LaboratuvarTeknikleri

Sınai kimyada kolonmetrik analiz yöntemleri şunlardır: 1. Kromatografi: Maddeleri hareketli ve sabit iki faz arasında ayırarak analiz eder. 2. Spektroskopi: Işın-madde etkileşmesini inceleyerek, maddelerin moleküler yapısını ve kimyasal bileşimini belirler. 3. Titrimetri: Konsantrasyonu bilinen bir çözeltinin, analit ile reaksiyona giren hacminin ölçümüne dayanan kantitatif analiz yöntemidir. 4. Enstrümantal Analiz: Elektroanalitik kimya olarak da bilinir, elektrotlar ve cihazlar kullanılarak gerçekleştirilir.

Ayrımsal damıtma, kaynama noktaları birbirinden farklı olan sıvıların karışımlarına uygulanan bir ayırma yöntemidir. Bu yöntem özellikle homojen karışımlar için kullanılır, örneğin: - Alkol-su karışımı; - Ham petrol (rafinelerde bileşenlerine ayırmak için).

Laborant ve Veteriner Sağlık önlisans programı 2 yıllık bir eğitim sürecini kapsar ve bu süre zarfında aşağıdaki dersler alınır: 1. Temel Veteriner Bilimleri: Hayvan anatomisi ve fizyolojisi gibi temel kavramlar. 2. Hayvan Sağlığı ve Hastalıkları: Hayvan hastalıklarının tanımlanması, önlenmesi ve tedavisi. 3. Laboratuvar Teknikleri: Kan sayımı, mikrobiyolojik analizler ve biyokimya laboratuvarlarında kullanılan temel teknikler. 4. Hayvan Besleme ve Diyetetik: Hayvanların beslenme gereksinimleri ve diyet planlaması. 5. İlk Yardım ve Acil Durum Yönetimi: Hayvanlarda ilk yardım teknikleri ve acil durumlarda müdahale yöntemleri. 6. Farmakoloji: Hayvanlarda kullanılan ilaçların etkileri, dozajları ve yan etkileri. 7. Hayvan Refahı ve Etik: Hayvan refahı, etik ve yasal düzenlemeler. Ayrıca, staj ve pratik uygulamalar da programın bir parçasıdır.

Alkol, yoğunluk farkı yöntemi ile ayırma hunisi kullanılarak ayrılır. Bu yöntemde: 1. Etil alkol ve su karışımı, yoğunluk farkından dolayı ayırma hunisine konulur. 2. Bir süre bekledikten sonra, yoğunluğu büyük olan su altta, yoğunluğu küçük olan alkol ise üstte olacak şekilde iki katman oluşur. 3. Ayırma hunisinin musluğu açılarak alt katmandaki su başka bir kaba alınır. 4. Böylece alkol ve su birbirinden ayrılmış olur.

Metalografik mikroskopi yapmak için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Numune Kesimi: İncelenecek malzemeden uygun boyutta numuneler alınır. 2. Kalıplama (Bakalite Alma): Kesilen numuneler, kalıplama işlemine tabi tutulur. 3. Zımparalama: Numune yüzeyindeki pürüzler ve kesme sırasında oluşan bozulmalar zımparalama ile giderilir. 4. Parlatma: Zımparalamadan sonra numune, mikroskop altında daha detaylı incelenebilecek bir hale getirilmek için parlatılır. 5. Kimyasal Aşındırma: Numune yüzeyindeki mikro yapı, kimyasal aşındırma ile daha belirgin hale getirilir. 6. Temizlik ve İnceleme: Aşındırma işlemi sonrasında numune, mikroskobik incelemeye hazır hale gelir ve temizlenir. 7. Mikro Yapı Analizi: Son olarak, numune optik mikroskop, elektron mikroskobu veya diğer analiz cihazları kullanılarak incelenir.

