Kemikler

Os coxa ve pelvis terimleri farklı anlamlara sahiptir: - Os coxa (kalça kemiği), pelvisi oluşturan yassı kemiktir ve üç bölümden oluşur: ilium, iskiyum ve pubis. - Pelvis ise, tüm kemik halkasını ifade eder ve bu halkada iki os coxa (kalça kemiği), sakrum (sağrı kemiği) ve koksiks (kuyruk sokumu) bulunur.

Veteriner anatomide ossa cranii (kafatası kemikleri) iki ana gruba ayrılır: 1. Neurocranium: Beyni çevreleyen kemiklerdir ve beşi tek, dördü çift olmak üzere dokuz kemikten oluşur. 2. Viscerocranium: Ağız ve burun boşluklarını çevreleyen yüz kemikleridir ve biri tek, yedisi çift olmak üzere toplam 14 kemikten oluşur.

Epifizin kapalı olması, büyüme plaklarının (epifiz plağının) kapanması anlamına gelir. Çocuklarda büyüme kıkırdakları, ortalama olarak kızlarda 14-18, erkeklerde ise 16-20 yaşında kapanır.

İçinde sinüs bulunan kemiklere "havalı kemikler" veya "ossa pneumatica" adı verilir.

Uyluk kemiği, iskelet sistemindeki en büyük kemiktir.

Ön kol kemiği, radius olarak adlandırılır.

Evet, "falanj" ve "falanks" aynı şeyi ifade eder. Falanks, el veya ayak parmaklarının iskeletini oluşturan kısa boru şeklindeki kemiklerin adıdır.

İnsan kemiklerinin tamamen toz haline gelmesi binlerce yıl sürebilir. Bu süreç, çevresel faktörlere bağlı olarak değişir: Asitli topraklar ve kumlarda, kemikler 20-30 yıl içinde çözülebilir. Kurak bölgelerde ise kemikler binlerce yıl boyunca bozulmadan kalabilir. Su altı veya bataklık gibi oksijensiz ortamlarda kemikler daha uzun süre korunur.

İnsan vücudundaki kemikler, şekillerine göre dört ana kategoriye ayrılır: uzun kemikler, kısa kemikler, yassı kemikler ve düzensiz şekilli kemikler. Örnekler: 1. Uzun Kemikler: Koldaki pazu kemiği ve bacaklardaki uyluk kemikleri. 2. Kısa Kemikler: El ve ayak bilek kemikleri. 3. Yassı Kemikler: Kafatası kemikleri, kaburga, kalça kemiği ve kürek kemiği. 4. Düzensiz Şekilli Kemikler: Omurlar ve çene kemikleri.

Kalça ağrısında uyluk kemiği (femur) ve leğen kemiği (pelvis) etkilenir.

Tibia ve fibula hareketleri, ayak bileği ekleminin işleyişiyle ilişkilidir ve şu şekilde özetlenebilir: 1. Ağırlık Taşıma: Tibia, vücudun ağırlığını femurdan ayağa iletir ve bu süreçte birincil ağırlık taşıyan kemiktir. 2. Kas Bağlantısı: Her iki kemik de çeşitli kaslar, tendonlar ve ligamentler için bağlantı noktası sağlar ve bu sayede diz, ayak bileği ve ayak hareketlerini mümkün kılar. 3. Eklem Stabilitesi: Fibula, ayak bileği eklemine destek sağlar ve aşırı yanal kuvvetlere karşı direnç göstererek burkulmaları önler. 4. Şok Emilimi: Tibianın yapısı, ağırlık taşıma sırasında oluşan kuvvetleri absorbe eder ve dağıtır, bu da kırık ve yumuşak doku yaralanmalarını azaltır.

İskeletin arkadan görünümü, omurga, kafatası, pelvis ve kürek kemiği gibi önemli yapıları içerir. - Omurga, 33 omurdan oluşur ve vücudu desteklerken sinir sistemini korur. - Kafatası, başın arka kısmını oluşturur ve beyin ile gözleri korur. - Pelvis, belin altında bulunur ve vücut ağırlığını taşırken hareket kabiliyeti sağlar. - Kürek kemiği, omuz bölgesinde yer alır ve üst kolların hareketine yardımcı olur.

