GörüntülemeYöntemleri

Kaburga kırığının röntgende ne zaman görüneceği, kırığın boyutuna ve yerine bağlıdır. Büyük kırıklar ve yer değiştirme: Genellikle ilk röntgende görülebilir. Küçük kırıklar ve çatlaklar: Kırık bölge birbirinden ayrılmamışsa veya çatlak oluşmuşsa, röntgende görünmeyebilir. Kaburga kırığı şüphesi durumunda, doğru teşhis için bir uzmana başvurulması önerilir.

EBUS (Endobronşiyal Ultrasonografi), solunum yollarının ve çevresindeki dokuların detaylı görüntülenmesini sağlayan bir tıbbi görüntüleme yöntemidir. EBUS'un yaptığı işler şunlardır: - Akciğer kanseri ve diğer akciğer hastalıklarının tanı ve evrelemesinde kullanılır. - Lenf bezlerindeki büyümeleri ve akciğerdeki nodülleri tespit eder. - Enfeksiyon hastalıklarının tanısında biyopsi yaparak enfeksiyonun nedenini belirler. - Kronik öksürük ve solunum yolu hastalıklarının izlenmesinde etkilidir. EBUS işlemi, bronkoskopi ve ultrason teknolojisinin birleştirilmesiyle gerçekleştirilir.

Batın içerisinde serbest sıvı, karın boşluğunda çeşitli sebeplerle biriken sıvıyı ifade eder. Serbest sıvı birikmesinin bazı nedenleri: Karaciğer sirozu. Böbrek hastalıkları. Kalp yetmezliği. Kanser. Travma, enfeksiyon veya tümör. Belirtileri: Karın ağrısı veya rahatsızlık. Şişkinlik hissi. Bulantı veya kusma. İştah kaybı. Ateş. Teşhis yöntemleri: Ultrasonografi. Bilgisayarlı tomografi (BT). Manyetik rezonans görüntüleme (MRG). Kan testleri ve diğer tahliller. Tedavi, serbest sıvının nedenine bağlı olarak değişir ve genellikle altta yatan hastalığın tedavisini içerir.

Pediatri ara tanı kriterleri hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, çocuk hastalıklarının tanısında kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Fiziki muayene. Kan ve idrar tahlilleri. Röntgen ve ultrasonografi. Alerji testleri. Çocuk hastalıklarının tanısında, hastalığın türüne ve belirtilerine göre farklı yöntemler de kullanılabilir.

Bel fıtığında yapılan testler şunlardır: Fizik muayene: Ağrı bölgesi, şiddet ve zamanlama sorgulanır; refleks, kas gücü ve duyu testleri yapılır. Görüntüleme yöntemleri: Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG): Fıtığın konumunu ve sinirler üzerindeki baskıyı net şekilde gösterir. Bilgisayarlı Tomografi (BT): Kemik yapıdaki anormallikleri tespit eder. Röntgen: Omurga yapısını inceler. Elektromiyografi (EMG): Sinir iletim hızını ölçerek sinir hasarını değerlendirir. Özel testler: Bacak kaldırma testi (Straight Leg Raise - SLR): Siyatik sinir sıkışmasını tespit eder. Öne eğilme testi: Disk baskısının arttığına işaret eder. Bel fıtığı teşhisi ve uygun testlerin belirlenmesi için bir uzmana başvurulması önerilir.

Akciğer filminde (röntgen) hangi kanserin belli olduğuna dair kesin bir bilgi vermek mümkün değildir. Akciğer röntgeni, akciğer kanserini teşhis etmek için kullanılan ilk testlerden biridir. Akciğer kanserinin kesin teşhisi için bilgisayarlı tomografi, PET-CT taraması, biyopsi ve bronkoskopi gibi daha detaylı incelemeler gereklidir.

PSMA PET, başta prostat kanseri olmak üzere çeşitli kanserlerin tanı ve takibinde kullanılır. Kullanım alanları: Prostat kanseri: Birincil ve tekrarlayan prostat kanserini tespit eder, hastalığın evresini ve yerini belirler. Biyokimyasal nüks: Tedavi sonrası PSA seviyelerinin artması durumunda nüksün yerini ve yayılma derecesini belirler. Metastatik hastalık: Prostat kanserinin lenf düğümleri, kemikler veya diğer organlara metastazını tespit eder. Tedaviye yanıt değerlendirmesi: Tedavi etkinliğini izler ve tedavi yaklaşımlarını buna göre ayarlar. Ayrıca, renal hücreli karsinom, glioblastom ve bazı meme ile kolorektal kanser türleri gibi PSMA ifadesi gösteren diğer kanserlerde de araştırılmaktadır.

