Lehçe

Türkiye'de en çok konuşulan Türkçe, Türkiye Türkçesidir. Türkiye Türkçesi, ağırlıklı olarak Anadolu ve Balkanlar'da konuşulmaktadır.

Lehçe öğrenme süresi, bireysel farklılıklara ve öğrenme metoduna bağlı olarak değişir. Temel seviyede akıcılık: İngilizce konuşan bir kişi için, temel seviyede akıcılık kazanmak genellikle 6 aydan 1 yıla kadar sürebilir. İleri düzey: İleri düzeyde yetkinlik kazanmak daha uzun zaman alabilir, bazen birkaç yıl gerekebilir. Düzenli pratik ve yoğun çalışma, öğrenme sürecini hızlandırabilir.

Kibic, Lehçe'de "taraftar", "hayran" veya "hasta" anlamlarına gelir. Ayrıca, "kibic" kelimesi, bir spor dalına, özellikle de futbola hevesli bir şekilde ilgi duyan ve belirli bir takımı destekleyen kişi için kullanılır. "Kibic" kelimesi, Yiddiş dilinde "kibitz" kelimesinden türemiştir.

Lehçe ve şive arasındaki temel farklar şunlardır: Lehçe, bir dilin tarihsel, bölgesel veya siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan koludur. Şive, bilinen bir zaman diliminde ana dilden ayrılmış, belirgin ses ve biçim farkı göstermeyen kollardır. Ayrıca, ağız bir şive içinde oluşan, ses ve söyleyiş değişikliklerine dayanan küçük kollara verilen addır.

Lehçe, bir dilin tarihsel, bölgesel, siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan koludur. Aynı zamanda diyalekt olarak da ifade edilir.

Lehçenin diğer adı diyalekt olarak bilinir. Ayrıca, lehçe için şu terimler de kullanılabilir: supradiyalekt; idyolekt; şive; kesit; yan dil.

Lehçe, Batı Slav dilleri grubuna ait olduğu için Çekçe ve Slovakça gibi dillere benzerlik gösterir. Lehçe, tarihsel süreçte ayrıca Almanca ve Latince’den birçok kelime ödünç alarak benzersiz bir karakter kazanmıştır.

Evet, Lehçe ve Polonya dili aynıdır.

Lehçede en çok kullanılan kelimelerden bazıları şunlardır: Cześć! (Merhaba!); Dzień dobry! (Günaydın!); Dobry wieczór! (İyi akşamlar!); Dobranoc! (İyi geceler!); Spoko (Tamam, sakin); Wporzo (Tamam, peki); No ba (Doğruyu söylemek gerekirse, harbiden); No co ty (Abartma, şaşırmak, şok olmak); Jak nie jak tak (Nasıl mümkün değil?); Masakra (Felaket). Ayrıca, "evet" için "tak", "hayır" için "nie" kelimeleri de sıkça kullanılmaktadır.

"Tak blisko" şarkısı Lehçe dilinde yazılmıştır. Ayrıca, şarkının Latin versiyonu da bulunmaktadır.

Kürtçe'nin en büyük lehçesi olan Kurmançça (Kuzey Kürtçesi), yaklaşık 15-17 milyon kişi tarafından konuşulmaktadır. Kürtçe'nin lehçelerinin kelime sayıları hakkında spesifik bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Kurmançça'nın geniş bir kelime dağarcığına sahip olduğu ve dil genişletme süreci yaşadığı bilinmektedir. Dolayısıyla, Kürtçe'nin en büyük lehçesi olan Kurmançça'nın kelime sayısı hakkında kesin bir sayı vermek mümkün değildir.

CZH, Çin'in Huizhou bölgesinin yerel dili anlamına gelir.

Şilililer İspanyolca'yı kendine özgü bir şekilde konuşur, standart İspanyolcadan telaffuz, dil bilgisi, kelime bilgisi ve argo kullanımlarda belirgin farklılıklar içerir. Şili İspanyolcasının bazı özellikleri: Telaffuz: Kelimelerin sonunda ünlülerin kısaltılması ve sessiz harflerin yumuşak telaffuzuyla hızlı konuşma. Argo ve yerel ifadeler: Günlük konuşmada argo ifadeler ve yerelleşmiş ifadeler geniş bir şekilde kullanılır. Küçültücü biçimler: Selamlaşma ve veda etme biçimlerinin kısa olması ve sıkça küçültücü biçimler kullanılması. Kendine özgü kelimeler: "Pololo" (erkek arkadaş veya kız arkadaş) ve "cachai" (anlıyor musun?) gibi sadece Şili'de kullanılan kelimeler. Yerli dillerden alıntılar: Mapudungun gibi yerli dillerden alınmış kelimeler içerir.

