Kübizm

Kübist sanat akımının hangi dergide yer aldığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, kübizmle ilgili şairlerin eserlerinin yayınlandığı bazı dergiler şunlardır: Le Festin d’Esope. Vers et Prose.

Pablo Picasso'nun resimlerinin kübist olarak kabul edilmesinin birkaç nedeni vardır: Geometrik formlar ve çoklu perspektif: Kübizm, nesneleri geometrik şekillere indirgeyip aynı nesneyi farklı açılardan aynı anda resmetmeyi içerir. Formların sadeleştirilmesi: Resimlerdeki figürler, sadeleştirilmiş yapılarıyla öne çıkar. Soyutlama: Kübizm, nesneleri soyutlayarak temel yapı taşlarını ön plana çıkarır, bu da izleyicinin nesnenin özünü daha iyi anlamasını sağlar. Sınırlı renk paleti: Kübist sanatçılar genellikle monokrom bir palet kullanır, bu da dikkatin nesnelerin şekillerine ve yapılarına çekilmesini sağlar. Picasso, Kübizm'in kurucularından biri olarak, bu akımla geleneksel perspektif kurallarını reddetmiş ve sanata yeni bir görme biçimi kazandırmıştır.

Kübist sanatçıların yaptığı bazı duvar tabloları şunlardır: Pablo Picasso - "Avignonlu Kızlar". Georges Braque - "The Viaduct at L’Estaque". Georges Braque - "Violin and Candlestick (Keman ve Mum)". Jean Metzinger - "Çay Saati". Kübist sanatçılar, eserlerinde genellikle geometrik şekiller, çoklu perspektifler ve soyut unsurlar kullanmışlardır.

Kübizm, 20. yüzyılın başlarında Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından geliştirilen bir sanat akımıdır. Kübizm akımının temel özellikleri: Geometrik şekiller: Doğadaki nesneler, küp, silindir, koni gibi temel geometrik formlara indirgenir. Çoklu perspektif: Nesneler, aynı anda birden fazla açıdan görülecek şekilde resmedilir. Fragmentasyon: Nesneler küçük parçalara ayrılarak yeniden bir araya getirilir. Monokrom palet: Dikkati şekillere ve yapılara çekmek için sınırlı bir renk paleti kullanılır. Soyutlama: Nesneler soyutlanarak temel yapı taşları ön plana çıkarılır. Kübizm, iki ana döneme ayrılır: 1. Analitik Kübizm: 1907-1912 yılları arasında nesnelerin küçük, parçalanmış geometrik formlara indirgenmesiyle karakterizedir. 2. Sentetik Kübizm: 1912'den sonra başlayan bu dönemde kolaj gibi yeni teknikler kullanılarak daha renkli ve büyük parçalarla çalışılır.

Kübizme göre edebiyatın amacı, dış dünyanın nesnelerini sadece görünen yanlarıyla değil, görünmeyen tüm yanlarıyla ele almaktır. Kübist yazarlar, duygu ve olayları birbirine karıştırarak, ayrı ayrı yerlerde geçen olayların birlikte ve aynı anda cereyan ettiğini kabul eden bir anlayışta eser verirler. Bu akım, 20. yüzyıl başlarında resim ve heykel sanatlarında ortaya çıkan kübizmin etkisiyle edebiyat alanına taşınmıştır. Kübizmin edebiyattaki önemli temsilcileri arasında Guillaume Apollinaire, Max Jacob, Jean Cocteau ve Blaise Cendrars bulunur.

Pablo Picasso, kariyeri boyunca çeşitli teknikler kullanmıştır. Öne çıkan bazı teknikleri şunlardır: Kübizm: Picasso, Georges Braque ile birlikte Kübizm akımının kurucularından biridir. Kolaj: Picasso, farklı malzemeleri bir araya getirerek kolaj tekniği uygulamıştır. Gravür ve baskı teknikleri: Linol baskı ve taş baskı gibi yöntemlerle çalışmıştır. Heykel: Picasso, heykel sanatında da yenilikçi bir yaklaşım sergilemiş, çeşitli malzemeler kullanmıştır. Seramik: 1947'den sonra seramikle de ilgilenmeye başlamıştır. Picasso, geleneksel tekniklerden başlayarak yenilikçi yaklaşımlara geçiş yapmış ve bu sayede sanat dünyasında kalıcı bir etki yaratmıştır.

Kübizm edebiyatta, görsel sanatlardaki kübizmin etkisiyle ortaya çıkan bir akımdır. Kübizm akımında edebiyatın bazı özellikleri: Duygu ve olayların birleşimi. İçsel dünya betimlemesi. Analiz-sentez metodu. Geleneksel anlatım biçimlerinden uzaklaşma. Kübizm, Fransa'da yaşanan toplumsal gerginlikler nedeniyle edebiyat alanına da taşınmış ve Guillaume Apollinaire gibi şairler kübist şiirler yazarak bu akımın edebiyatta kökleşip gelişmesine katkıda bulunmuşlardır.

Fernand Léger, kübizm sanat akımının bir temsilcisidir. Kübizm, 20. yüzyılın başında ortaya çıkan ve modern sanatın en önemli akımlarından biri olarak kabul edilen bir sanat hareketidir. Léger'in kübizmden sonraki sanat anlayışı ise şu şekilde özetlenebilir: 1914 yılına doğru figürlerin seçilemediği, renklerin baş aktör olduğu daha soyut resimler yapmaya başlamıştır. 1920’lerde, La Corbusier’le tanışmış, aralarında bir dostluk ve çalışma beraberliği doğmuştur. Eserlerinde, hacimler, kesin kitleler ön plana geçmiş, boşluklar, aralar ortadan kalkmıştır. Modern endüstriden objeleri bazen dinamik, bazen statik şekilde, cesur renklerle resmetmiştir. Ayrıca, Léger'in pürist hareket ile de ilgilendiği bilinmektedir. Léger'in sanatının kübizmden sonraki evreleri hakkında daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki kaynaklara başvurulabilir: atlastannotlar.wordpress.com; eksisozluk.com; popartistic.com.

