Uzay sınırının 100 km olarak kabul edilmesinin sebebi, Theodore von Kármán'ın hesaplamalarıdır. Kármán, 1956 yılında yazdığı teorik makaleye göre, yaklaşık 83,6 km yükseklikte hava moleküllerinin o kadar az olacağını ve bu yükseklikten sonra uçakların hava ile gökyüzünde tutunamayacağını belirtmiştir. 1960 yılında, Fédération Aéronautique Internationale (FAI), bilimsel hesap sonucunu almak yerine yuvarlak bir sayı olan 100 km'yi kabul etmiş ve bu yükseklik, uluslararası uzay sınırı haline gelmiştir. Ayrıca, Amerikan Hava Kuvvetleri, uzaya çıkma amacı taşıyan bir kurum olarak, 80 km'yi uzay sınırı olarak belirlemiş ve bu yüksekliği aşan personeline astronot nişanı takmıştır.