Eklem

Sternum (göğüs kemiği), aşağıdaki kemiklerle eklem yapar: Kaburgalar (costae). Köprücük kemikleri (clavicula). Ayrıca, manubrium sterni (sternumun üst kısmı) klavikula ve corpus sterni (sternumun gövdesi) ile de eklem yapar.

Köprücük kemiği eklemleri sinovyal eklemler tipindedir. Köprücük kemiği eklemleri: Akromiyoklaviküler eklem: Köprücük kemiğinin dış ucuyla kürek kemiğinin akromiyonu arasında bulunur. Sternoklaviküler eklem: Köprücük kemiğinin iç ucuyla göğüs kemiği (sternum) arasında bulunur.

Sinovit, eklemleri kaplayan zar olan sinovyumda meydana gelen iltihaplanmadır. Tenosinovit ise tendonları çevreleyen koruyucu doku kılıfının iltihaplanmasıdır. Her iki hastalığın da yaygın belirtileri şunlardır: eklem ağrısı; eklemlerde şişlik ve sertlik; sıcaklık hissi; hareket zorluğu. Teşhis için fiziksel muayene, kan testleri, görüntüleme yöntemleri ve eklem sıvısı analizi gibi testler kullanılır. Tedavi yöntemleri arasında eklemlerin dinlendirilmesi, ilaç tedavisi, fizik tedavi ve cerrahi müdahaleler yer alır. Sinovit ve tenosinovit şüphesi durumunda bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Aksiyel iskeletin bazı eklemleri: Art. temporomandibularis. Art. atlantooccipitalis. Art. atlantoaxialis mediana. Symphysis manubriosternalis. Symphysis xiphpsternalis. Art. lumbosacralis. Art. sacroiliaca. Aksiyel iskeletin eklemleri beş başlık altında toplanır: kranial kemikler arasındaki eklemler, kraniovertebral eklemler, atlas ile axis arasındaki eklemler, columna vertebralis eklemleri ve gövde eklemleri.

Bursa subtendinea musculi gastrocnemii lateralis, yani lateral subtendinöz gastroknemius kası bursa'sı, gastroknemius kasının lateral başı ile femurun lateral kondilinin arasında yer alan kapalı bir sinovyal sıvı kesesidir. Bu bursa, diz eklemi boşluğuyla iletişim kurabilir. Bursa'nın iltihaplanması, bursitis olarak adlandırılır; eğer iltihaplanma yaralanma veya zorlanma nedeniyle oluştuysa aseptik, enfeksiyon nedeniyle oluştuysa septik bursitis olarak adlandırılır.

Atlarda bilek ve diz aynı değildir. Diz, atın ön bacaklarında, bacağın üst kısmı ile alt kısmını birleştiren eklemdir. Bu nedenle, atlarda bilek ve diz farklı anatomik yapılardır.

Elipsoid ve eyer eklemleri arasındaki temel farklar şunlardır: Eyer Eklemi: Şekil: Bir eyere benzer ve kondiloid eklem olarak da adlandırılır. Hareket: Fleksiyon-ekstansiyon, abduksiyon-adduksiyon hareketlerine ve sınırlı bir sirkumdiksiyon hareketine izin verir, ancak rotasyona izin vermez. Örnekler: Başparmağın birinci karpometakarpal eklemi ve sternoklavikular eklem. Elipsoid Eklem: Şekil: Dışbükey eklem yüzü ortadan ikiye bölünmüş bir yumurta, içbükey eklem yüzü ise bunu içine kısmen alacak oval çukur şeklindedir. Hareket: Sagital eksende abduksiyon-adduksiyon, transvers eksende fleksiyon-ekstansiyon yapabilir ve minimal rotasyon olanağı vardır. Örnekler: El bileği (radiokarpal) eklemi ve elin metakarpofalanjial eklemleri. Özetle, eyer eklemleri daha sınırlı hareket kabiliyetine sahipken, elipsoid eklemler daha geniş bir hareket yelpazesi sunar.

Hayır, eklem sıvısı ve eklem kapsülü aynı şey değildir. Eklem kapsülü, eklem boşluğunu çevreleyen ve eklem yüzlerini bir arada tutan, iki tabakadan oluşan bir yapıdır. Eklem sıvısı ise, eklem kapsülünü oluşturan zar tarafından salgılanan, eklem yüzeylerini kaygan hale getirerek aşınmayı önleyen ve eklem kıkırdağını besleyen bir sıvıdır.

Subkondral, tıpta bir eklemin kıkırdak yüzeyinin altındaki alanı ifade eder. Subkondral kemik ise, eklem yüzeylerini oluşturan ve destekleyen dokulardan biridir, artiküler kıkırdak, subartiküler kıkırdak ve kalsifiye kıkırdaktan sonra gelir. Subkondral kemik, iki bölüme ayrılır: Subkondral kemik plağı. Trabeküler kemik. Subkondral kemiğin temelde iki işlevi vardır: Stres absorbsiyonu. Eklemin yapı ve şeklinin korunması. Ayrıca, subkondral kist terimi de tıpta kullanılmaktadır.

