Diktatörlük

Cehennem Melekleri 1 (The Expendables) filminde, Güney Amerika'daki bir diktatörü devirme görevi konu edilmektedir. Ekip, CIA için gizli bir görevi kabul ederek Vilena adlı adaya sızar ve acımasız diktatör General Garza'yı hedef alır.

Adolf Hitler, 20. yüzyılın en güçlü diktatörlerinden biri olarak kabul edilir. Hitler, 1933-1945 yılları arasında Almanya'da Nazi Partisi'nin lideri olarak iktidara gelmiş ve ülkeyi diktatoryal bir rejimle yönetmiştir. Hitler'in amacı, Yahudilerden kurtulmak ve Avrupa'da hegemonya kurmaktı.

Diktatör, siyasi iktidarın tek elde toplandığı, halkın siyasal katılımının ya tamamen ortadan kaldırıldığı ya da sembolik düzeye indirildiği bir yönetim biçiminde, tüm siyasi ve toplumsal gücü elinde bulunduran kişidir. Diktatörlerin bazı özellikleri ve yaptıkları: Dış tehdit algısını sürekli canlı tutar. Bireylerin sosyal dünyayı kategorik biçimde değerlendirmesini teşvik eder. Bireyler arasında sosyal güvensizlik yaratır ve onları izole eder. Mutlak kontrol ihtiyacı, aşırı övgü beklentisi ve empati yoksunluğuyla şekillenir. Direktör ise, bir şirketteki bir veya birden fazla departmanın idari faaliyetlerini yürütmekten ve düzenlemekten sorumlu kişidir.

Büyük Birader, George Orwell'in "Bin Dokuz Yüz Seksen Dört" adlı romanında yer alan kurgusal bir karakterdir ve en ileri safhada bir totaliter rejimle yönetilen Okyanusya ülkesinin gizemli diktatörüdür. "Büyük Birader" terimi, güçlerini istismar eden iktidarlara yapılan bir yakıştırma olarak kullanılmaya başlanmıştır.

Diktatörler hakkında izlenebilecek bazı filmler: The Interview (2014). The Last King of Scotland (2006). Downfall (2004). The Great Dictator (1940). Life Is Beautiful (1997). Ayrıca, "Diktatör Konulu Film Önerileri" başlıklı bir YouTube videosu da mevcuttur.

Diktatörler, güçlerinde kendilerini güvende hissederlerse ülkenin ekonomisine uzun vadeli yatırımlar yapma eğilimindedir. Ancak, diktatörlüklerde ekonomik büyüme genellikle toplumun geneline etki etmez. Diktatörlüklerin ekonomik büyüme sağladığına dair genel bir kanı yoktur ve bu konuda farklı görüşler bulunmaktadır. Bu yanıt, bilgilendirme amacıyla verilmiştir; yatırım veya ekonomi kararları alırken bir uzmana danışılması önerilir.

Gabriel Garcia Marquez'in "Başkan Babamızın Sonbaharı" adlı romanı, bir diktatörün portresini çizerek güç mücadelesi, faşizm ve toplumun devlete yabancılaşması gibi temaları işler. Romanda anlatılan bazı unsurlar: Diktatörlük: Tek bir kişinin, tüm siyasi, ekonomik, dini ve sosyo-kültürel yaşamı kontrol etmesi ve karar mekanizmalarını kişisel arzuları üzerinden şekillendirmesi. Faşizm: Diktatörlüğün, otoriter bir sistem olan faşizmle iç içe geçmesi. Halkın teslimiyeti: Halkın, diktatöre karşı sessiz kalması ve onun şiddetine razı olması. Bireysel yalnızlık: Diktatörün, çevresindeki herkesi düşman olarak görmesi ve bu durumun onu içsel bir yalnızlığa itmesi. Marquez, bu romanıyla ezenle ezilen arasındaki ilişkinin karmaşıklığını ve otoriter bir iktidarın sonunu örneklemeyi amaçlar.

D) Sınır değişiklikleri sebebiyle yaşanan göçler, I. Dünya Savaşı'nın psikolojik sonuçlarından biridir. I. Dünya Savaşı'nın diğer psikolojik sonuçları arasında Avrupa'da diktatörlük rejimlerinin ortaya çıkması ve 1929 Buhranı da bulunmaktadır.

Tarihteki ilk diktatör olarak Peisisratos gösterilmektedir. Peisisratos, MÖ 6. yüzyılda Atina'da iktidara gelmiştir. Diktatör terimi, Roma Cumhuriyeti'nde acil durumlarda seçilen ve mutlak güce sahip olan bir yargıç için kullanılmıştır.

