"Dışarıdan baktım bir yeşil türbe, içine girdim estağfurullah tövbe" deyimi, görünüşlerin aldatıcılığını ve içsel gerçekliğin önemini anlatan bir hikayeye dayanır 3.

Hikaye şu şekildedir: Bir derviş, soğuk bir kış akşamı kalacak yer ararken yemyeşil, çinilerle süslü bir türbeye rastlar 3. Türbe dışarıdan çok etkileyici görünse de, derviş kapıyı açamaz ve arka bahçeden pencereyi kırarak içeri girmeye karar verir 3.

Türbenin içi, dervişin beklediğinden çok farklıdır; seccade ve kilimlerden yapılmış bir yatak ve azılı eşkıyaların barınağı olduğunu anlar 3. Eşkıyalar dervişi fark etmez ama o, sabaha karşı büyük bir gürültüyle uyanır ve dayak yemeye başlar 3. Dayakların, türbede yatan evliyaya saygısızlık yaptığı düşünülerek yapıldığını düşünür 3.

Birkaç gün sonra türbeyi ziyaret edenler, dervişin iniltisini duyup onu kurtarırlar 3. Bu olay, dervişe dış görünüşün yanıltıcı olabileceğini ve her zaman göründüğü gibi olmadığını öğretir 3.

Bu deyim, insanlara dış görünüşe aldanmamaları gerektiğini, çünkü bir nesnenin veya durumun yüzeydeki halinin onun gerçek doğasını yansıtmayabileceğini anlatır 3.