir belanın, ona yaptığı hatayı anlaması için verilen yüzlerce öğütten daha etkili olduğunu ifade eder.

Sırça Köşk'ün sonunda, halk tarafından inşa edilen cam köşk yıkılıyor. Ayrıca, halkın elindeki son koyunları da vermesi ve bu sırada dağıtılan koyun kellelerinin beyin, dil ve gözlerinin olmadığının anlaşılması üzerine, halkın öfkelenmesiyle birlikte sırça köşkteki delik açılıyor ve tüm halk kelleleri fırlatınca köşk yerle bir oluyor.

"Çok bilen (veya söyleyen) çok yanılır" atasözü, çok şey bildiği için kendine güvenen kişinin, bilmediği şeylere de karışıp bunlarda yanılması anlamına gelir.

“Rüzgar eker fırtına biçer” atasözü, başkalarına zarar veren, kötülük yapan bir kişinin sonunda çok daha büyük bir kötülükle karşılaşacağını ifade etmek için söylenmiştir.

İşte en güzel atasözlerinden bazıları: 1. "Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman çelebi denir". İşinin ustasının olmadığı bir yerde, hiçbir niteliği olmayan insanlar değer kazanabilir. 2. "Meyve veren ağaç taşlanır". İyi bir şeyler yapıyorsanız ve başarınızdan eminseniz, gelen eleştirilere aldırmayın. 3. "Alışkanlık demirden bir gömlektir". İnsanların alışkanlıklarını değiştirmesi çok zordur. 4. "Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz". Çeneniz değil, yaptıklarınız konuşsun. 5. "El elin eşeğini türkü çığırarak arar". Kendi işinizi kendiniz yapın. 6. "Damlaya damlaya göl olur". Sabırlı ve düzenli çalışıldığında küçük şeyler büyük başarılara dönüşebilir. 7. "İki dinle, bir söyle". Çok konuşmak yerine az söz söyleyip karşındakini daha çok dinlemek gerekir.

Dışardan Baktım Yeşil Türbe deyimi, görünüşün aldatıcılığına ve içsel gerçekliğin anlaşılmadan yargılamanın tehlikesine işaret eden bir hikayeden türemiştir. Bu hikayenin konusu, bir dervişin başına gelen olayları anlatır: Soğuk bir kış akşamı, kalacak yer arayan derviş, yemyeşil boyalı, çinilerle süslü bir türbeye rastlar. Bunun üzerine, arka bahçeden pencereden içeri dalmaya karar verir. Türbenin içini keşfettiğinde, orada seccade ve kilimlerden bir yatak yapıp yatmaya karar verir. Derviş, bu dayakların türbede yatan evliyaya saygısızlık yaptığından kaynaklandığını düşünmektedir.

"Çekirge bir sıçrar, iki sıçrar, üçüncüde yakalanır" atasözü, bir kişinin sürekli olarak aynı hatayı tekrarlaması halinde eninde sonunda bunun bedelini ödeyeceğini ifade eder. Bu bağlamda, çekirgenin üçüncü sıçramasının yakalanmasının nedeni, daha önce iki kez başarılı olan sıçramalarının ardından üçüncü denemede şansının yaver gitmemesi ve bir engelle karşılaşması olabilir.

"Ava giden avlanır" atasözü, çıkarını başkalarına zarar vermekte arayan kimsenin, o zarara kendisinin uğrayacağını ifade eder.

"Acele bir ağaçtır, meyvesi pişmanlık" atasözünün hikayesi şu şekildedir: Bir zamanlar köyün birinde çok zengin bir adam yaşarmış. Bahçe sahibi, en çok kazancı nar ağacından elde ettiğini fark ettiğinde, bu ağaçtan daha hızlı ve daha çok ürün almanın yollarını aramaya başlamış. Bir gün bir arkadaşı adama acı badem ağacı dikmesini önermiş. Bu olaydan yola çıkarak "acele bir ağaçtır, meyvesi pişmanlık" atasözü ortaya çıkmış.

Kârûn'un serveti, kibirlenmesi ve malının zekâtını vermemesi nedeniyle yok oldu. Kur'an'da geçen ilgili ayetler şu şekildedir: > "Kârûn, Mûsâ’nın kavminden idi. Fakat onlara karşı azgınlık etmişti. Biz ona öyle hazîneler vermiştik ki, anahtarlarını güçlü-kuvvetli bir topluluk zor taşırdı. Kavmi ona şöyle demişti: Şımarma! Bil ki Allâh, şımaranları sevmez" (el-Kasas, 76). > "Nihâyet biz, onu da, sarayını da yerin dibine geçirdik. Artık Allâh’a karşı kendisine yardım edecek herhangi bir topluluk olmadığı gibi, o, kendini savunup kurtarabilecek kimselerden de değildi" (el-Kasas, 82).

Konfüçyüs, öğretilerinin ve felsefesinin kalıcılığını sembolize etmek amacıyla heykellerini yaptırmıştır. Ayrıca, Konfüçyüsçülüğün resmi devlet ideolojisi haline gelmesiyle birlikte, imparatorlar tarafından desteklenmiş ve bu nedenle tapınaklarda ve kamusal alanlarda heykellerinin yapılması yaygınlaşmıştır.

“Başa gelmeyince bilinmez” atasözü, başkasının uğradığı yıkımın ne kadar acı olduğunu, başımıza böyle bir felaket gelmeyince, gereği gibi anlayamayacağımız anlamına gelir.

"Lokma çiğnenmeden yutulmaz" atasözü, işlerin çalışmadan yoluna girmeyeceği, başarmak için emek göstermek gerekeceği anlamına gelir. Hikayesi olarak spesifik bir olay veya olay dizisi belirtilmemiştir; atasözü, genel bir gözlem ve deneyimi ifade eder.

"Çalma elin kapısını, çalarlar kapını" atasözünün hikayesi şu şekildedir: Bir gün Ali adında bir çocuk, arkadaşı Mehmet'e şaka yapmak için onun geçtiği yollara iğneler yerleştirir.

"Her şeyin çoku zarar" atasözü, herhangi bir şeyin gereğinden fazla olmasının yarardan çok zarar getireceği anlamına gelir. Bu atasözü, ölçülü davranmanın önemini vurgular ve aşırıya kaçmanın olumsuz sonuçlar doğurabileceğini ifade eder.