DilBozuklukları

Konuşma bozukluğu olanlar, konuşmalarını düzeltmek için aşağıdaki yöntemleri uygulayabilirler: 1. Diksiyon Eğitimi Almak: Diksiyon kursları ve profesyonel terapistler, konuşma bozukluklarını gidermek için etkili teknikler sunar. 2. Ayna Karşısında Egzersiz Yapmak: Konuşma provaları yaparak, düzeltilmesi gereken durumları belirlemek ve üzerinde çalışmak mümkündür. 3. Ses Kaydı Yapmak: Kendi sesini kaydederek, yanlış bulunan ifadeleri tespit edip düzeltmek. 4. Kitap Okumak ve Tekerleme Söylemek: Kelime dağarcığını genişletmek ve telaffuzu iyileştirmek için kitap okumak ve tekerlemeler söylemek faydalıdır. 5. Yaratıcı Faaliyetlere Katılmak: Yaratıcılığı geliştiren aktiviteler, konuşma becerilerini de olumlu yönde etkiler. Ayrıca, konuşma sırasında ses tonunu kontrol etmek, gereksiz sözcüklerden kaçınmak ve dinleyiciye saygı göstermek de önemli unsurlardır.

Dil ve konuşma terapisti aşağıdaki hastalıklara ve durumlara bakar: Konuşma gecikmesi ve bozuklukları; Ses üretememe; İşitme bozukluğu; Yarık dudak veya damak; Kekemelik; Afazi (beynin dilden sorumlu alanlarının hasarlanması sonucu oluşan edinilmiş dil bozukluğu); Yutma bozuklukları; Nörolojik sorunlar (felç, Parkinson hastalığı, bunama, kafa travması). Dil ve konuşma terapisti, her yaştan bireyin dil, konuşma, ses ve yutma sorunlarıyla ilgilenir.

Disfazi ve disfaji farklı durumlardır. Disfazi, konuşma dili üretme ve anlama yeteneğinin bozulmasıdır. Disfaji ise yutma güçlüğüdür.

Dil ve konuşma güçlüğü için aşağıdaki doktorlara başvurulabilir: 1. Çocuk Psikiyatristi: Özellikle zeka geriliği veya nörolojik bozukluklara bağlı dil ve konuşma bozuklukları için. 2. Çocuk Psikoloğu: Dil öğrenme bozuklukları gibi durumlar için. 3. Dil ve Konuşma Terapisti: Dil ve konuşma patolojisi, kekemelik, aksan bozuklukları, yutma güçlüğü gibi sorunlar için. 4. Kulak Burun Boğaz Uzmanı: İşitme sorunlarından kaynaklanan konuşma güçlükleri için. 5. Nöroloji Uzmanı: Nörolojik kaynaklı konuşma bozuklukları için.

Artikülasyonu bozuk olan bir çocuğa şu şekilde davranılabilir: Uzman desteği almak: Artikülasyon bozukluğu tanısı ve tedavisi için bir dil ve konuşma terapistine başvurulmalıdır. Konuşma pratiği teşvik etmek: Çocuğun konuşma pratiği yapması desteklenmeli, ancak sürekli düzeltme yapmaktan kaçınılmalıdır. Olumlu geri bildirimlerde bulunmak: Çocuğun başarıları ödüllendirilmeli ve özgüvenini artıracak şekilde geri bildirim verilmelidir. Model olmak: Ebeveynler ve diğer yetişkinler, doğru konuşma örnekleri göstererek çocuğa model olmalıdır. Evde egzersizler yaptırmak: Aynanın karşısında seslerin doğru üretimi üzerinde çalışmak, sözcük kartları veya görsel materyallerle ses farkındalığı geliştirmek gibi evde uygulanabilecek egzersizler verilmelidir. Ekran süresini sınırlamak: Televizyon, tablet gibi ekran süresi sınırlandırılarak yüz yüze iletişim teşvik edilmelidir. Artikülasyon bozukluğu, kendiliğinden düzelmeyebilir ve ilerleyen yaşlarda tedavisi daha zor olabilir.

Afazinin en belirgin belirtileri şunlardır: Kısa veya eksik kelimeler ve cümleler kurmak. Mantıklı olmayan cümleler kurmak. Bir kelimeyi başka bir kelimeyle veya bir sesi benzer başka bir sesle karıştırmak. Anlamı olmayan, bilinmeyen sözcükler kullanmak. Konuşurken zaman zaman durarak kelime bulmaya çalışmak. Başka kişilerin konuştuklarını anlayamamak. Bir metni okumak fakat okuduklarını anlayamamak. Cümlenin bütünselliğini kaçırarak mantıklı olmayan cümleler yazmak. Afazi belirtileri, beyin hasarının yerine ve boyutuna göre değişiklik gösterebilir.

Dil çıkarma, nörolojik konuşma bozuklukları kapsamında değerlendirilebilir ve bu tür bozukluklar afazi gibi edinilmiş dil bozukluklarında görülebilir. Kişilik bozuklukları arasında ise dil çıkarma ile doğrudan ilişkili bir bozukluk belirtilmemiştir.

İşitme bozukluğuna bağlı konuşma bozuklukları, ses bozuklukları sınıflandırması içinde yer alır.

Konuşma bozukluklarının düzelme süresi, bozukluğun türüne ve çocuğun bireysel özelliklerine bağlı olarak değişir. Genel olarak, 3 yaşına kadar çocukların çoğu temel sesleri doğru üretmeye başlamalıdır. Erken müdahale durumunda, konuşma bozuklukları daha çabuk düzeltilebilir.

