Fizikokimya

Bir maddenin viskozitesini artırmak için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: Konsantrasyonun artırılması: Maddenin çözeltideki konsantrasyonu artırıldığında, viskozite de artar. Sıcaklığın düşürülmesi: Sıcaklığın azalması, moleküller arasındaki çekim kuvvetlerini artırarak viskoziteyi artırır. pH değerinin ayarlanması: Maddenin pH değeri nötr veya nötre yakın olduğunda viskozite en yüksek seviyededir. Koyulaştırıcı yardımcı maddeler eklenmesi: Ksantan zamkı, guar zamkı ve karbomer gibi katkı maddeleri, madde ile etkileşime girerek viskoziteyi artırır. İkame derecesinin değiştirilmesi: Daha yüksek metoksi içeriğine sahip HPMC (hidroksipropil metilselüloz) ürünleri, daha yüksek viskozite sağlar. Viskozite artırma işlemi, maddenin türüne ve kullanım amacına göre farklı yöntemlerle yapılabilir.

Arrhenius denklemi ile hız sabitinin bulunması, farklı sıcaklıklarda hız sabitleri ölçülerek ve bu değerler Arrhenius eşitliğinde yerine konularak yapılır. Arrhenius denklemi şu şekildedir: k = Ae^(-Ea/RT) Burada: k hız sabitidir. T mutlak sıcaklıktır (sıcaklık Kelvin cinsinden olmalıdır). A frekans faktörüdür. Ea reaksiyonun aktivasyon enerjisidir. R evrensel gaz sabitidir (8,314 J/mol·K). Arrhenius denklemi ayrıca şu şekilde de ifade edilebilir: k = Ae^(-Ea/kBT) Burada kB Boltzmann sabitidir. Arrhenius denklemi, kimyasal reaksiyonların hızını ve aktivasyon enerjisini hesaplamak için kullanılır.

11. sınıf kimya dersinde ısı, sıcaklıkları farklı olan cisimler arasında transfer edilen bir enerji türüdür. Kimyasal bir tepkime gerçekleşirken, tepkime ortamına ısı verilebilir (ekzotermik) veya ortamdan ısı alınabilir (endotermik). Bazı önemli kavramlar: Entalpi: Sabit basınç altında bir sistemin aldığı veya verdiği ısıya denir. Tepkime ısısı (tepkime entalpisi): Bir kimyasal tepkimede alınan ya da verilen enerjiye denir. Sistemin ısı alışverişine göre tepkimeler: Endotermik tepkimeler: Isı alan tepkimelerdir. Ekzotermik tepkimeler: Isı veren tepkimelerdir.

Henry Kanunu, bir gazın kısmi basıncının arttıkça, çevredeki sıvılarda daha büyük bir miktarın çözündüğünü belirtir. Bu kanun, İngiliz kimyager William Henry tarafından 19. yüzyılın başlarında formüle edilmiştir. Matematiksel formülü: P ∝ C (veya) P = kH.C: - P, gazın atmosferdeki kısmi basıncını ifade eder; - C, çözünmüş gazın konsantrasyonunu ifade eder; - kH, gazın Henry sabitini ifade eder.

Koligatif özelliklerin hesaplanması için genellikle molalite kullanılır. Bazı koligatif özelliklerin hesaplama yöntemleri: 1. Buhar Basıncı Düşüşü: P = Po – ΔP formülüyle hesaplanır; burada Po, saf çözücünün buhar basıncıdır. 2. Kaynama Noktası Yükselmesi: ΔTb = Kb m formülüyle hesaplanır; Kb, çözücünün kaynama noktası yükselmesi sabitidir. 3. Donma Noktası Düşmesi: ΔTf = Kf m formülüyle hesaplanır; Kf, çözücünün donma noktası düşmesi sabitidir. 4. Ozmotik Basınç: π = iCRT formülüyle hesaplanır; i, van ‘t Hoff faktörü, C çözeltinin derişimi, R gaz sabiti ve T sıcaklıktır.