BitkiBiyolojisi

Bitki hücrelerinin bazı özellikleri: Ökaryotik yapı: Bitki hücreleri, çekirdek ve sitoplazmik organeller içeren ökaryotik hücre yapısına sahiptir. Hücre duvarı: Hücre zarı dışında, selülozdan oluşan bir hücre duvarı bulunur. Kloroplast: Fotosentezin gerçekleştiği organeldir. Büyük kofullar: Sitoplazmada, hücre özsuyu ile dolu büyük kofullar bulunur. Sentrozom yokluğu: Hayvan hücrelerinin aksine, bitki hücrelerinde sentrozom bulunmaz. Sabit şekil: Genellikle kare veya dikdörtgen bir şekle sahiptir. Plazmodesmata: Hücreler arasında madde alışverişini sağlayan küçük kanallar bulunur. Plastidler: Kloroplast dışında, kromoplast ve lökoplast gibi farklı plastidler içerir. Turgor basıncı: Kofullar, turgor basıncını düzenleyerek hücrenin dik durmasını sağlar.

Ağaç gövdesinin iç yapısı, gövde türüne göre değişiklik gösterir: Dikotil bitkiler: Epidermis: Alttaki dokuları koruyan üst tabakadır. Kabuk (korteks): Epidermisin altında yer alır, klorofil içeren hücreleri sayesinde fotosentez yapabilir. Merkezi silindir (plerom): Endodermisin altındaki dokulardan oluşur. Monokotil bitkiler: Epidermis: Altında dar bir kabuk bölgesi bulunur. Gövdenin büyük kısmı: Parankimatik dokudan oluşur ve iletim doku demetleri dağınık bir şekilde yer alır. Gövdenin sekonder yapısı (açık tohumlular ve iki çim yapraklılarda): Mantar: Düzgün hücre dizilerinden oluşur. Felloderm: İki-üç hücre dizisinden oluşur. Korteks parankiması: Ezilmiş hücrelerden oluşur, kalsiyumoksalat kristalleri içerebilir. Floem: Sekonder floem olarak adlandırılır. Sekonder odun: Primer odun: Öz: Gövdenin sekonder yapısını kökten ayırır. Büyüme halkaları: Enine kesit alındığında iç içe halkalar görülür, her biri bir yıl içerisinde meydana gelen odunları temsil eder.

Öglemin fotosentez yaptığını anlamak için şu belirtilere bakılabilir: Kloroplast varlığı. Işık enerjisiyle besin üretimi. Hem ototrof hem de heterotrof beslenme. Öglemin fotosentez yapıp yapmadığını kesin olarak anlamak için laboratuvar testleri ve gözlemler gereklidir.

Bitki hücreleri glikojen depolamaz. Bitkilerde glikoz, glikojen şeklinde değil, nişasta şeklinde depo edilir.

Bir ağaç, eğildiği tarafa doğru düşer çünkü: Köklerin ve doğanın etkisi: Ağaçlar, köklerinin bulunduğu yöne doğru eğilir ve bu eğilme, düşme yönünü belirler. Ağacın yapısı: Ağaçlar, eğici güçlere karşı koymak için kuvvet ve esnekliği birleştiren bir yapıya sahiptir. Rüzgar yönü: Rüzgarın tersine eğilen ağaçlar, rüzgarın yönünde düşme eğilimindedir. Ayrıca, profesyonel kesim işlemlerinde ağaçlar belirli bir yöne doğru düşürülebilir.

Absisyon tabakasının temel işlevi, yaprak sapının dip kısmında yer alarak yaprak ile gövde arasındaki bağlantıyı zayıflatmaktır. Ayrıca, absisyon tabakasının oluşumundan sonra açık kalan yara yüzeyinde koruyucu bir tabaka oluşur.

Meristem hücre çizimi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, meristem doku çiziminde genellikle şu unsurlar vurgulanır: Apikal meristem: Kök ve gövde uçlarında bulunur ve hızlı hücre bölünmesiyle bitkinin boyca büyümesini sağlar. İnterkalar meristem: Yaprakların tabanında ve düğüm aralarında yer alır, özellikle otlarda yaprakların ve gövdelerin uzamasına katkıda bulunur. Lateral meristem: Çevreye paralel bölünerek bitkinin enine büyümesini sağlar. Meristem hücreler, sık bölünme yetenekleri, ince çeperleri, yoğun protoplazmaları ve küçük kofulları ile karakterizedir. Meristem doku çizimi için YouTube'da "How to draw Meristematic tissue in plant body" videosu izlenebilir.

Yaprak ayası (lamina), yaprağın yassılaşmış, genişlemiş, ince ve yeşil kısmıdır. Yaprak sapı (petiyol), yaprak ayasını gövdeye bağlar ve yaprak ayasının ışıktan verimli şekilde yararlanmasını sağlar.