Pulmoner emboli, genellikle bacaklardaki toplardamarlarda oluşan kan pıhtısının akciğer atardamarına ulaşarak kan akışını aniden engellemesi durumudur. Dolum defekti hakkında bilgi bulunamamıştır. Ancak, pulmoner emboli belirtileri arasında şunlar yer alır: ani başlayan nefes darlığı; göğüs ağrısı; hızlı kalp atışı; öksürük, bazen kanlı balgam ile birlikte; baş dönmesi ve/veya bayılma. Bu belirtiler ortaya çıktığında acil tıbbi yardım alınmalıdır.

Karbondioksit anjiyografi (CO₂ anjiyografi), damar hastalıklarının teşhis ve tedavisinde kullanılan minimal invaziv bir görüntüleme yöntemidir. Kullanım alanları: Periferik arter hastalıkları. Renal yetmezlik. Alerjik reaksiyon riski olan hastalar. Transkateter tedaviler. Avantajları: Düşük toksisite. Alerji riski yoktur. Düşük maliyet. Hızlı atılım. Riskleri: Geçici rahatsızlık hissi. Gazın damar dışına sızması durumunda lokal etkiler. Karbondioksit anjiyografi, hamileler ve karbondioksit gazının doğal atılım sürecini etkileyebilecek ciddi akciğer hastalığı olan hastalar için önerilmez.

Doppler terimi, Doppler etkisi ve doppler ultrasonografi olmak üzere iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Doppler Etkisi: Bir ses kaynağının hareketine bağlı olarak ses dalgalarının frekansının değişmesi olayıdır. 2. Doppler Ultrasonografi: Kan damarlarındaki kan akışını görüntülemek ve ölçmek için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir.

T2A parlama etkisi, manyetik rezonans görüntülemede (MRG) T2 ağırlıklı görüntüde hiperintens olarak izlenen bir lezyonun, difüzyon ağırlıklı görüntüde de hiperintens izlenmesi durumudur. Bu durum, "görünür difüzyon katsayısı" (ADC) ve "difüzyon duyarlılık faktörü" (b) ile ilişkilidir. T2A hiperintens lezyonlar, genellikle su içeriği yüksek dokularda görülür ve iltihap, demyelinizasyon veya tümör gibi çeşitli patolojik durumların belirtisi olabilir.

Bağırsakların görüntüsünü almak için kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Gastroskopi: Yemek borusu, mide ve onikiparmak bağırsağının iç yüzeyini incelemek için kullanılır. MR Enterografi: İnce bağırsakların görüntülenmesi için kullanılır. BT Enterografi: İnce bağırsağı görüntülemek için BT görüntüleri ve kontrast malzeme kullanılır. Kolonoskopi: Kalın bağırsak ve rektumun incelenmesi için kullanılır. Baryumlu Lavman (Kalın Bağırsak Grafisi): Bağırsakların içine baryum sülfat adı verilen bir madde verilir ve ardından röntgen filmleri çekilir. Bu işlemler genellikle bir uzman doktor tarafından gerçekleştirilir ve öncesinde doktorun talimatlarına uyulması gerekir.

Basit kist için kullanılan görüntüleme yöntemleri şunlardır: Ultrasonografi (USG). Bilgisayarlı Tomografi (BT). Manyetik Rezonans Görüntüleme (MR). Görüntüleme yöntemi, kistin türüne ve konumuna göre değişebilir. Kesin tanı ve uygun görüntüleme yöntemi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Akciğerde hafif retikülonodüler dansite, tıbbi görüntüleme tekniklerinde (örneğin, bilgisayarlı tomografi veya X-ışını) tespit edilen, kan yapan dokuların içindeki bağ doku hücrelerinin artması durumunu ifade eder. Retiküler artışa neden olan veya artışı sırasında görülen hastalıklardan bazıları şunlardır: pulmoner ödem; kalp yetmezliği; aşırı sıvı yüklemesi; nefropati; viral enfeksiyonlar; sıtma; tüberküloz; histoplazmoz; kronik interstiyel ödem; mitral kapak hastalıkları; kolajen vasküler bozukluklar; bağ dokusu hastalıkları; romatoid, sklederma, sarkoidozis; lenfositik bozukluklar; pulmoner lenfoma; interstiyel pnömoni; kronik aspirasyon pnömonisi; radyasyon pnömonisi. Kesin tanı, fiziki muayene ve tahlil sonuçlarına bağlı olarak doktor tarafından konur.