Diskofazi terimi tıpta kullanılmamaktadır. Ancak, "disfazi" adı verilen bir terim vardır ve bu, konuşma bozukluğu anlamına gelir. Disfazi, beynin serebral yapılarındaki bozukluk nedeniyle kelimelerin ve isimlerin bulunmasında güçlük çekme, konuşulan dili anlama veya ifade etmede zorluk yaşama durumudur.

Garabet, dilden düşmüş veya çok az kullanılıp henüz ayılmamış kelimelerin kullanılmasıyla meydana gelen fesahat bozukluğu olarak tanımlanır. Nedenleri: 1. Ustalık Gösterme: Şair ve yazarlar, ya ustalık göstermek için ya da seci ve kafiye zorlamalarından dolayı Arapça ve Farsça'dan işitilmedik kelimeler almışlardır. 2. Yabancı Kelimelerin Kullanımı: Kelimenin kullanıldığı dönemde uygun olup, günümüzde terk edilmiş olması. 3. Mecburiyet: Bir zorunluluk karşısında kullanılan garip kelimeler.

Kekemeler, bazı sessiz harfleri çıkarmakta zorlanırlar. Bu harfler genellikle: Dudak harfleri: b, m, p; Alt dudak harfleri: f, v; Diş harfleri: s, t, d; Damak sesleri: l, n; Patlamalı sesler: k, ç, g, y. Ayrıca, kekemeler ünlü harfleri de söylemekte zorlanabilirler.

Lali Yayınları, dil ve konuşma gelişimini destekleyici eğitsel materyaller hazırlar. Yayınların bazı faydaları: Çocukların soruları anlayabilme ve etkili iletişim başlatma becerilerini geliştirir. Okuma becerilerine destek olur. Uzman dil ve konuşma terapistleri tarafından hazırlanan materyaller, bilimsel ve kanıta dayalı yöntemler sunar.

İstiklal Caddesi'nde "utca" ifadesinin kullanılmasının nedeni, caddenin Macaristan dilinde de aynı adı taşımasıdır.

Afazi, beynin dilden sorumlu alanlarının hasarlanması sonucu oluşan edinilmiş bir dil bozukluğudur. Afazinin bazı belirtileri: uygun olmayan kelime seçimi; okuma ve yazma güçlüğü; odaklanma ve hafıza problemleri. Afazinin nedenleri arasında inme, beyin kanaması, beyin tümörü veya kafa travması bulunabilir. Afazi durumunda, dilin biraz kendi kendine iyileşmesi genellikle mümkündür, ancak tam iyileşme nadirdir.

Dil problemleri, kişinin konuşma, anlama, okuma ve yazma becerilerinde zorluk yaşadığı durumları ifade eder. Bu problemler, dilin çeşitli bileşenlerinde ortaya çıkabilir ve üç ana kategoride toplanabilir: 1. Ekspresif Dil Bozukluğu: Kişinin düşüncelerini ve duygularını ifade etmede zorlanması. 2. Reseptif Dil Bozukluğu: Kişinin başkalarının söylediklerini anlamada zorlanması. 3. Karma Dil Bozukluğu: Hem ifade hem de anlama becerilerinde zorluk yaşanması. Diğer dil problemleri arasında artikülasyon bozuklukları, akıcılık sorunları (kekemelik) ve ses bozuklukları da bulunur.

Dil ve konuşma bozuklukları çeşitli türlere ayrılır: 1. Artikülasyon Bozukluğu: Bireylerin sesleri doğru bir şekilde üretememesiyle ilgilidir. 2. Fonolojik Bozukluk: Dildeki seslerin düzenlenmesi ve kullanılmasında zorluk yaşanmasıdır. 3. Ses Bozuklukları: Ses tellerinin veya konuşma organlarının doğru çalışmaması sonucu sesin kalitesini, şiddetini veya tonunu etkileyen durumlardır. 4. Dil Gecikmesi: Çocukların dil gelişiminde normalden daha uzun süre geride kalması durumudur. 5. Sözlü İletişim Bozukluğu: Anlamı ifade etme veya başkalarının iletişimini anlama konusunda zorluk yaşanmasıdır. 6. Kekeleme: Konuşmanın akıcılığında sorun yaşanması, ses ve hece tekrarları, uzatma gibi durumlardır. Bu bozuklukların her biri farklı semptomlar gösterebilir ve farklı tedavi yaklaşımları gerektirebilir.

Dilses Konuşma Merkezleri, dil ve konuşma bozuklukları, otizm, down sendromu gibi yaygın gelişimsel bozukluklar ve özgül öğrenme güçlüğü gibi alanlarda özel eğitim hizmeti sunar. Bu merkezlerde yapılan işler arasında: - Bireysel ve grup dersleri vermek. - Ailelere danışmanlık hizmeti sunmak, çocukların davranış problemleriyle başa çıkma yollarına yönelik destek sağlamak. - Dil gelişimi, konuşma sesleri, dikkat, zeka ve gelişim testleri uygulayarak çocuğa uygun eğitim planı oluşturmak. - Fizik tedavi ve rehabilitasyon hizmetleri sunmak.

Kelime bulamama, afazi adı verilen nörolojik bir bozukluğun belirtisi olabilir. Afazi, beyindeki konuşma merkezlerinde meydana gelen bir hasar sonucunda ortaya çıkar ve konuşma, konuşulanı anlama, adlandırma, tekrarlama, okuma veya yazma gibi becerilerin kısmen ya da tamamen kaybına yol açar.

Dil çıkaramama, afazi hastalığının bir belirtisi olabilir.