Elektron

N2 (azot gazı), iki azot atomunun üçlü bağ ile bağlanması nedeniyle çok kararlı ve güçlü bir bağa sahiptir. Ayrıca, azot molekülündeki azot-azot bağı, 2p alt kabuğundaki radyal düğümlerin olmaması sayesinde çok küçük ve benzer yarıçapa sahip 2s kabuğuna çok benzer. Tüm bu özellikler, N2'nin sağlam bağı sayesinde inert (tepkimesiz) bir gaz gibi davranmasını sağlar.

Thomson'un önemli olmasının bazı nedenleri: Elektronu keşfetmesi. İzotop kavramını bulması. Kütle spektrometresini icat etmesi. Nobel Fizik Ödülü'nü kazanması.

İyon, bir veya daha fazla elektron kazanmış ya da yitirmiş bir atomdan (veya bir atom grubundan) oluşmuş elektrik yüklü parçacıktır. İyonlar, pozitif yüklü (katyon) ve negatif yüklü (anyon) olarak ikiye ayrılır. Katyon: Protonlardan daha az elektronu olan pozitif yüklü iyondur. Anyon: Protonlardan daha fazla elektronu olan negatif yüklü iyondur. İyonlar, doğal olarak atmosferde, şelalelerden dökülen su gibi hareket eden suların içinde veya yıldırım, yağmur ve bulutlardaki sürtünme gibi doğal olaylar sonucu oluşabilir.

Modern atom teorisine göre atomun en küçük yapı taşı proton, nötron ve elektron gibi atomaltı parçacıklardır. Bu parçacıklar da kuark ve lepton gibi daha küçük yapılardan meydana gelir. Atom, bu parçacıkların dışında kalan büyük bir kısmı boşluktan ibarettir.

NH4+ iyonunda 11 proton ve 10 elektron bulunur. Proton sayısı: Amonyum iyonunda bir azot atomu ve dört hidrojen atomu vardır. Elektron sayısı: İyonun yükü +1 olduğu için bir proton fazla vardır.

Mg (magnezyum) atomu temel halde 12 elektron içerir.

Elektronların eşit enerjili olup olmadığını anlamak için orbitallerin enerji sıralamasına bakmak gerekir. Çok elektronlu atomlarda genel olarak kabul edilen enerji sıralaması şu şekildedir: 1s < 2s < 2p < 3s < 3p < 4s < 3d < 4p < 5s < 4d < 5p < 6s < 4f.... Ancak, bazı durumlarda artan çekirdek yükü ve elektronlar arasındaki itme gibi faktörler nedeniyle bu sıralama değişebilir.

J. J. Thomson'a göre elektronun kütle/yük oranı 1.7588 x 10¹¹ C/kg'dır. Thomson, 1897 yılında katot ışınlarının manyetik ve elektrik alanlarında sapmalarını gözleyerek elektronlar için bu oranı saptamayı başarmıştır.

Bor atomu, soygaz kararlı elektron düzenine (He'ninki gibi 2 elektronlu bir dış kabuk) ulaşmak için en dış yörüngesinde 3 elektron kullanarak kararlı hale gelir. Borun en yaygın ve karakteristik değerliği +3'tür. Ancak, borun farklı koşullarda -3 değerliği de alabilmesi mümkündür.

Evet, modern atom teorisi elektronların dalga özelliği olduğunu kabul eder. 1924 yılında Fransız fizikçi Louis de Broglie, elektron ve diğer küçük parçacıkların hem tanecik hem de dalga özelliğine sahip olduğunu öne sürmüştür. Modern atom modeline göre elektronlar belirli yarıçaplı yörüngelerde dolanmamakta, orbital adı verilen uzay parçalarında hareket etmektedir.

İyotun (I) atom numarası 53 olduğu için, iyotun 53 elektronu vardır.

