EskiTürkler

Eski Türk kız adları arasında şunlar bulunmaktadır: 1. Umay: Türk mitolojisinde çocukları sevdiğine ve koruduğuna inanılan koruyucu tanrıça. 2. Tilbe: Dilenen şey, dilek. 3. Tansu: Armağan anlamına gelen bir kız ismi. 4. Oylum: Çukur anlamına gelir. 5. Laçin: Eski Türklerde yırtıcı bir kuş türü. 6. İncesen: Huzur anlamına gelen bir isim. 7. İynem: Yaren ve dost anlamlarına gelir. 8. Esrigün: Fırtına anlamında kullanılan öz Türkçe kız ismi. 9. Aybike: Ay ışığı veya ayın güzelliği anlamına gelir. 10. Derya: Deniz anlamına gelir.

Eski Türk ailesinde kadın, toplumsal hayatta erkekle eşit konumda yer almış ve önemli roller üstlenmiştir. Kadının önemi ve yeri şu şekilde özetlenebilir: - Devlet Yönetimi: Hükümdarların eşleri olan hatunlar, devlet meselelerinde karar alma süreçlerine katılmış ve elçilerle görüşmeler yapmışlardır. - Savaş: Kadınlar, savaşlarda erkeklerle omuz omuza mücadele etmişlerdir. - Ekonomi: Ticaret ve mal mülkiyetinde söz sahibi olmuş, aile ekonomisinin yönetiminde yer almışlardır. - Aile: Aile içinde çocukların eğitiminde başlıca rolü üstlenmiş, ahlaki ve kültürel değerlerin aktarılmasında önemli bir öğretici olmuşlardır. Eski Türklerde kadının bu yüksek statüsü, onun sadece aile içi görevlerle sınırlı olmadığını, aynı zamanda bilgelik ve toplumsal eğitimdeki rolünü de vurgular.

Eski Türklerde "töre", bir toplumda yazılı olmayan, gelenekleşmiş kanun ve kurallar bütünü anlamına gelir. Törenin özellikleri: - Sözlü olarak gelişmiştir ve herkes tarafından bilinmesi ve uyulması zorunludur. - Dört değişmez ilkesi vardır: eşitlik, insanlık, iyilik ve adalet. - Kaynakları, halk, kurultay ve hakan tarafından alınan kararlardır. - Ceza sistemi sert olup, devlete isyan, adam öldürme, hırsızlık gibi suçlar idamla cezalandırılmıştır.

Eski Türkler'de evlilik, genellikle egzogami (dıştan evlenme) kuralına bağlıydı. Evlilik süreci şu aşamalardan oluşurdu: 1. Kız İsteme: Erkek tarafı, aile büyükleriyle birlikte kız evine giderek kızı isterdi. 2. Nişan: Çiftin bağlılığını resmileştiren önemli bir törendi. 3. Kalın Geleneği: Erkeğin, kızı kaçırması durumunda kızın ailesine bir güvence bedeli ödemesi gerekirdi. 4. Düğün: Düğün alanında nikâh kıyılır, ardından yemekler yenir ve müzik eşliğinde oyunlar oynanırdı. Ayrıca, levirat geleneği de vardı; bu geleneğe göre, öz ana ve kız kardeşler dışında kalan dul ve yetimlerle evlenilirdi.

Eski Türklerde aile ve evlilik anlayışı şu şekilde özetlenebilir: 1. Aile Yapısı: Eski Türklerde aile, çekirdek aile tipindeydi ve karı, koca ile çocuklardan oluşurdu. 2. Ailenin Reisi: Ailede otorite babanın şahsında toplanmaktaydı ve ailenin reisi babaydı. 3. Evlilik: Evlilik, kan bağına dayalı olarak gerçekleşirdi ve genellikle tek eşle evlilik yaygındı. 4. Kadının Konumu: Eski Türklerde kadın, erkekle eşit haklara sahipti ve aile içinde söz hakkı bulunurdu.

Eski Türklerde "han" kelimesi, devlet başkanı veya hükümdar anlamına gelen bir unvan olarak kullanılmıştır.

