DenizCanlıları

Deniz şakayığı, bazı türleri zehirli olduğu için tehlikeli olabilir. Ancak, palyaço balıkları gibi bazı canlılar, deniz şakayıklarının arasında yaşayarak hem korunma hem de besin sağlarlar.

Fırfırlı köpek balıklarının yaklaşık 25 yıl yaşadığı bilinmektedir.

Denizanaları, gözleri tek bir organ şeklinde değil, opsin adı verilen sinirler ve proteinler ağı sayesinde görürler. Ayrıca, bazı denizanası türleri gövdelerinden ışık yayabilirler ve kendilerine düşman olarak canlı gördüklerinde, gövdeden yayılan ışığı keserler.

Sifonoforlar, beslenmelerini zehirli dokunaçları aracılığıyla sağlarlar. Sifonoforların diyetinde küçük deniz canlıları, kabuklular, kopepodlar ve balıklar bulunur.

Türkiye'nin en tehlikeli deniz canlısı olarak şu türler öne çıkmaktadır: 1. Drymonema dalmatinum: Akdeniz'in en büyük denizanalarından olup, son derece zehirli ve tehlikelidir. 2. Carybdea marsupialis (Kutu denizanası): Orta derecede zehirli bir türdür. 3. Pelagia noctiluca (Mor sokar denizanası): Fosforesans özelliği nedeniyle suyun altında hafif bir ışık yayar ve 50 cm uzunluğa kadar tentakülleri ile temas edildiğinde vücutta acılara neden olabilir. 4. Chrysaora hysoscella (Pusula denizanası): Dokunulan yerde acı veren, kaşınan isiliklere neden olur. 5. Conus cinsine bağlı koni salyangozu: Dokunulduğunda zehriyle 30 kişiyi öldürebilecek kadar tehlikelidir.

Denizanası türleri, 2000'den fazla olarak bilim insanları tarafından keşfedilmiştir. Başlıca denizanası çeşitleri şunlardır: Ay Denizanası: Atlantik, Pasifik ve Hint okyanuslarında ve Türkiye'nin bütün denizlerinde bulunur. Pusula Denizanası: Başlarında "V" şeklinde kahverengi şeritler bulunur ve Akdeniz ile Ege Denizi'nde görülür. Maviş Denizanası: Ege Denizi, Akdeniz ve Adriyatik Denizi'nde bulunur. Mor Sokar Denizanası: Ege Denizi, Akdeniz ve Atlantik Okyanusu'nda görülür. Kutu Denizanası: Orta derecede zehirli olup, Adriyatik'in kıyılarında rastlanır.

Dünyanın en büyük iki balığı şunlardır: 1. Balina Köpekbalığı (Rhincodon typus). 2. Büyük Camgöz (Cetorhinus maximus).

Pasifik Okyanusu'nda birçok canavar olarak adlandırılabilecek canlı türü bulunmaktadır. Bunlar arasında volkanlar, deniz dağları ve derin deniz canlıları yer alır. Volkanlar açısından, Pasifik Okyanusu'nda 418 aktif volkan kıyılarında bulunmaktadır. Derin deniz canlıları arasında ise ejder balığı, fırfırlı köpekbalığı, vampir mürekkep balığı gibi ilginç ve korkutucu türler bulunmaktadır. Ayrıca, son yıllarda yapılan bilimsel keşiflerde Pasifik Okyanusu'nun dibinde 30'dan fazla yeni hayvan türü keşfedilmiştir.

Evet, çöpleri yiyerek mideleri dolan canlılar açlığa maruz kalır ve besin yetersizliğinden ölürler. Bu durum, özellikle deniz kaplumbağaları ve diğer deniz memelileri için geçerlidir; plastik poşetleri denizanası sanıp yutarlar ve bu da sindirim sistemlerini tıkayarak ölümlerine neden olabilir. Yenilen maddeler ayrıca canlının solunum kanalını tıkayarak havasızlıktan ölmesine de yol açabilir. Bu, plastik atıkların solunum yollarını tıkaması sonucu gerçekleşir. Denize bırakılmış balıkçı ağları ise deniz memelileri ve deniz kaplumbağalarının takılmasına ve derin acı çekmelerine neden olabilir.

Manta vatozu, Türkiye'de Çanakkale'nin Gökçeada ilçesi açıklarında bulunmuştur.