Dalak büyümesinde yapılan tahliller şunlardır: Tam kan sayımı: Kırmızı ve beyaz kan hücreleri ile trombosit sayısının belirlenmesi. Karaciğer fonksiyon testi: Dalak büyümesinin karaciğerle ilgili olup olmadığını değerlendirmek için. Romatolojik belirteçler ve şüphelenilen hastalığa yönelik spesifik testler: Örneğin, mononükleoz veya bakteriyel enfeksiyonlar için. Ultrasonografi (USG), bilgisayarlı tomografi (BT) veya manyetik rezonans görüntüleme (MRI): Dalak boyutlarını ve olası diğer anormallikleri tespit etmek için. Kemik iliği muayenesi veya biyopsisi: Kan hücreleri hakkında daha detaylı bilgi almak için. Dalak büyümesi teşhisi ve yapılacak tahliller için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Ultrasonun en iyi kullanıldığı bazı hastalıklar şunlardır: Gebelik takibi. Karın içi organların incelenmesi. Tiroid ve meme bezlerinin değerlendirilmesi. Kalp ve damar hastalıklarının teşhisi. Kas-iskelet sistemi ve eklem sorunlarının tespiti. Ürolojik değerlendirmeler. Ultrason, radyasyon içermemesi, hızlı sonuç vermesi ve güvenli olması nedeniyle yaygın olarak kullanılan bir görüntüleme yöntemidir.

Tümör resimlerinin nasıl olduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, tümörlerin görsel olarak nasıl tespit edilebileceğine dair bazı bilgiler mevcuttur. Tümörler, genellikle cilt altında elle dokunulduğunda hissedilen şişlikler olarak fark edilebilir. Tümörlerin tanısında kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Fiziksel muayene. Görüntüleme testleri (röntgen, MR, bilgisayarlı tomografi). Biyopsi (doku örneği alınarak inceleme). Tümör belirtileri fark edildiğinde, doğru teşhis ve tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

Transtorasik ve transözofageal, ekokardiyografi yöntemlerinde kullanılan terimlerdir. Transtorasik Ekokardiyografi (TTE). En yaygın kullanılan ekokardiyografi türüdür. Göğüs üzerine yerleştirilen prob aracılığıyla yapılır. Kalbin dört odası ve dört kapakçığının yanı sıra yakınında bulunan damarlar da görüntülenebilir. Transözofageal Ekokardiyografi (TEE). Yemek borusuna yerleştirilen özel bir prob ile daha detaylı kalp görüntüleri elde edilir. Özellikle kalp kapakçıkları, kalp içi pıhtılar ve doğumsal kalp hastalıklarının değerlendirilmesinde kullanılır. Sedasyon veya hafif anestezi gerektirebilir. Ekokardiyografi, kalbin yapısını, fonksiyonlarını ve kan akışını incelemek için kullanılan ultrason tabanlı bir görüntüleme tekniğidir.

Akciğer ödemi teşhisinde kullanılan tahliller şunlardır: Kan testleri. İdrar tahlili. Görüntüleme yöntemleri. Elektrokardiyografi (EKG). Akciğer ödemi şüphesi durumunda, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Meme ultrasonu ve mamografi arasındaki bazı farklar şunlardır: Görüntüleme yöntemi: Mamografi, meme dokusunun düşük doz X ışını kullanılarak görüntülendiği bir röntgen çekimidir. Meme ultrasonu, memenin yüksek frekanslı ses dalgalarıyla görüntülendiği radyasyon içermeyen bir yöntemdir. Kullanım amacı: Mamografi, meme kanserinin erken dönemde saptanmasında en güvenilir tanı aracıdır. Meme ultrasonu, kistik yapılar ve sınırları net kitlelerin değerlendirilmesinde daha duyarlıdır. Hazırlık: Mamografi öncesinde meme bölgesine krem sürülmesi veya deodorant kullanılması önerilmez. Meme ultrasonu için böyle bir gereksinim yoktur. Tekrarlanma sıklığı: Mamografi, 40 yaşından itibaren yıllık olarak önerilir. Meme ultrasonu, radyasyon içermemesi açısından istenilen sıklıkta tekrarlanabilir. Avantajlar: Mamografi, mikrokalsifikasyonları ve yapısal bozulmaları tespit etmede daha etkilidir. Meme ultrasonu, operatör bağımlı bir yöntem olup tecrübe gerektirir. Her iki yöntemin de kullanımı, doktorun önerisi ve hastanın durumuna göre değişiklik gösterebilir.