EskiDil

Eski dilde "dolum, dolma, doluluk" mela anlamına gelir.

Eski dilde "mesafe" kelimesi "merhale" olarak ifade edilir. Mesafe kelimesi Arapça "masāfa" kökünden gelir ve "iki yer arasındaki uzaklık, aralık" anlamına gelir.

Eski dilde "birleşmek" anlamına gelen bazı kelimeler: İttihat. Amiziş. Bulmaca cevabı, kullanılan bulmacanın türüne (kare, çengel vb.) göre değişebilir.

Eski dilde faiz, "ribâ" olarak adlandırılır. Ribâ, sözlükte "fazlalık, nemâ, artma, çoğalma" gibi anlamlara gelir. Kur'an'da ribâ kelimesi, borç verilen bir parayı veya malı belli bir süre sonunda belirli bir fazlalıkla geri almak anlamında kullanılmıştır.

Eski dilde "aşar" kelimesinin bulmaca cevabı, öşür veya ondalık olarak belirtilir.

Eski dilde "oklar" kelimesi NİBAL olarak ifade edilir.

Eski dilde "ticaret" kelimesi "tecim" olarak ifade edilir.

Eski Türkçe'de "at" kelimesinin yanı sıra kullanılan bazı at isimleri: Yunt. Yabu. Yılkı. Esb. Feres. Moğollar ata Adu veya Mor derler.

Eski dilde "damla" kelimesi, katre veya felç olarak ifade edilebilir. Ayrıca, "damla" kelimesi Arapça kökenli olup, "suyun yüzeyinde biriktirilmiş olan küçük yuvarlak parça" veya "sıvının bir yerden başka bir yere inmesi" anlamlarına da gelir. Bulmacalarda "eski dilde damla" sorusuna verilebilecek diğer cevaplar arasında litre, yutma, tamiz ve nikris de bulunmaktadır.

Eski dilde "mutlu olmak" anlamına gelen bazı kelimeler şunlardır: Saadet: Mutluluk, bahtiyarlık. Şadlık: Neşe, sevinç. Seâdet: Dünyada ve ahirette mutluluk. Eski Türk kültüründe mutluluk, genellikle huzur, içsel denge ve doğa ile uyum içinde olmak anlamına gelirdi.

Istov kelimesi, farklı bağlamlarda farklı anlamlara gelebilir: Romanya dilinde bir kelime. "Istov" kelimesinin bazı anlamları: isim olarak: "son, uç, ekstremite"; zarf olarak: "tamamen, oldukça". Bebek ismi. İstanbul'da bir proje adı.

Eski Türkçe'de "çekürge" veya "çekürtge" kelimeleri çekirge anlamına gelmekteydi. Ayrıca, Kâşgarlı Mahmut'un Divanü Lügati’t-Türk eserinde "sırıçga" kelimesi de çekirge anlamında kullanılmıştır. Bu kelimeler, "çakır" veya "çekürt" (şakırdama sesi) sözcüklerinden türetilmiştir.

Eski dilde "kafa" kelimesi, genellikle "akıl", "zeka" ve "anlayış" anlamlarına gelirdi. Ayrıca, "kafa" kelimesi "baş" ve "ense" anlamlarında da kullanılırdı. Arapça kökenli olan "kafa" kelimesi, "kâf" harfinden türemiştir ve bu harf, Arap alfabesinde "zeka" ve "akıl" anlamlarına gelir. Farsça kökenli "kafa" kelimesi ise genellikle "baş" anlamında kullanılmıştır.

Eski Türkçe'de "tasar" kelimesi, "görmek, bakmak" anlamlarında kullanılmıştır. Tasarım kelimesinin kökeni ayrıca Latince "designare" kelimesine dayanır ve bu kelime "belirtmek", "göstermek" veya "tasarlamak" anlamlarına gelir. Arapça kökenli kullanımlarda ise "tasarım" kelimesi, "dikte etme, yazı yazdırma" anlamına gelen "imlāˀ" sözcüğünden türetilmiştir.

Eski dilde "ondalık" kelimesi "aşar, aşari" olarak ifade edilir. Aşar (veya aşari), toprak ürünlerinden onda bir oranında alınan vergi anlamına gelir.

Eski dilde yönler şu şekilde söylenir: Kuzey: "kuz" kelimesinden türemiş olup, "gölge, güneş görmeyen yer" anlamına gelir. Güney: "Her zaman güneş ışığının olduğu yer" olarak tanımlanır. Doğu: "Yeşil" veya "gök" renkleriyle ifade edilir. Batı: "Ak" (beyaz) renkle temsil edilir. Ayrıca, "cihet" kelimesi de "yön" anlamında kullanılır. Ara yönler, ana yönlerle tamlama oluşturularak ifade edilir, örneğin "cenub-ı şarki" (güneydoğu).

Evet, "aslan" kelimesi eski dilde "şir" olarak adlandırılır. Ayrıca, Arapçada aslan anlamına gelen sözcüklerden birisi de "esed" sözcüğüdür.

Eski dilde "giysi" anlamına gelen kelimeler: Esvap; Libas.

Efkar, eski dilde "düşünceler" ve "kanaatler" anlamına gelir. Ayrıca, "yara", "incinme" ve "acı" anlamlarına gelen Farsça "figār" veya "afgār" kelimesinden türetilmiş olabilir. Günümüzde ise efkar, gerçek değil, yan anlamıyla kullanılmaktadır; kişilere ve düşüncelere sevk eden, üzülmelerine neden olan kaygı ve endişe verici şeyleri ifade eder.

Eski Türkçe'de "akşam" kelimesi "axşam" olarak geçer ve "gün batımı zamanı" anlamına gelir. Ayrıca, Soğdca "gşm" (gece) sözcüğünden türemiş olabileceği ve Avesta Dili'ndeki "xşaniya" (gece) sözcüğüyle bağlantılı olduğu düşünülmektedir. Arapça "aksam" (kısımlar, bölümler) sözcüğünden türetildiği görüşü de bulunmaktadır.