Kemik

Kemik, aşağıdaki yapılardan oluşur: Kortikal (sert) kemik. Süngerimsi (kansellöz) kemik. Subkondral doku. Periost (kemik zarı). Medüller kanal (ilik boşluğu). Kemiğin yapısında ayrıca şu maddeler bulunur: Su. Organik maddeler. İnorganik maddeler. Kemik, aynı zamanda kan hücrelerinin üretildiği kırmızı kemik iliğini de içerir.

Dekalsifiye kemik, kalsiyum tuzları içermeyen, yani kalsiyumsuzlaştırılmış kemik anlamına gelir. Bu terim, tıpta özellikle histolojik incelemelerde ve kemik hastalıklarının tanısında kullanılır.

Cerrahi vida ve plakların temel işlevi, kırık kemikleri bir arada tutmak, sabitlemek ve doğal iyileşme sürecinde desteklemektir. Kullanım alanlarından bazıları: Çene ve yüz kemikleri: Kırıkların tedavisi ve ortognatik cerrahi. Distal radius kırıkları: Eklem içi kırıkların cerrahi tedavisinde. Hayvan kırıkları: Veteriner hekimlikte, hayvanlardaki kırık bölgelerin sağlamlaştırılması ve sabitlenmesi. Plaklar genellikle titanyum gibi biyouyumlu malzemelerden üretilir ve vidalarla sabitlenir.

Septum, hem kıkırdak hem de kemik yapılardan oluşur. Ön kısım kıkırdaktan oluşur. Arka kısım ise kemikten oluşur. Bu yapı, burun deliklerinin ve pasajlarının birbirinden ayrılmasını sağlar.

Xifoid çıkıntı, genellikle 40 yaş civarında kemikleşir. Yenidoğanlarda ve küçük bebeklerde xifoid çıkıntının ucu, sternal çentiğin hemen altında bir yumruk olarak görülebilir ve hissedilebilir. Ksifoid çıkıntının kemikleşme süreci, kişiden kişiye farklılık gösterebilir.

Kemikte bulunan bağ dokuları şunlardır: Periosteum. Endosteum. Ayrıca, kemiklerin yapısında gevşek ve sıkı bağ dokuları da bulunur.

ALP (Alkalen Fosfataz) yüksekliğinde yapılan tahliller, altta yatan nedenin belirlenmesine yönelik olarak farklı alanlara odaklanır: Karaciğer ve safra yolları ile ilgili sorunlar için AST, ALT, GGT ve albümin gibi karaciğer fonksiyon testleri ve ultrasonografi gibi görüntüleme yöntemleri kullanılır. Kemik kaynaklı sorunlar için kalsiyum, fosfor ve parathormon gibi kan tetkikleri ile direk kemik grafileri veya tomografi gibi yöntemler uygulanır. Hormonal problemler durumunda, ilgili bezlerin hormon düzeylerine bakılır. İlaç yan etkileri düşünüldüğünde, ilgili ilaçların etkisi değerlendirilir. ALP değerindeki bozulmalar tek başına bir hastalık tanısını koydurmaz; bu nedenle, uzman bir hekim tarafından detaylı değerlendirme yapılması gereklidir.

Dislokasyon, malzeme biliminde, kristal yapıların atomsal dizilişlerinde bir çizgi boyunca görülen kusurlardır. Dislokasyon türleri: Kenar dislokasyonu: Yarım bir atom düzleminin kristal yapıya girmesiyle oluşur. Vida dislokasyonu: Kristal yapıdaki bir düzlem boyunca kayma şeklinde ötelenme sonucu gerçekleşir. Karışık dislokasyon: Hem kenar hem de vida dislokasyonunun özelliklerini taşır. Dislokasyonlar, malzemelerin katılaşma sürecinde oluşur ve plastik şekil değiştirme sırasında sayıları artar. Dislokasyon kelimesi ortopedide ise çıkık kelimesinin latince karşılığı olarak kullanılır.

Alın kemiğinin neden ensiz olduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, alın kemiğindeki çıkıntıların bazı nedenleri şunlardır: Genetik yatkınlık. Hormonal değişiklikler. Travma. Enfeksiyonlar. Osteoma. Paget hastalığı.

Talusta kistik dejeneratif değişikliklerin ne anlama geldiğine dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, kemik yapısındaki dejeneratif değişiklikler, kemik dokusunun normal işlevini kaybetmesiyle ortaya çıkar. Kemik yapısındaki dejeneratif değişikliklerin belirtileri arasında şunlar yer alır: Ağrı. Hareket kısıtlılığı. Kırılma riski. Postür değişiklikleri. Kemik yapısındaki dejeneratif değişikliklerin tanısı, röntgen, düzenli fizik muayene, ileri görüntüleme teknikleri ve kemik yoğunluğu testi gibi yöntemlerle yapılabilir. Daha fazla bilgi için bir doktora başvurulması önerilir.