Hamit Görele, kübizm ve empresyonizm akımlarından etkilenerek geliştirdiği özgün tarzıyla tanınır. İlk dönemlerinde André Lhote'un etkisiyle kübizme yakın resimler yapmıştır. Daha sonra izlenimciliğe kaymış, non-figüratifi geometrik olanaklarla birleştirerek konstrüktivist yapıtlar ortaya koymuştur. 1955 sonrasında ise yarı soyut ve stilize bir tutum benimsemiş, geometrik soyut denemelerde bulunmuştur.

Kübizm duvar tablosu, 20. yüzyılın başında Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından geliştirilen Kübizm sanat akımına ait bir resim türüdür. Bu tür tablolarda, nesneler geometrik şekillere ayrılarak ve farklı açılardan bir araya getirilerek soyut bir biçimde temsil edilir. Önemli Kübizm duvar tablosu örnekleri arasında Pablo Picasso'nun "Avignon'lu Kızlar" ve Georges Braque'ın "The Viaduct at L’Estaque" eserleri yer alır.

Nurullah Berk, Türk resim sanatı ve kültürü için önemli bir figürdür çünkü: 1. Kübizm ve Konstrüktivizm Akımlarının Temsilcisi: Berk, bu Batılı sanat akımlarını Türkiye'ye tanıtmış ve Türk sanatına uyarlamıştır. 2. Yeni Bir Anlayışın Öncüsü: Türkiye'de egemen izlenimci tutuma karşı, biçim olarak Batı'daki çağdaş akımlara paralel "kübist ve yapımcı teknik" anlayışını benimsemiş ve bu alanda öncülük yapmıştır. 3. Sanat Eleştirmeni ve Yazar: Sanat tarihi, resim ve heykel sanatı üzerine çok sayıda yayımlanmış eseri vardır ve sanat yazarlığı yapmıştır. 4. Eğitimci: 1962-1969 yılları arasında İstanbul Resim ve Heykel Müzesi müdürlüğü görevini üstlenmiştir. 5. Uluslararası Katkılar: UNESCO'ya bağlı Uluslararası Sanat Eleştirmenleri Türkiye Komitesi'ni kurmuştur.

Kübizm ve Picasso arasındaki ilişki şu şekilde özetlenebilir: Kübizm, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve resimde alışılmış perspektifi reddeden bir sanat akımıdır. Picasso, Kübizm'in temellerini Georges Braque ile birlikte atmıştır. Picasso'nun "Avignonlu Kızlar" (Les Demoiselles d’Avignon) adlı eseri, Kübizm'e attığı ilk büyük adım olarak kabul edilir.

Juan Gris, kübizm sanat akımına aittir.

Pipolu Adam tablosu, Kübizm sanat akımına aittir.

Kolaj tekniğini ilk olarak kübistler bulmuştur.

Kolaj tekniği, kübizm başta olmak üzere dadaizm ve sürrealizm gibi sanat akımlarında sıkça kullanılmıştır.

Kübizm sanat akımı, resim ve heykel gibi görsel sanatlarda görülür. Önemli kübist eserler arasında Pablo Picasso'nun "Les Demoiselles d’Avignon" ve "Guernica" tabloları, Georges Braque'ın "Violin and Candlestick" ve "Houses at L’Estaque" eserleri yer alır. Dolayısıyla, kübizm doğrudan taşlarda değil, bu tür sanatsal yüzeylerde ve malzemelerde kendini gösterir.

Savaş manzarası, Kübizm sanat akımına aittir.

Analitik kübizm, 1907'den 1912'ye kadar süren ve kübizmin ilk evresi olarak bilinen bir dönemdir. Analitik kübizmin temel özellikleri: Çoklu perspektif: Aynı nesne, farklı açılardan ve aynı anda görülebilir şekilde resmedilir. Geometrik şekiller: Nesneler, küp, silindir ve koni gibi temel geometrik şekillerle ifade edilir. Parçalara ayırma ve yeniden birleştirme: Nesneler farklı açılardan parçalara ayrılır ve bu parçalar aynı eserde bir araya getirilir. Duyguların ve olayların birleşimi: Eserlerde duygular ve olaylar karmaşık bir biçimde yansıtılır. Analitik kübizmde, nesnelerin sadece görünür yanları değil, aynı zamanda görünmeyen yönleri de ele alınmıştır. Analitik kübizmin temsilcileri arasında Pablo Picasso ve Georges Braque öne çıkmaktadır.

Guernica tablosu, birkaç önemli nedenden dolayı önemlidir: 1. Savaş Karşıtı Sembol: Guernica, Pablo Picasso tarafından 1937 yılında İspanya İç Savaşı sırasında yapılan ve savaşın vahşetini soyut ve sembolik bir dille anlatan bir başyapıttır. 2. Tarihsel Belge: Tablonun yaratılmasına ilham veren Guernica'nın bombalanması, modern savaş tarihinde sivil halka yönelik ilk geniş çaplı hava saldırılarından biri olarak kabul edilir. Bu nedenle, Guernica tablosu, o dönemin tarihsel bir belgesi olarak da değer taşır. 3. Sanatsal Etki: Guernica, Kübizm ve Sürrealizm öğelerinin birleşimiyle oluşturulmuş, 20. yüzyılın en güçlü ve etkileyici sanat eserlerinden biri olarak kabul edilir.