Çerçi sözcüğü, Farsça "carcı" (haberci, münadi) ve Moğolca "çertçi" (parça, kırıntı) kelimelerinden türemiştir. Farsça kökeni: "Çerçi" kelimesi, ilk olarak 14. yüzyılda "Süheyl ü Nev-bahar" eserinde kullanılmıştır. Moğolca kökeni: Andreas Tietze'nin "Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Sözlüğü"ne göre, kelime Moğolca "car (haber)" kökünden gelmektedir. Ayrıca, Ermenice "şrçig" (gezgin, dolaşan) sözcüğü de olası kaynaklardan biri olarak kabul edilmektedir.