Haversian ve Volkmann kanalları, kemik dokusunun beslenmesi ve metabolizmasında kritik rol oynayan yapılardır. Haversian kanalları. Tanım. İşlev. Besin temini. Atıkların uzaklaştırılması. İletişim. Kemik yeniden şekillenmesi. Bulunduğu kemikler. Volkmann kanalları. Tanım. İşlev. Besin ve sinir temini. Kan dolaşımı. Bulunduğu kemikler. Haversian ve Volkmann kanalları, osteon adı verilen temel kemik birimlerinin parçalarıdır.

Olekranon, dirsek ekleminin arkasında bulunan ve ulna kemiğine ait bir kemik çıkıntısıdır. Olekranonun işlevleri: Dirsek hareketleri için dayanak noktası sağlar ve bu hareketlerin gerçekleşmesine olanak tanır. Dirsek eklemine koruma sağlar, çünkü kaslar ve diğer yumuşak dokularla fazla korunmaz. Ayrıca, olekranon bursası ile çevrilidir; bu yapı, cildin kemik üzerinde pürüzsüzce kaymasına yardımcı olur ve eklemi darbelere karşı korur.

Tıpta "ridge line" terimi, genellikle alveolar sırt veya diş sırtları anlamında kullanılır. Alveolar sırt, maksilla veya mandibulanın kemikli bir sırtı olup, alveolleri içeren alveolar sürecin bir parçasıdır. Diş sırtları, bir dişin tacında bulunan herhangi bir doğrusal yükselti için kullanılır. Ayrıca, "ridge line" ifadesi, dağ sırtı veya dağ zincirinin en üst kenarı anlamında da kullanılabilir.

Kirschner tellerinin çıkarılmasından sonra yapılması gerekenler: Fizik tedavi: Doktor, kırık bölgenin iyileşmesine yardımcı olmak için fizik tedavi önerebilir. Aşırı baskıdan kaçınma: Kırık bölgeye aşırı baskı uygulanmamalıdır. Enfeksiyon belirtileri kontrolü: Tellerin etrafındaki bölge düzenli olarak temizlenmeli ve enfeksiyon belirtileri kontrol edilmelidir. Doktor kontrolleri: Ağrı, şişlik veya kızarıklık artarsa derhal doktora başvurulmalıdır. Kirschner tellerinin çıkarılma zamanı, kırığın ciddiyetine ve iyileşme hızına bağlı olarak değişebilir.

Büyüme kıkırdağı (epifiz plağı), uzun kemiklerin uç kısımlarında bulunur ve kıkırdak hücrelerin bölünmesi ve kemikleşmesiyle kemiğin boyuna uzamasını sağlar. Bu süreç şu şekilde gerçekleşir: Hücre proliferasyon bölgesi. Hücre hipertrofi bölgesi. Kalsifikasyon bölgesi. Ossifikasyon bölgesi. Ergenlik dönemi sonunda, genellikle 18-21 yaş civarında, büyüme plağı kemikleşir ve boyuna büyüme durur.

Kıkırdağın kemiğe dönüşmesine kemikleşme denir. İki tür kemikleşme vardır: 1. İntramembranöz kemikleşme: Yassı kemikler, direkt olarak mezenkimden gelişir. 2. Endokondral kemikleşme: Kısa ve uzun kemikler, hiyalin kıkırdak modelinden gelişir.

Emarda kemik yüzeylerinde flulaşma, görüntülerin bulanık veya net olmaması anlamına gelebilir. Bu durum, çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: Hareket Hassasiyeti: Emar çekimi sırasında hastanın hareketsiz kalmaması, görüntülerin bulanık çıkmasına neden olabilir. Metal İmplantlar: Vücutta metal implantları bulunan hastalarda, manyetik alan bu metalleri çekerek görüntü bozulmalarına yol açabilir. Teknik Sorunlar: Emar cihazının teknik arızaları veya yanlış ayarlamalar da görüntü bulanıklığına sebep olabilir. Emar sonuçlarının doğru yorumlanması için bir radyolog veya doktora danışılması önerilir.

Kıkırdak dokusu, kemik doku hariç diğer destek dokularından daha sert bir doku olmasına rağmen belirli bir bükülebilme ve esneme özelliği vardır. Ancak kıkırdak, kemik kadar sert ve katı değildir.

Diafizin içinde şunlar bulunur: Medüller boşluk. Kemik iliği. Kıkırdak doku ve çimento. Ayrıca, diafizin korteks kısmında, kemiklerin birbirleriyle temas ettiği yerlerde kıkırdak yuvalar bulunur.

Süngerimsi kemik doku, aşağıdaki yerlerde bulunur: Uzun kemiklerin baş kısmında. Kısa kemiklerin tamamında. Yassı kemiklerin iç kısmında. Ayrıca, süngerimsi kemik doku, düzensiz şekilli kemiklerde de bulunur.