Nöroloji

Myasthenia gravis tanısı şu adımlarla konur: 1. Ayrıntılı tıbbi öykü alma. 2. Ayrıntılı nörolojik muayene. 3. Kan tahlilleri. 4. Elektromiyografi (EMG). 5. Antikor testleri. 6. Buz testi. 7. Bilgisayarlı tomografi. Tanıda kullanılan bazı testler: Edrofonyum (Tensilon) testi: Kaslardaki güçsüzlüğün geçici olarak düzelip düzelmediğini kontrol eder. Tek lifli elektromiyografi (EMG): Elektriksel dürtülerin kas liflerini nasıl etkilediğini ölçer. Sinir iletim testleri: Elektriksel sinir uyarımına kasların tepkisini ölçer. Tanı için en güvenilir yöntemler arasında otoantikorlar için serolojik testler ve elektrofizyolojik çalışmalar yer alır.

Nörolojik rehabilitasyonun süresi, hastanın durumuna, hastalığın şiddetine ve tedavi yöntemlerine göre değişiklik gösterir. Rehabilitasyon sürecinin uzunluğu, değerlendirme sonuçlarına ve hastanın tedaviye verdiği yanıta göre belirlenir.

Vücutta iğnelenme hissi için nörologa gidilmelidir. İğnelenme hissinin nedeni sinir sistemi veya ciltle ilgili bir sorun olabilir. Doktor, nedenin belirlenmesi için çeşitli testler yapabilir ve uygun tedavi yöntemlerini önerebilir. Doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Tik bozukluğu için nöroloji bölümüne veya çocuk ruh sağlığı uzmanlarına başvurulmalıdır. Teşhis için tiklerin en az bir yıldır devam ediyor olması ve başka bir rahatsızlıktan kaynaklanmadığının anlaşılması amacıyla Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI) ve elektroensefalogram (EEG) gibi tetkikler yapılabilir.

EMG (Elektromiyografi) testi genellikle nöroloji uzmanları veya fiziksel tıp ve rehabilitasyon (fiziyatri) uzmanları tarafından yapılır. EMG istemini sıklıkla fizik tedavi, nöroloji ve beyin cerrahi uzmanları yapar. Teknik kısımları uzman bir teknisyen de yürütebilir, ancak yorumlanması ve raporlanması için uzman doktor bilgisi gereklidir.

Beyincik sarkması, tedavi edilmediği takdirde ciddi ve tehlikeli sonuçlar doğurabilir. Beyincik sarkmasının olası komplikasyonları şunlardır: hidrosefali; siringomiyeli; bağlı kordon sendromu. Beyincik sarkması, solunum ve kalp durması gibi risklere de yol açabilir. Beyincik sarkmasının tehlikeli olup olmadığı, sarkmanın şiddetine ve hastanın genel sağlık durumuna bağlı olarak değişebilir. Beyincik sarkması şüphesi durumunda, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Miyoklonus ve miyokimi aynı değildir. Miyoklonus, bir veya birden çok kasta meydana gelen istemsiz ve kısa süreli seğirme veya sarsılmaları ifade eden tıbbi bir terimdir. Miyokimi ise göz kapağındaki kasların kontrolsüz bir şekilde kasılmasıdır. Her iki durum da farklı nedenlerden kaynaklanabilir ve farklı tedavi yöntemleri gerektirebilir.

Rehabilitasyonda tedavi edilen bazı hasta grupları: Felç geçirenler. Kafa travması geçirenler. Omurilik yaralanması olanlar. Ortopedik ameliyat geçirenler (kalça protez ameliyatı, diz protez ameliyatı gibi). Kalp krizi geçirenler. Kronik ağrı şikayeti olanlar (bel ağrısı, boyun ağrısı gibi). Nörolojik hastalığı olanlar (multipl skleroz, Parkinson hastalığı gibi). Kanser tedavisi görenler. Yaşlılar. Çocuklar (gelişimsel gerilikler, serebral palsi gibi). Rehabilitasyon, hastaların fiziksel, zihinsel ve sosyal işlevlerini yeniden kazanmalarına yardımcı olur.

Ramsay Hunt Sendromu, varicella-zoster virüsünün (suçiçeği ve zona virüsü) neden olduğu bir sinir hastalığıdır. Başlıca belirtileri: Yüz felci ve kas güçsüzlüğü. Kulak çevresinde döküntü ve ağrı. İşitme kaybı ve kulak çınlaması. Tat alma duyusunda bozukluk. Risk faktörleri: İleri yaş. Kronik hastalıklar. Bağışıklık sisteminin zayıflaması. Tedavi, antiviral ilaçlar, kortikosteroidler ve ağrı kesiciler ile yapılır.

Lorenzo'nun hastalığı, adrenolökodistrofi (ALD) olarak da bilinir ve X'e bağlı kalıtsal bir bozukluktan kaynaklanır. Nedenleri: Genetik mutasyonlar. Peroksizom fonksiyonunda bozulmalar. Lorenzo sendromu, ALD'nin bir alt türü olarak kabul edilir ve peroksizomların işlevinin tamamen kaybolduğu durumlarda ortaya çıkar.