"Diktatör" (The Dictator) filmi, diktatörlerin yapabileceği saçma sapan olayları ve tiranlığı absürt bir şekilde ele alır. Filmin konusu, Wadiya adlı küçük, diktatörlükle yönetilen bir ülkenin nükleer silah gücünün artması ve ülkenin diktatörü olan General Aladeen'in BM denetçilerinin ülkeye girmesini engellemesi etrafında döner. Film, diktatörleri eleştirirken aynı zamanda birçok konuda da dalga geçer.

Ainda Estou Aqui (Hâlâ Buradayım), 1970'li yıllarda Brezilya'da askeri diktatörlük döneminde yaşanan gerçek bir olayı konu alır. Filmin konusu şu şekilde özetlenebilir: Paiva ailesi, 1964 yılından beri askeri bir diktatörlük yönetimi altında, Brezilya’da yaşayan beş çocuklu bir ailedir. Baba Rubens, eskiden milletvekilliği yapmış, artık aktif olarak olmasa da siyasetten kopmamış, ülkede var olan direniş hareketinden oluşan bir çevresi olan ve onlara ideolojik olarak destek veren, aynı zamanda da gündelik hayatında şehir planlamasında da çalışan biridir. Ülke ve yaşadıkları şehir politik olarak nerdeyse ‘alev alevken’ bir gün evleri bir askeri birlik tarafından basılır ve Rubens sorgusuz sualsiz bir şekilde alıkonulur. Başta basit bir sorgulama gibi görünen bu olay Rubens’in geri dönmemesi ve ondan hiçbir haber alınamaması ile tam bir kabusa döner. Eşi Eunice, hem dengesi bozulan ailesini bir arada tutmak hem de kaybolan eşinin akıbetini öğrenmek için zorlu bir sürece girmek zorunda kalır. Ainda Estou Aqui, aynı zamanda en iyi uluslararası film Oscar’ını da kazanmıştır.

José "Pepe" Mujica, dünyayı değiştirme arzusu nedeniyle hapse girmiştir. Mujica, 1959 yılında gerçekleşen Küba devrimi sırasında Che Guevara ile tanışmış ve ondan esinlenen Tupamaros örgütünün içinde aktif olarak yer almıştır. Örgütün zaman geçtikçe daha çok şiddetli eylemler düzenlemesi üzerine 1973’te bir darbe gerçekleşmiş ve Mujica, demokrasi tekrar kurulana kadar tecritte kalmıştır. Ayrıca, 2005’ten 2008’e kadar Hayvancılık, Tarım ve Balıkçılık Bakanlığı yapmış, sonrasında Geniş Cephe’nin adayı olarak 2009 yılında %52 oy ile cumhurbaşkanlığı seçimlerini kazanmış ve hapishane yılları ile ilgili şu sözleri sarf etmiştir: > "Hapse girdim çünkü dünyayı değiştirmek istiyordum. Yaptıklarım daha iyi bir dünya içindi. Hapsin bana kazandırdığı, kişiliğimde, düşünme biçimimde derinleşme oldu. Çok uzun sürdü. Okuduklarımın üzerinde tekrar tekrar düşündüm. Ve çıktığımda artık her şey bambaşka görünüyordu gözüme. Kendimi, yaptıklarımı reddeden bir değişim değildi bu. Ama dünyayı görme biçimime bir derinlik geldi. Eskisi gibi çocuksu değildim. Altın değerinde bir ders aldım: Mağlubiyetler, zaferlerden çok daha öğreticidir."

"No" filmi, Şili'nin askeri diktatörü Augusto Pinochet'nin 1988'de başkanlığını referanduma götürme kararını ve muhalefet liderlerinin "Hayır" kampanyalarını yönetmek için genç reklamcı René Saavedra ile anlaşmalarını konu alır. Saavedra ve ekibi, kısıtlı olanaklara ve diktanın baskısına rağmen oylamayı kazanmayı ve ülkelerini dikta rejiminden kurtarmayı hedefler. Film, Pablo Larraín tarafından yönetilmiş olup, 2012 yapımı bir dram ve tarih filmidir.

La Historia Oficial (Resmi Tarih), 1985 yapımı Arjantin filmi, Arjantin'deki son askeri darbe sırasında yaşanan kayıpları ve resmi tarihin çarpıtılmasını konu alır. Filmde, orta sınıf bir burjuva çifti olan Alicia ve Roberto'nun hayatı, evlatlık kızları Gaby'nin gerçek annesinin kim olduğunu merak etmeye başlamasıyla değişir. Film, aynı zamanda Plaza de Mayo Anneleri'nin kayıp çocuklarını bulma mücadelesini de işler. La Historia Oficial, 1986 yılında en iyi yabancı film Oscar ödülünü alan ilk Güney Amerika filmi olmuştur.

