Felsefede iyilik, ahlaki açıdan övülen ve değerli görülen, bireyin herhangi bir amaç gütmeden çevresine karşı duyarlı ve bilinçli bir biçimde yaptığı davranışlar olarak tanımlanır. Bazı filozofların iyilik hakkındaki görüşleri şunlardır: - Demokritos: Mutluluğun ruhun dinginliği olduğunu ileri sürmüştür. - Epiküros: İnsanın yaşamdaki amacının mutluluk olduğunu, kendisine haz veren şeylere yaklaşıp acıdan uzaklaşması gerektiğini savunmuştur. - Platon: Ahlaki eylemin amacının mutluluk olduğunu, iyi ideasına uygun yaşamanın insanı erdemli kılacağını ve mutluluğa ulaştıracağını belirtmiştir. - Aristoteles: Mutluluğu “hoşa giden ve güzel olan” olarak tanımlamış, insan ruhunun nihai amacının mutluluk olduğunu vurgulamıştır.