Refleks, dıştan gelen bir uyarı sonucunda, istem dışı olarak ortaya çıkan sinir etkinliğidir. Refleksin nedenleri: Kalıtsal (doğuştan gelen) refleksler: Öksürme, hapşırma, göz kapağının kırpılması gibi refleksler, omuriliğin kontrolündedir ve sonradan kazanılmaz. Sonradan kazanılan refleksler: Bisiklet sürme, örgü örme gibi davranışlar, öğrenme süreciyle oluşur ve bireyden bireye farklılık gösterebilir. Arefleksinin nedenleri: Hastalık veya sinir sistemi hasarı: Diyabet, Guillain-Barré sendromu, vitamin eksiklikleri gibi durumlar arefleksiye yol açabilir. Toksinler ve alkol: Ağır metallere veya kimyasallara maruz kalma, alkol kötüye kullanımı sinir hasarına neden olabilir. Omurilik yaralanması: Fiziksel travmalar, sinirlerin yaralanmasına ve arefleksiye yol açabilir.

Yargıçların titremesinin birkaç nedeni olabilir: Korku ve baskı: Yargıçlar, özellikle siyasi dosyalarda, iktidarın beklentilerine uygun karar vermemekten korkabilir ve bu nedenle rapor alarak duruşmalara katılmayabilir. Etik ve vicdani çatışmalar: Yargıçlar, ağır buldukları yasalara bile itaat etmek zorunda oldukları düşüncesiyle iç çatışma yaşayabilir. Bu tür durumlar, yargıçların adil ve tarafsız karar verme yeteneklerini etkileyebilir.

Lemniskus mediyalis lezyonu, medial lemniskus olarak da bilinen Reil Bandı'nda meydana gelen bir hasar veya bozukluktur. Belirtileri: Titreşim, dokunma ve basınç hissinin kaybı. Nedenleri: Beyin sapında, özellikle medulla oblongata'da, çapraz yapan miyelinli aksonların hasarı. Klinik önemi: Unilateral dorsal kolon lezyonu durumunda, lezyon seviyesi altındaki vücut yarısında, aynı tarafta ince dokunma ve pozisyon duyusu kaybına yol açar. Tedavi: Lezyonun nedenine ve şiddetine bağlı olarak değişir. Doğru teşhis ve tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

Doç. Dr. Figen Gökçay, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde nöroloji uzmanı olarak görev yapmaktadır. Adres: Kazımdirik Mah. No 9 Ege Üniversitesi, Bornova, İzmir.

Korpus kallozum, beyinde sağ ve sol loblar arasındaki bölgedir. Bu, sinir liflerinden oluşan bir demettir ve mesajları bir yarım küreden diğer yarım küreye iletmekle görevlidir. Sağ beyin yarım küresi vücudun sol tarafındaki hareketi kontrol ederken, sol beyin yarım küresi vücudun sağ tarafındaki hareketi kontrol eder.

Hipokampal atrofi, hipokampus bölgesinde hacim azalması veya küçülme anlamına gelir. Hipokampus, bellek süreçlerinde önemli işlevleri olan bir beyin bölgesidir. Atrofi, genellikle kaslarda, sinirlerde ve beyin dokusunda görülür ve yetersiz beslenme, sinir hasarı, kan akışındaki bozulmalar veya uzun süreli hareketsizlik gibi çeşitli nedenlerle ortaya çıkabilir.

EMG'de NCV'nin (Nerve Conduction Velocity - Sinir İletim Hızı) kaç olması gerektiği, testin yapıldığı kişiye ve değerlendirilen sinirlere bağlı olarak değişir. NCV testi, sinirlerin elektrik sinyallerini iletme hızını ve etkinliğini ölçer. Normal NCV değerleri, sinirlerin sağlıklı çalıştığını gösterir. EMG ve NCV testlerinin doğru yorumlanması için bir uzmana danışılması önerilir.

Fokal patolojik aktivite birikimi, tıpta belirli bir bölgede odaklanmış anormal aktivite artışını ifade eder. Bu terim, farklı bağlamlarda çeşitli anlamlar taşıyabilir: Fokal enfeksiyon: Mikroorganizmaların bir bölgede lokalize olup diğer bölgelere yayılarak hastalık oluşturması. Fokal aktivite artışı: Beyin taramalarında, beyindeki belirli bir bölgede normalden fazla elektriksel aktivite saptanması. Fokal lezyon: BT ve MR sonuçlarında, belirli bir bölgede odaklanmış anormallikleri ifade eder. Doğru teşhis ve tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

MÜP (motor ünit potansiyeli), tıpta iğne elektromyografisinde (EMG) bir alfa motor nöronun ateşlenmesi ile onun innerve ettiği tüm kas liflerinin kasılmasına ait elektromyografik aktivite olarak tanımlanır. MÜP, nörojenik ve miyojenik tiplerde olabilir: Nörojenik MÜP: Uzun süreli, polifazi artışı göstermiş, akut evrede düşük amplitüdlü, geç evrede ise yüksek amplitüdlüdür. Miyojenik MÜP: Düşük amplitüdlü, kısa süreli ve polifaziktir. MÜP değişiklikleri, denervasyon, miyopati gibi çeşitli nöromüsküler hastalıkların teşhisinde önemli bir rol oynar.

Subdural hematomun (SDH) ameliyat edilmesi gereken boyut, hematomun türüne ve hastanın durumuna bağlı olarak değişir: Akut SDH için, aksiyel BT ile ölçüldüğü üzere, kalınlığı 5 mm'den büyük olan hematomlarda cerrahi tahliye önerilir. Kronik SDH için, hematom semptomatik ise veya tanı görüntülemede önemli kitle etkisi yaratıyorsa cerrahi müdahale gerekebilir. Cerrahi müdahale kararı, hastanın nörolojik ve tıbbi durumuna bağlı olarak vaka bazında belirlenir.