Genel mikrobiyoloji çalışma soruları, genellikle aşağıdaki konuları kapsar: 1. Mikroorganizmaların Sınıflandırılması: Bakteri, virüs, mantar ve protozoa gibi mikroorganizmaların özellikleri ve sınıflandırılması. 2. Genetik ve Metabolizma: Mikroorganizmaların genetik yapısı, replikasyon, transkripsiyon, translasyon ve metabolik süreçler. 3. Ekoloji ve Habitatlar: Mikroorganizmaların doğal habitatları, su ve toprak mikrobiyolojisi. 4. Patogenez ve Mikrobiyal Hastalıklar: Patojen mikroorganizmaların neden olduğu hastalıklar ve hastalık mekanizmaları. 5. Antibiyotik Direnci ve İlaç Geliştirme: Antibiyotik direnci mekanizmaları ve yeni ilaç geliştirme. 6. Mikrobiyolojik Laboratuvar Teknikleri: Mikrobiyolojik deneylerin tasarımı, uygulanması ve sonuçların yorumlanması. 7. Biyoistatistik ve Veri Analizi: Mikrobiyolojik verilerin analizi ve istatistiksel yöntemler. 8. Sterilizasyon ve Dezenfeksiyon: Enfeksiyon riskini azaltmak için kullanılan yöntemler.

Bakterilerde kapsül boyama için negatif boyama yöntemi kullanılır. Bu yöntemdeki adımlar şunlardır: 1. Hazırlık: Temiz bir lam alınır ve üzerine küçük bir damla çini mürekkebi veya nigrosin eklenir. 2. Bakteri Kültürü Eklenmesi: Taze bakteri kültüründen bir damla alınıp lamın üzerindeki mürekkeple karıştırılır. 3. Yayma İşlemi: İkinci bir lam 45 derecelik açıyla lama temas ettirilir ve boyayı, kültürü ince bir tabaka halinde yayacak şekilde ileri doğru kaydırılır. 4. Kuruma: Lamın tamamen havada kuruması beklenir (ısınma işlemi uygulanmaz). 5. Opsiyonel Boyama: Lamın üzerine bir damla metilen mavisi damlatılır ve 1 dakika boyunca kuruması beklenir. 6. Kurutma: Boya yıkandıktan sonra lam havada kurumaya bırakılır. 7. İnceleme: Mikroskopta incelenir.

Katı ve gaz karışımı, süzme yöntemi ile ayrılabilir.

Pipet aparatı takmak için aşağıdaki adımları izlemek gerekmektedir: 1. Pipeti seçin: İhtiyacınıza uygun pipeti hacim aralığına göre seçin. 2. Doğru hacim ayarı yapın: Pipetin üst kısmındaki düğmeyi çevirerek istenen hacmi ayarlayın. 3. Pipet ucunu takın: Eğer mikropipet kullanıyorsanız, temiz bir pipet ucunu yerine oturana kadar itin. 4. Sıvıyı çekin: Pipetin ucunu sıvının içinde daldırın ve üstteki düğmeyi nazikçe basın ve bırakın, bu sayede sıvı pipet ucuna çekilecektir. 5. Sıvıyı transfer edin: Pipeti sıvıdan çıkardıktan sonra, pipet ucunu transfer etme alanına getirin ve sıvıyı bırakmak için üstteki düğmeye basın. 6. Temizlik ve dezenfeksiyon: Kullanım sonrasında pipet uçlarını atın ve pipeti temizleyin.

Süzme yöntemi, tanecik boyutundan yararlanarak karışımları ayırmak için kullanılır. Bu yöntemde, karışımdaki bileşenlerden biri süzgeç veya filtreden geçerken, diğer bileşen geçiş yapamaz ve geride kalır.