Antep ağzı ve Urfa ağzı aynı değildir, çünkü farklı coğrafi bölgelerde konuşulan farklı şivelerdir. Antep ağzı, Türkiye Türkçesinin bir şivesi olup, fonetik ve morfolojik farklılıklar içerir. Her iki ağızda da, komşu dillerden girmiş öğeler ve coğrafi şartlara bağlı ses farklılıkları bulunabilir.

Diller, lehçeler ve değişkenler şu şekilde açıklanabilir: Dil: Yapısal bütünlüğe sahip iletişim sistemlerinden her birine verilen isimdir. Lehçe: Bir dili konuşan grupların sözcükleri ifade ediş biçimlerinin birbirinden farklı olması durumudur. Değişkenler: Konuşmacılar arası varyasyon: Sosyal, bölgesel, bağlamsal farklılıklar. Bir konuşmacının içinde bulunduğu varyasyon: Yaş, cinsiyet, sosyal sınıf, etnik köken gibi faktörlere bağlı olarak değişen kullanımlar. Bazı dil değişkenleri: Fonolojik değişkenler: Sesbilimsel farklılıklar. Morfolojik-sözdizimsel değişkenler: Kelime ve cümle yapılarındaki değişiklikler. Sözcüksel değişkenler: Kelime seçimleri. Pragmatik-üslup değişkenleri: Konuşma tarzı ve tonlama farklılıkları.

"Aslan gardaşım" ifadesi, "aslan kardeşim" anlamına gelir. Bu ifade, kardeşlik ve dayanışmayı vurgulayan bir söz olarak kullanılmaktadır. Ayrıca, "gardaş" kelimesinin bazı bölgelerde kaba bir ifade olarak kabul edilebileceği de unutulmamalıdır.

Lehçe bilimi uzmanı, Lehçe dilini ve kültürünü inceleyen, bu alanda araştırmalar yapan ve çeşitli görevlerde bulunan kişidir. Lehçe bilimi uzmanının bazı görevleri: Lehçe yazılmış eserler üzerinde araştırmalar yapmak; Lehçe'yi bir yabancı dil olarak öğrenen kişilere dil öğretmenliği yapmak; Lehçe ve Rusça tercüme işleri yapmak; Diplomasi kurumlarında, Türkiye ile Polonya arasındaki ilişkilerin yürütülmesine katkı sağlamak; Akademik platformlarda eğitim-öğretim işlerini yürütmek; Ticarî kurumlarda ilgili metinlerin çevirilerini yapmak ve tercümanlık yapmak. Lehçe bilimi uzmanı, genellikle Leh Dili ve Edebiyatı (Lehçe) Bölümü mezunu olup, bu alanda yüksek lisans ve doktora yapmış olabilir.

Singapur'da resmi olarak dört dil tanınmaktadır: İngilizce, Malayca, Mandarin Çincesi ve Tamilce. İngilizce, Singapur'da yaygın olarak kullanılan ve pratik olarak ana dil olarak kabul edilen dildir; hükümet işleri, iş dünyası ve eğitimde en yaygın olarak kullanılan dildir. Malayca, ülkenin milli dilidir ve Malay topluluğu tarafından konuşulur. Mandarin Çincesi, Çin kökenli topluluklar arasında yaygın olarak kullanılırken, Tamilce ise Hint kökenli topluluklar tarafından konuşulur. Ayrıca, Singapur'da Singlish adı verilen, İngilizce temelli bir lehçe de yaygın olarak kullanılmaktadır.

Lehçe ve şive çeşitleri şu şekilde incelenebilir: Lehçe: Genel anlamda: Bir dilin bilinmeyen, çok eski dönemlerinde ayrılmış kollarını ifade eder. Dilbilimsel anlamda: Bir dilin, ses yapısı, dil bilgisi ve söz varlığı açısından oldukça farklılaşmış kollarını tanımlar. Şive: Genel anlamda: Bir dilin, izlenebilen tarihi dönemlerinde ayrılmış kollarını ifade eder. Dilbilimsel anlamda: Bir dilin köklerinden çok fazla uzaklaşmamış kolları için kullanılır. Özetle, lehçe ve şive çeşitleri, bir dilin farklı dönemlerde ve coğrafi bölgelerde ses, dil bilgisi ve kelime dağarcığı açısından gösterdiği çeşitlilikle ilişkilidir. Lehçeler genellikle daha büyük farklılıkları, şiveler ise daha küçük farklılıkları ifade eder.

Diyarbakır'ın tek bir ağzı vardır, ancak bu ağız, Arapça, Farsça, Kürtçe, Türkmence ve Kafkas dillerinden gelen özel seslerle şekillenmiştir. Diyarbakır ağzında, sorular sorulurken "-mı, -mi" edatı kullanılmaz.