"Diktatör" filmi, hayali bir ülke olan Wadiya Cumhuriyeti'nde geçen olayları absürt bir mizah anlayışıyla anlatıyor. Filmde, Aladeen'in atletizm yarışmasını kazanmak için atletleri vurması veya finiş sahnesi gibi, bir diktatörün yapabileceği tüm saçma olaylar anlatılıyor. Genel olarak film, diktatörlerin yapabileceklerini ve neden olabilecekleri olayları kaba bir mizah anlayışıyla ele alıyor.

Kóblic, 1977 yılında Arjantin'de askeri dikta rejimi sırasında, bir pilot ve donanma yüzbaşısı olan Tomas Kóblic'in, büyük bir ikilemde kalmasını anlatır. Kóblic, emredildiği gibi uçağında taşıdığı siyasi suçluları denize atmak yerine, emirlere karşı gelerek firar etmeyi seçer. Film, insanın doğasındaki şiddet güdüsü ve vicdanın çatışmasını ele alır.

Gallagher Lawson'ın "Kağıt Adam" adlı romanı, insanların maskesiz sokağa çıkamadığı ve denizkızlarının karada yapayalnız kaldığı ümitsiz bir dünyayı anlatır. Romanın ana karakteri Michael, babasının geçirdiği feci kazadan sonra onu bir kağıt adam olarak hayal eder ve yaşadığı hayal kırıklıklarını unutabilmek için evini ve ailesini terk ederek başka bir şehre taşınır. Kitap, sürükleyici ve düşündürücü bir distopya olarak tanımlanmaktadır.

Kim Jong Yong'un ne iş yaptığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, Kim Jong-un hakkında bazı bilgiler mevcut: Kim Jong-un, 2011 yılından bu yana Kuzey Kore'nin lideri ve 2012'den beri Kore İşçi Partisi başkanıdır. Görevleri arasında Kore Halk Ordusu'nun başkomutanlığı, Devlet İşleri Komisyonu başkanlığı ve Merkez Askeri Komisyon başkanlığı bulunmaktadır. Doğum tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte, 8 Ocak 1983 veya 1984 olarak kabul edilmektedir.

Diktatörlük ve demokrasinin ekonomik kökenleri, Daron Acemoğlu ve James A. Robinson'un "Diktatörlük ve Demokrasinin Ekonomik Kökenleri" kitabında ele alınmıştır. Kitapta öne sürülen bazı görüşler: Farklı sosyal gruplar, siyasal güç ve kaynakların paylaşım şeklinden dolayı farklı siyasal kurumları tercih eder. Vatandaşlar, toplumsal huzursuzluk ve devrim ile tehdit edebildiğinde, diktatörlük kalıcı değildir. Baskının maliyeti yüksek ve imtiyazlar ile ilgili verilen sözler inandırıcı değilse, seçkinler demokrasinin oluşturulmasına mecbur kalabilirler. Demokratikleşme ile seçkinler, toplumsal istikrarı sağlayarak, güvenilir bir biçimde siyasal gücü vatandaşlara aktarabilirler. Demokrasi, seçkinlerin onu alaşağı etmek yönünde güçlü teşvik yoksa konsolide olabilir. Bu süreçler şu unsurlara bağlıdır: sivil toplumun gücü; siyasal kurumların yapıları; siyasi ve ekonomik krizlerin doğası; ekonomik eşitsizliğin düzeyi; ekonominin yapısı; küreselleşmenin biçimi ve kapsamı.

Diktatörlük sendromu, Alaa Al-Aswany tarafından 2019 yılında yazılan ve diktatörlüklerin toplum üzerindeki etkilerini inceleyen bir kitabın adıdır. Kitapta, diktatörlüğün bir hastalık olarak teşhis edildiği ve bu hastalığın semptomlarının ele alındığı belirtilmektedir. Bu semptomlar arasında: İyi vatandaş tipi: Korkak ve sıradan, sadece işini ve ailesini düşünen, siyasal değişime karşı olan kişi. Faşist zihniyet: Toplumun tek bir görüş etrafında birleşmesinin dayatılması. Medya kontrolü: Medya kuruluşlarının ele geçirilmesi, sosyal medyanın kontrol edilmesi ve muhalif seslerin susturulması. yer almaktadır. Yazar, diktatörlük sendromunun, halkın bir diktatöre razı olmasıyla başladığını savunmaktadır.