Manzaralarda genellikle doğrusal (çizgisel) perspektif, atmosferik (hava) perspektif ve yüksek bakış açısı kullanılır. Doğrusal perspektif, düz çizgilere sahip öğeler (yollar, demiryolları) kullanılarak derinlik ve hareket yaratır. Atmosferik perspektif, uzak nesnelerin havadaki atmosfer etkisiyle daha soluk ve bulanık görünmesiyle derinlik katar. Yüksek bakış açısı, objelerin küçük görünerek uzaklık algısını artırır ve manzarayı yukarıdan görerek genel yapıyı daha iyi yansıtır. Ayrıca, eğimli perspektif de manzaralarda kullanılabilir; bu teknik, fotoğrafa hareket ve dinamik bir his kazandırır. Perspektif kullanımı, çekilen sahnenin duygusal etkisini ve görsel dengesini güçlendirebilir.