DivanEdebiyatı

Divan edebiyatı şiir örnekleri arasında öne çıkan bazı eserler şunlardır: 1. "Leyla ve Mecnun" - Fuzuli. 2. "Hüsn ü Aşk" - Şeyh Galib. 3. "Hayrabat" - Nabi. 4. "Siham-ı Kaza" - Nef'i. 5. "Rindlerin Akşamı" - Baki. Divan edebiyatı şiirlerinde genellikle aşk, hikmet, tasavvuf ve insan ruhunun derinliklerine inen felsefi temalar işlenir.

Musammat nazım şekli, Divan edebiyatı dönemine aittir.

Tardiye, divan edebiyatı nazım biçimlerinden biridir.

"Şiir ve İnşâ" makalesinde Ziya Paşa tarafından sade ve anlaşılır bir edebiyat anlayışı savunulmaktadır. Bu anlayışa göre: - Divan edebiyatı eleştirilerek, Arapça ve Farsça kelimelerle dolu ağır dili, tekrarlayan mazmunları ve hayattan kopuk konuları reddedilmektedir. - Halk edebiyatı övülerek, halkın konuştuğu dille yazılan, gerçek hayattan kesitler sunan bir edebiyatın daha değerli olduğu belirtilmektedir. - Toplumsal sorunlara değinen ve halkın anlayabileceği bir içerikte olan yeni bir edebiyatın gerekliliği vurgulanmaktadır.

Divan edebiyatında baharla ilgili olan kaside bulmacalarda "bahariye" olarak cevaplanabilir.

Divan edebiyatında nisan ayı, baharın başlangıcı ve yağmurların yağması ile ilişkilendirilir. Şiirlerde nisan ayı ile ilgili işlenen konular arasında şunlar yer alır: - Nebatların yeşermesi ve çiçeklerin açması; - Saban rüzgarının can bağışlaması; - Yeryüzü ve suların letafet kazanması; - Yeme, içme ve gezmenin vakti olması. Ayrıca, seng-i nisan (belirgin taş) terimi de divan edebiyatında kullanılarak, sevgilinin kalbinde taşıdığı duyguların ağırlığını ve derinliğini simgeler.

Abdülbaki Gölpınarlı'nın bazı eserleri şunlardır: "Melamilik ve Melamiler" (1931); "Divan Edebiyatı Beyanındadır" (1945); "Yunus Emre Divanı" (1943-1948); "Fuzuli Divanı" (1950); "Nedim Divanı" (1951); "Mevlana Celaleddin" (1951); "Mevlana'dan Sonra Mevlevilik" (1953); "Hayyam ve Rubaileri" (1953); "Rumeli'de Yürükler, Tatarlar ve Evlad-ı Fatihan" (1957); "Kur'an-ı Kerim ve Meali" (1955).

Divan edebiyatında gazel ve kasidenin ortak özellikleri şunlardır: 1. Nazım Biçimi: İkisi de divan edebiyatı nazım biçimidir. 2. Ölçü: Aruz ölçüsüyle yazılırlar. 3. Beyit: Beyit nazım birimiyle yazılırlar. 4. Dil: Arapça-Farsça kelime ve tamlamalarla yüklü ağır, sanatlı bir dil kullanılır. 5. Kafiye Düzeni: Kafiye düzenleri aynıdır (aa/ba/ca...). 6. Göz İçin Kafiye: "Göz için kafiye" anlayışı benimsenmiştir. 7. Ahenk Unsurları: Ahenk unsurları benzerlik gösterir (kafiye, redif, aliterasyon, asonans, kelime tekrarı vb.). 8. Özel Başlık: Özel bir başlıkları yoktur, genellikle konularına göre adlandırılırlar. 9. Mahlas: Her ikisinin de sonunda şairin mahlası yer alır.

Mersiye, divan edebiyatında bir nazım türüdür.

Taşlıcalı Yahya, Divan Edebiyatı akımına aittir.