Evet, göğüs kemiği (sternum) yassı kemiklerden biridir.

Diz ekleminin özellikleri şunlardır: 1. Kemikler: Diz eklemi, uyluk kemiği (femur), kaval kemiği (tibia) ve diz kapağı (patella) olmak üzere üç ana kemikten oluşur. 2. Ligamentler: Dizde dört ana ligament bulunur: ön çapraz bağ (ACL), arka çapraz bağ (PCL), medial yan bağ (MCL) ve lateral yan bağ (LCL). Bu ligamentler, dizin stabilitesini sağlar ve aşırı hareketlerini sınırlar. 3. Menisküsler: Dizdeki iki menisküs, yarı ay şeklindeki kıkırdak yapılardır ve eklemi darbelerden korur, vücut ağırlığının eşit dağılımını sağlar ve sürtünmeyi azaltır. 4. Kaslar ve Tendonlar: Diz hareketleri, quadriceps ve hamstring kasları gibi bir dizi kas tarafından kontrol edilir ve bu kaslar, kemiklere tendonlar aracılığıyla bağlanır. 5. Hareket Kabiliyeti: Diz, bükülme ve düzleşme hareketlerinin yanı sıra sınırlı derecede içe ve dışa dönme kabiliyetine sahiptir. 6. Eklem Kapsülü ve Sıvı: Diz eklemi, eklem hareketliliğini sağlayan ve sürtünmeyi azaltan sinovyal sıvı ile dolu bir eklem kapsülü ile çevrilidir.

Aşık kemiğinin (talus) görevleri şunlardır: 1. Dengeli Yürüyüş: Aşık kemiği, yürüyüş sırasında denge sağlamak için kritik bir rol oynar. 2. Hareket Kabiliyeti: Koşma, zıplama gibi hareketlerin gerçekleşmesine olanak tanır. 3. Şok Emme: Yürüyüş ve koşma sırasında vücuda binen darbeleri emerek, eklem ve dokuların korunmasına yardımcı olur. 4. Yük Taşıma: Vücut ağırlığını ayak üzerinden yere iletme işlevi görür.

Alın ve kafatası kemikleri kısa kemik değildir. Kısa kemikler, uzunlukları, genişlikleri ve kalınlıkları birbirine yakın olan kemiklerdir. Kafatası kemikleri ise yassı kemiklere örnektir. Alın kemiği (os frontale) ise kafatasının ön üst bölümünde yer alır ve düz kemiklerden biridir.

Üst kolda üç ana kemik bulunur: humerus, radius ve ulna.

Etmoid ve sfenoid sellüler sinüsler, burun çevresindeki kemiklerin içinde yer alan hava boşluklarıdır. - Etmoid sinüsler, gözler arasında, önde ve arkada yer alır. - Sfenoid sinüsler ise en geride, kafa içindeki sinüslerdir ve üst burun boşluğuna açılırlar.

Ulnar varyans, yani ulna kemiğinin radius kemiğine göre göreceli uzunluk farkı, çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: 1. Konjenital Faktörler: Bireyler doğuştan ulna kemiğinin daha uzun veya daha kısa olması nedeniyle ulnar varyansa sahip olabilirler. 2. Travma: Distal radius veya ulna kırıkları, bu kemiklerin uzunluklarını değiştirerek ulnar varyansa yol açabilir. 3. Dejeneratif Koşullar: Osteoartrit gibi hastalıklar, zamanla kemik yapısında ve uzunluğunda değişikliklere neden olarak ulnar varyansı artırabilir. 4. İnflamatuar Hastalıklar: Romatoid artrit gibi iltihaplı durumlar, eklem hasarına ve kemik uzunluğunda değişikliklere yol açabilir. 5. Tekrarlayıcı Stres ve Aşırı Kullanım Yaralanmaları: Sürekli bilek stresi, mikrotravmalara ve ulnar varyansın değişmesine neden olabilir. 6. Büyüme Plakı Yaralanmaları: Çocuklarda ve ergenlerde büyüme plaklarına alınan zararlar, normal kemik gelişimini bozarak uzunluk farklılıklarına yol açabilir.