DNA analizi için kullanılan bazı yöntemler şunlardır: 1. Jel Elektroforezi: DNA parçalarının boyutlarını ayırt etmek için kullanılır. 2. PCR (Polimeraz Zincir Reaksiyonu): DNA parçalarının kopyalanması ve belirli bir DNA dizisinin milyonlarca kere çoğaltılması için kullanılır. 3. Real-Time PCR (RT-PCR): PCR reaksiyonunun gerçek zamanlı olarak izlenmesini sağlar, DNA veya RNA dizisinin varlığını ve miktarını belirlemek için kullanılır. 4. DNA Dizileme: DNA molekülünün nükleotid dizisinin belirlenmesini sağlar, genetik varyasyonların belirlenmesinde kullanılır. 5. Northern Blotting: RNA parçalarının boyutunu ve miktarını belirlemek için kullanılır. 6. Western Blotting: Proteinlerin varlığını ve miktarını belirlemek için kullanılır. 7. RNA Sekanslama: RNA molekülünün nükleotid dizisinin belirlenmesi, transkriptom analizi ve mRNA dizileme gibi uygulamalarda kullanılır.

Proteinlerin saflaştırılmasında aşağıdaki kromatografik yöntemler kullanılır: 1. İyon Değişim Kromatografisi: Proteinlerin yük farklılıklarından yararlanarak ayrıştırılmasını sağlar. 2. Boyut Dışlama Kromatografisi: Proteinlerin moleküler boyutlarındaki farklılıklara göre ayrılmasını sağlar. 3. Afinite Kromatografisi: Proteinlerin spesifik olarak bir kompleks oluşturan ligandlarla ayrıştırılmasını sağlar. 4. Yüksek Basınçlı Sıvı Kromatografisi (HPLC): Amino asitler, karbonhidratlar ve proteinlerin detaylı saflaştırılması için kullanılır. 5. Kağıt Kromatografisi: Proteinlerin ayrıştırılmasında ve protein sentezi ile ilgili araştırmalarda kullanılır.

Loop-mediated isothermal amplification (LAMP), hedef DNA veya RNA'nın üstel amplifikasyonunu sağlamak için tek bir sabit sıcaklıkta çalışan bir nükleik asit amplifikasyon tekniğidir. LAMP'nin çalışma prensibi şu şekilde özetlenebilir: 1. Primer Tasarımı: Dört ila altı özel primer seti, hedef genom dizisinin farklı bölgelerini hedefler. 2. Bst DNA Polimeraz: Bu primerler, strand yer değiştirme aktivitesine sahip Bst DNA polimeraz enzimi ile birlikte çalışır. 3. Amplifikasyon: Primerler, hedef DNA üzerinde döngü yapıları oluşturur ve bu döngü bölgeleri, amplifikasyon sürecinin temelini oluşturur. 4. Tespit: Amplifiye ürünler, bulanıklık, floresan boyalar veya pH göstergeleri gibi yöntemlerle tespit edilir. Bu süreç, geleneksel PCR'nin aksine, termosiklör gibi karmaşık ekipmanlar gerektirmez ve genellikle 30 ila 60 dakika içinde sonuç verir.

İnokulasyon yöntemi, mikroorganizmaların bir kültür ortamına aktarılması işlemidir. İşte bazı yaygın inokulasyon yöntemleri: 1. Kutan İnokülasyon: Genellikle karın veya göğüs derisine yapılır. 2. İntradermal İnokülasyon: Sırt derisine yapılır. 3. Subkutan İnokülasyon: Sırt veya karın bölgesindeki deri kıllardan arındırılır, antiseptik ile silinir ve iki parmak arasında tutularak kaldırılır. 4. İntramüsküler İnokülasyon: Kalçadaki kaba etlere yapılır. 5. İntravenöz İnokülasyon: Tavşanda kulak venine, farede kuyruk venine, tavuklarda kanat altı venine enjektörle girilerek yapılır. Bu yöntemler, tıbbi ve bilimsel araştırmalarda mikroorganizmaların incelenmesi ve patojenitelerinin belirlenmesi için kullanılır.

Spektroflorimetri ve spektrometrik yöntem arasındaki temel fark, kullanılan prensip ve ölçüm türündedir. Spektroflorimetri, çok atomlu floresan moleküllerin foton emisyonu yoluyla enerji seviyelerini düşürerek daha yüksek enerji seviyelerinden temel duruma geçişini ölçer. Spektrometrik yöntem ise, genel olarak maddenin ışıkla etkileşimini inceleyerek konsantrasyon veya kimyasal özellikleri belirleme yöntemlerini kapsar.