Turgut Alp, "Kayı damgalı, paslanmaz çelikten yapılmış" bir balta kullanmaktadır.

Eski Türklerin kullandığı üç yazı sistemi şunlardır: 1. Orhun Alfabesi. 2. Uygur Alfabesi. 3. Arap Alfabesi.

Toy ve şölen terimleri tarih bağlamında şu anlamlara gelir: 1. Toy: Kağan tarafından düzenlenen yemekli toplantılar ve eğlenceler olarak tanımlanır. 2. Şölen: Dinsel içerikli ziyafetlerdir.

Eski Türklerde kadın, toplumsal ve siyasi hayatta önemli bir yere sahipti. Temel nitelikleri arasında "analık" ve "kahramanlık" bulunuyordu. Devlet yönetiminde kağan kadar hatunun da söz hakkı vardı ve emirnameler kağan ve karısı tarafından imzalanırdı. Sosyal hayatta kadınlar, mal, mülk edinebilir ve boşanma hakkına sahiptiler. Giyim kuşam açısından ise eski Türk kadını, yüzünü örtmez ve çarşaf ile peçe gibi örtüler kullanmazdı.

Balbal, Eski Türklerde ölen kişinin mezarının çevresine dikilen ve onun hayattayken öldürdüğü düşmanlarını temsil eden güç ve cesaret sembolü olarak kullanılırdı. Bu gelenek, Türklerin savaşçı bir millet olmasından kaynaklanmaktaydı.

Balbal taşı, eski Türklerde mezar taşı olarak kullanılan ve ölen kişinin hayatını kaybederken öldürdüğü düşmanlarını temsil eden bir sembol olarak işlev görürdü. Bu taşların bazı diğer amaçları: - Kahramanlık göstergesi: Mezar başında ne kadar çok balbal heykeli varsa, o mezarda yatan kişi o derecede kahraman olarak görülürdü. - Ahiret inancı: Ölen kişinin ruhunun bir surete büründürülerek topluma zarar vermesinin önlenmesi.

Balballar, Eski Türklerde ölen kişinin anısına mezar veya kurganların etrafına dikilirdi. Diğer amaçları: - Ahiret inancı: Ölen ruhları bir surete büründürerek topluma verebilecekleri zararı önlemek. - Güç ve cesaret sembolü: Ölen kişinin ne kadar yiğit olduğunu göstermek.

Eski Türklerde 1 yıl, 365 gün olarak kabul edilmiştir.

Başbuğ kelimesi iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Eski Türklerde: Başbuğ, eski Türklerde baş, başkan ve komutan anlamına gelir. 2. Osmanlı İmparatorluğu'nda: Savaş zamanı, başka birliklerden ayrılıp bir araya getirilerek oluşturulan birliğin veya milis güçlerinin komutanına da Başbuğ denirdi.

Eski Türklerin göz tipi, genel olarak orta büyüklükte ve hafif çekik olarak tanımlanmaktadır.

Eski Türklerde casuslara "çaşut" denirdi.

Eski Türklerde hukukla ilgili bazı sorular şunlardır: 1. Töre nedir ve kaynakları nelerdir?. 2. Türk devletlerinde ceza sistemi nasıldı?. 3. Adli teşkilat nasıl yapılandırılmıştı?. 4. Yazılı hukuk ilk kez ne zaman ortaya çıktı?.

Eski Türkler, ölüyü cesedin çürümesini engellemek ve onu diğer dünyaya hazırlamak amacıyla mumyalardı. Bu uygulama, dini bir zorunluluktan ziyade, ölümün ardından ruhun bedenini terk ettiği ve bu süre zarfında cesedin korunması gerektiği inancından kaynaklanıyordu.

Ögel'in bahsettiği devlet meclisi "kurultay", Eski Türklerde önemli devlet meselelerinin görüşüldüğü meclise verilen isimdir. Kurultayda askeri, siyasal, ekonomik, kültürel ve sosyal tüm devlet meseleleri konuşularak çözüm bulunurdu.