Safi artış teorisi, belli bir dönem içinde servetteki artışın nazara alınması suretiyle vergilendirmenin yapılmasını öngörür. Safi artış teorisine göre gelir, şu şekilde formüle edilebilir: Gelir = Tüketim +/- Servetteki değişim; Gelir = Dönem içi tüketim + (Dönem sonu servet değeri – Dönem başı servet değeri). Safi artış teorisine göre; kaynağı ne olursa olsun, belli bir dönemde kişinin tüketimi ve servetindeki net artış gelir olarak değerlendirilmektedir. Safi artış teorisi, geliri daha geniş anlamda tanımlamaktadır. Safi artış teorisine dayalı gelir tanımının vergilendirilmesi, iktisadi faaliyetlerden bazılarının vergi dışında tutulması gibi bir imtiyaz sağlamayacağından dolayı, vergi dışı faaliyet alanlarına geçmek amacıyla iktisadi kararlar, karlılık durumu devam ettikçe değiştirilmeyecektir. Türk vergi sisteminde yedinci gelir unsuru olan diğer kazanç ve iratlar (arızi kazançlar ve değer artış kazançları) safi artış teorisine dayanmaktadır. Safi artış teorisi, İsveç’li iktisatçı David Davidson (1889) ve Alman iktisatçı Georg von Schanz (1896) tarafından ortaya konulmuştur. Safi artış teorisi, genel kabul gören bir gelir tanımıdır. Bu bilgi, genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir; vergi hukuku konusunda bir uzmana danışılması önerilir.