Parazitolojide lamel, mikroskop altında parazitlerin incelenmesinde numuneyi sabitlemek ve gözlem sürecini kolaylaştırmak amacıyla kullanılır. Bu ince cam parçası, aşağıdaki şekillerde kullanılır: - Dışkı muayenesinde: Şüpheli dışkının bir lam üzerine konulup üzerine fizyolojik tuzlu su damlatıldıktan sonra lamel ile kapatılarak mikroskopta incelenir. - Kan muayenesinde: Kan damlasının lam üzerine konulup lamel ile kapatılarak hazırlanan preparat, parazitlerin tespiti için mikroskopta incelenir.

İmmünofiksasyon — serum veya idrarda monoklonal immünoglobulinlerin tespit edilmesi ve tiplendirilmesi için kullanılan immünolojik bir tekniktir. Bu teknik, aşağıdaki hastalıkların tanısında ve izlenmesinde büyük önem taşır: miyelom; Waldenström makroglobulinemisi. İmmünofiksasyon süreci şu şekilde gerçekleşir: 1. Serum (veya idrar) bir jel üzerine bırakılır. 2. Proteinlerin boyutlarına göre ayrılmasını sağlayan bir elektrik akımı uygulanır. 3. Jel üzerinde her bir immünoglobulin tipi için spesifik antikorlar biriktirilir. 4. Boyama işleminden sonra jel üzerinde dar bantlar ortaya çıkar. İmmünofiksasyonun avantajları: daha hızlı sonuç (üç saatten kısa sürede) ve daha yüksek hassasiyet. Dezavantajları: sadece immünoglobulinlerin araştırılmasını kapsar ve protein elektroforezinden daha pahalıdır.

Mikrobiyolojide boyama, mikroorganizmaların yapısını ve özelliklerini incelemek için çeşitli yöntemlerle yapılır. İki ana boyama tekniği şunlardır: 1. Basit Boyama: Mikroorganizmaları tek bir boya ile renklendirerek temel morfolojik yapılarının incelenmesini sağlar. İşlem adımları: Preparat hazırlanır (yayma, kurutma, tespit). Preparatın üzerine boya çözeltisi eklenerek kaplanır. Yeterli süre beklenir (örneğin, Löffler'in metilen mavisi için 30-60 saniye). Boya dökülerek preparat distile suyla yıkanır. Preparat havada veya kurutma kağıdı ile kurutulur. Mikroskopta incelenir. 2. Diferansiyel Boyama: Farklı mikroorganizmaların hücre duvarı veya iç yapılarındaki farklılıkları belirlemek için kullanılır.

Hücre çalışması, çeşitli yöntemler ve teknolojiler kullanılarak gerçekleştirilir: 1. Hücre Zarı ve Madde Alışverişi: Hücre zarı, madde geçişini kontrol eder; besin maddeleri, oksijen ve atık ürünler hücre içine ve dışına taşınır. 2. Enzim Aktivitesi: Enzimler, biyokimyasal reaksiyonları hızlandırarak hücre içindeki kimyasal süreçleri düzenler. 3. Hücre İçi İletişim: Hücre içindeki sinyal iletim yolları, hücrenin çevresel değişimlere yanıt vermesini sağlar. 4. Hücre Bölünmesi: Hücreler, mitoz ve mayoz gibi bölünme süreçleri ile yeni hücreler oluşturur. 5. Hücre Kültürü: Hücreler, yapay ortamlarda kültürlenerek, hastalıkların modellenmesi, ilaç testleri ve kök hücre tedavileri gibi araştırmalarda kullanılır. Bu çalışmalar, mikroskoplar, inkübatörler, santrifüjler ve diğer özel cihazlar kullanılarak yapılır.

Asetilsalisilik asit tayini için yüksek performanslı sıvı kromatografisi (HPLC) yöntemi yaygın olarak kullanılır. Bunun yanı sıra, asetilsalisilik asidin spektrofotometrik tayini için ultraviyole spektrofotometrisi ve kemometrik yöntemler de uygulanabilir.