Ayak bileği eklemi, menteşe tipi (ginglimus) bir eklemdir. Bu eklem, ayağın dorsifleksiyon (ayak parmaklarını yukarı kaldırıp sadece ökçenin üzerinde duruş) ve plantar fleksiyon (ayak parmaklarını aşağı doğru hareket ettirip sadece parmaklar üzerinde duruş) hareketlerinden sorumludur.

Kuyruk sokumu eklemi oynamaz (sabit) eklem grubundadır. Oynamaz eklemi oluşturan kemikler arasında boşluk bulunmaz ve bu kemikler birbirine sıkıca kaynamış şekilde hareket etmeden bağlı kalırlar. Ancak, kuyruk sokumu ile sağrı kemiği arasındaki eklem oynar bir eklemdir.

Yarı oynar eklemlerin görevleri şunlardır: Hareket ve esneklik sağlama. Yapısal destek sunma. Örnekler: Kaburgaların sternuma bağlandığı kıkırdak yapılar. Omurlar arasındaki intervertebral diskler.

Lokomotor sistem, insan vücuduna şekil veren ve hareket etme imkânı sağlayan bir sistemdir. Lokomotor sistemin bileşenleri: İskelet. Kaslar. Eklemler. Lokomotor sistem, aynı zamanda kas-iskelet sistemi veya hareket sistemi olarak da adlandırılır.

Düz ekleminin eklem kapsülü içindeki bağlardan biri hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, eklem kapsülü içindeki bağlardan bazıları şunlardır: Ön çapraz bağ (ÖÇB/ACL). Arka çapraz bağ (AÇB/PCL). İç yan bağ (İYB/MCL). Dış yan bağ (DYB/LCL). Eklem kapsülü içindeki bağlar, bulundukları yere göre ekstrakapsüler, kapsüler ve intrakapsüler olmak üzere üç gruba ayrılır.

Sakroiliak, bel kemiği (sakrum) ile kalça kemiği (ilium) arasındaki bağlantıyı sağlayan eklemin adıdır. Bu eklem, vücut ağırlığını bacaklara dengeli bir şekilde aktarır ve yük dağılımını sağlar. Sakroiliak eklemde meydana gelen ağrı ve iltihaplanmalar, genellikle bel, kalça ve bacaklarda şiddetli ağrılara neden olabilir.

İntraartiküler kist, eklem içinde oluşan bir kist türüdür. Örneğin, Baker kisti (popliteal kist) diz arkasında, eklem kıvrımının arka bölgesinde toplanan sıvı dolu bir kisttir ve genellikle artrit veya diz yaralanmaları ile ilişkilidir. Kist genellikle sıvı, yarı katı veya gaz içeren kapalı bir doku kesesi olarak tanımlanır ve vücudun çeşitli bölgelerinde oluşabilir. Kist tanısı ve tedavisi için bir uzmana danışılması önerilir.

Üst çenede herhangi bir eklem bulunmamaktadır. Üst çene (maksilla) kafatasına bağlı bir kemiktir ve hareket edemez. Alt çene (mandibula) ise çene eklemi (temporomandibular eklem - TME) aracılığıyla kafatasına tutunur ve hareket edebilir.

Köprücük kemiği, kendi başına belirli bir derecede oynayabilen bir yapıya sahiptir, ancak bu hareketlilik sınırlıdır. Köprücük kemiği; sternum (göğüs kemiği) ve skapula (kürek kemiği) arasındaki eklemde sınırlı bir hareket yeteneğine sahiptir, ancak bu hareketin miktarı son derece azdır. Bir insanın kolunu yukarı kaldırması veya omuzlarını hareket ettirmesi sırasında köprücük kemiği hafifçe hareket edebilir, ancak bu hareketin aşırı bir oynama seviyesine ulaşması beklenmez. Köprücük kemiği, doğrudan bir yaralanma veya travma sonucu oynar hale gelebilir. Köprücük kemiği, oynamaz eklem sınıfına girer.

Atlantooksipital eklem, boyun omurgasında bulunan ve başın hareketini sağlayan bir eklemdir. Bu eklem, atlas (C1) omurunu ve oksipital kemik (kafa tabanının alt kısmı) arasındaki bağlantıyı oluşturur. Bu eklemdeki hareketler, günlük aktivitelerin yapılmasını sağlar. Atlantooksipital eklem sorunları, boyun ağrısı, baş ağrısı, baş dönmesi gibi semptomlara neden olabilir. Atlantooksipital eklem, elipsoid tip eklem sınıfına girer.

Artroz (eklem kireçlenmesi) genellikle yük taşıyan ve sık kullanılan eklemleri etkiler. En yaygın olarak tutulan eklemler şunlardır: Diz eklemleri; Kalça eklemleri; El ve parmak eklemleri; Omurga eklemleri (özellikle boyun ve bel bölgeleri). Ayrıca, bilek, omuz, dirsek gibi eklemler özel bir yaralanma olmadığı müddetçe daha nadir tutulur.