Elektronların diziliminin önemli olmasının bazı nedenleri: Atomun kimyasal davranışlarını belirler. Periyodik tablodaki yeri ve benzer özelliklere sahip elementler arasındaki ilişkileri anlamaya yardımcı olur. Atomların reaktivitesini ve bağ yapma yeteneğini etkiler. Atomların dengeli olup olmadığını anlamaya olanak tanır, bu da bir elementin radyoaktif niteliklerine dair fikir verir. Kimyasal reaksiyonları anlamada kritik öneme sahiptir.

Hund Kuralı ve Pauli İlkesi, 9. sınıf kimya konuları arasında yer alan ve atomların elektron dizilimini belirleyen temel kurallardır. Hund Kuralı. Pauli İlkesi. Bu ilkeler sayesinde atomların yapısı, periyodik tablodaki yerleri, kimyasal bağlar ve molekül geometrisi gibi konular anlaşılabilir.

Bir atomun elektron sayısını bulmak için aşağıdaki adımlar izlenebilir: 1. Periyodik tablo edinilir. 2. Element, periyodik tabloda bulunur. 3. Elementin atom numarası belirlenir. 4. Elektron sayısı tespit edilir. Eğer atom bir iyon haline gelmişse, yani elektron almış veya vermişse, elektron sayısı atom numarasıyla aynı olmayacaktır. Pozitif iyonlar. Negatif iyonlar. Elektron sayısını hesaplamak için en pratik ve güvenilir yol, periyodik tablodur.

Elektronlar, düşük enerjili orbitalleri tercih eder. Aufbau ilkesi, temel durumda atomik orbitallerin artan enerji sırasına göre dolduğunu belirtir. Ayrıca, elektronlar yarı dolu veya tam dolu alt kabukları tercih eder. Elektronların orbitallere dağılımı, Pauli dışlama ilkesi, Hund'un maksimum çokluk kuralı ve diğer kuantum sayıları gibi faktörlere de bağlıdır.

Sodyum (Na), kararlı hale geçmek için 1 elektron verir. Sodyumun 11 olan atom numarası, aynı zamanda elektron sayısını da ifade eder. Kararlı hale gelen sodyumun iyon yükü +1'dir (Na⁺).

Evet, elektron uyarılmış hâlden temel hâle dönerken ışık (foton) yayar. Bu olaya ışığın emisyonu veya lüminesans denir.

Hayır, valens elektron ve valans orbital aynı şey değildir. Valens elektron, bir atomun en yüksek enerji düzeyinde bulunan elektronlardır. Valans orbital, elektronların bulunma ihtimalinin en yüksek olduğu hacimsel bölgedir. Valens elektronlar, valans orbitallerde bulunur, ancak bu iki terim aynı şeyi ifade etmez.

Bir orbitalde en fazla 2 elektron bulunabilir. Farklı orbitallerin maksimum elektron taşıma kapasiteleri şu şekildedir: s alt kabuğu: En fazla 2 elektron. p alt kabuğu: En fazla 6 elektron. d alt kabuğu: En fazla 10 elektron. f alt kabuğu: En fazla 14 elektron. g alt kabuğu: En fazla 18 elektron. Bu bilgiler, Pauli'nin dışlama ilkesiyle açıklanır; bir orbitalde bulunan iki elektronun spin kuantum sayıları farklı olmak zorundadır (+1/2 ve -1/2).

İyonlar, kararsız yapılarından kurtulmak ve kararlı hale gelebilmek için elektron alır veya verir. Atomlar, oktet kuralına uyarak son katmanlarını değerlik elektronlarıyla doldurur. Elektron alma: Son katmanında 6 veya daha az elektron bulunan atomlar, 8 elektron taşıma kapasitesine sahip bir katmana ulaşmak için elektron almayı tercih eder. Elektron verme: Son katmanında 1 veya 2 elektron bulunan atomlar, 6 veya daha fazla elektron almak yerine mevcut elektronlarını vermeyi tercih eder. Soygazlar, hazırda kararlı yapıda bulundukları için iyonlaşmaya ihtiyaç duymazlar.