Krill yağının menşei, yani kaynağı, önemlidir çünkü krill yağı, Antarktika'nın derin ve soğuk sularında yaşayan krill adı verilen minik kabuklu deniz canlılarından elde edilir. Bu deniz canlıları, besin değeri yüksek özellikleriyle dikkat çeker ve insan sağlığı için pek çok faydalı bileşeni barındırır.

Genellikle bir midyeden bir adet inci çıkar. İnci üretimi, midyenin sağlığı, yaşadığı ortam ve beslenme koşulları gibi birçok faktöre bağlıdır.

Bulmacada "deniz memelileri" ifadesi "yunuslar" olarak cevaplanabilir.

Karides, bir balık türü değil, kabuklu deniz canlılarından biridir.

Deniz ayısı (otariidae familyası) Türkiye'de bulunmamaktadır.

Karadeniz çipurası nadir olarak Karadeniz kıyılarında bulunur.

Deniz kestanesi hakkında bazı temel bilgiler şunlardır: 1. Özellikler: Deniz kestaneleri, dikenli ve küre şeklinde bir deniz canlısıdır. Genellikle 3-5 cm boyutunda olup, bazı türleri 10 cm'ye kadar ulaşabilir. 2. Yaşam Alanı: Deniz kestaneleri, kıyılardan 5000 metre derinliğe kadar yayılmış bir canlıdır ve dünyadaki tüm okyanus ve denizlerde bulunur. 3. Beslenme: Deniz yosunları ile beslenirler ve ağızları aracılığıyla denizden besin sağlarlar. 4. Üreme: Hem dişi hem de erkek cinsleri vardır ve üreme sırasında yumurta ve spermlerini suya bırakarak döllenmeyi sağlarlar. 5. Tüketimi: Deniz kestaneleri, özellikle Uzak Doğu ülkelerinde ve Avrupa'nın bazı bölgelerinde yemek olarak tüketilir. 6. Zarar Verme: Deniz kestanelerinin dikenleri zehirli değildir ancak üzerine basıldığında kırılabilir ve çıkarılması zor olabilir.

Amerikan ıstakozu, tehlikeli olarak kabul edilmez. Ancak, pişirilmeden öldüklerinde etleri bozulabilir ve bu durum tüketildiğinde zehirli olabilir. Tehlike olarak görülebilecek bir diğer nokta, ıstakozların hassas bir ete sahip olmasıdır. Bu nedenle, mümkün olduğunca taze tüketilmeleri gerekir; aksi takdirde etleri bozulabilir. Genel olarak, Amerikan ıstakozu için doğrudan bir tehlike söz konusu değildir.

Köpekbalığı etinin yenmemesi birkaç nedenden kaynaklanır: 1. Yüksek Cıva ve Ağır Metal İçeriği: Köpekbalıkları, besin zincirinin tepesinde yer aldıkları için vücutlarında yüksek miktarda cıva ve diğer ağır metalleri biriktirirler. 2. Biyoakümülasyon: Köpekbalıkları, yedikleri balıklardan da toksinleri alarak bu birikimi artırırlar. 3. Kötü Koku ve Tat: Köpekbalığı eti, üre ve idrar asidi gibi bileşikler nedeniyle güçlü bir kokuya ve acı bir tada sahiptir. 4. Nesli Tehlike Altında Olan Türler: Birçok köpekbalığı türü nesli tehlike altında olduğu için avlanması ve tüketilmesi etik olarak da doğru bulunmaz.

Köpekbalıklarının kıyıya gelmesinin birkaç nedeni vardır: 1. Av Bulma: Kıyı sularında daha fazla av bulunabilmesi, köpekbalıklarını bu bölgelere çeker. 2. Deniz Suyu Sıcaklığı: Deniz suyu sıcaklığının kıyıya yakın yerlerde artması, köpekbalıklarını cezbedebilir. 3. Yavru Bakımı: Bazı köpekbalıkları, yavrularını korumak ve doğurmak için kıyıya yakın sığ suları tercih ederler. 4. Rekabet: Kıyı sularında yaşayan diğer balık türleriyle rekabet etmek için de kıyıya yaklaşabilirler. Ayrıca, iklim değişikliği ve insan faaliyetleri gibi çevresel değişimler de köpekbalıklarının kıyılara daha sık gelmesine katkıda bulunabilir.