Gül dikeni, gül bitkisinin savunma mekanizması olarak işlev görür. Gül dikenlerinin bazı işlevleri: Bitkiyi koruma. Su kaybını azaltma. Kaynakları daha etkili kullanma. Dekorasyon. Geleneksel tıp ve kozmetik.

Rubisco (ribuloz-1,5-bifosfat karboksilaz/oksijenaz) enziminin temel işlevi, fotosentez sırasında atmosferdeki karbondioksiti (CO2) yakalayarak şekerin yapısına katmaktır. Rubisco'nun diğer işlevleri: Karbon fiksasyonu. Oksijenasyon. Rubisco, fotosentezdeki bu kritik rolü nedeniyle biyosferdeki en bol bulunan enzim olarak kabul edilir.

Kloroplast mühendisliği hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, kloroplastın bazı işlevleri hakkında bilgi verilebilir: Fotosentez. Organik madde üretimi. Oksijen üretimi. Antioksidan savunma. Metabolik süreçler.

Kaktüsler yapraklarıyla fotosentez yapmaz. Kaktüslerin yaprakları yoktur, bunun yerine fotosentez görevini gövde üstlenir. Ancak burada kullanılan yöntem, klasik fotosentezden farklıdır.

Temel doku, bitki bünyesinin büyük bir kısmını kaplayan sürekli dokudur: Parankima. Kollenkima. Sklerankima. Örtü doku, kök, gövde, yaprak ve meyvelerin üzerini örten dokudur: Epidermis. Peridermis.

Toprak altı gövde metamorfozlarına bazı örnekler: Rizom: Toprak altında yatay olarak gelişen, nodyum ve tomurcuk taşıyan etli bir gövde yapısıdır. Tuber (Yumru): Besin depolama işlevini gören, kısa, etleşmiş ve şişkin bir gövde yapısıdır. Bulb (Soğan): Toprak altında dikey olarak gelişen, tabla adı verilen gövdenin etrafında dizilmiş etli yapraklarla örtülü bir gövde yapısıdır. Korm (Sert Soğan): Besin depo etmiş, dikey durumdaki kısa ve kalın gövdelerdir.

Kambiyumun temel görevleri: Bitkilerin çapını artırmak. İletim dokuları üretmek. Bitkiyi korumak. Hasar görmüş dokuları onarmak. Kambiyum, bu işlevleriyle bitkilerin sağlıklı bir şekilde büyüyüp gelişebilmesine katkı sağlar.

Rhizobiumlu bitkilerin hangi besin elementini daha iyi aldığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, genel olarak bitkilerin en çok ihtiyaç duyduğu besin elementleri arasında azot (N), fosfor (P) ve potasyum (K) bulunur. Azot, bitki gelişiminde kritik bir rol oynar ve genellikle en çok kullanılan gübreleme elementidir. Fosfor, çiçeklenme, tohum oluşumu ve enerji transferi gibi süreçler için gereklidir. Potasyum, su dengesi, enzim aktiviteleri ve hastalık direnci üzerinde önemli etkilere sahiptir. Ayrıca, molibden de bitkiler için önemli bir besin elementidir; azotun metabolize edilmesini sağlar ve protein oluşumunda etkilidir.

Biyolojide en zor dersin hangisi olduğu konusunda kesin bir görüş yoktur. Ancak, biyolojinin bazı zor konuları şunlardır: Hücre biyolojisi. Moleküler genetik. Bitki biyolojisi ve hayvan fizyolojisi. Genetik. Biyolojinin zor olup olmadığı kişisel algılara ve öğrenme stillerine bağlı olarak değişebilir.

Tohum oluşumunun kaç günde gerçekleştiği, bitkinin türüne ve büyüme koşullarına bağlı olarak değişir. Genel olarak, tohumun döllenmeden sonra tohum taslağının gelişmesiyle oluşması birkaç hafta sürer. Örneğin, meyve ve sebzelerin tohum olması için, toplandıktan sonra güneşte kurutulması ve nem olmayan yerlerde saklanması gerekir. İklim değişikliği gibi faktörler de tohum oluşum süresini etkileyebilir; örneğin, artan karbondioksit seviyeleri bazı bitkilerin daha hızlı büyümesine neden olabilir, ancak bu durum tohum ve meyve oluşumunda sorunlara yol açabilir.

Mersin'de ağaçların erken çiçek açmasının nedeni, küresel iklim değişikliği ve mevsim normallerinin üzerinde seyreden hava sıcaklıkları olarak belirtilmektedir. Alata Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsü Meyvecilik Bağcılık Bölüm Başkanı Doç. Dr. Filiz Baysal, bu durumu şu şekilde açıklamıştır: "Havaların ısınmasıyla birlikte, badem ağaçları çevresel faktörlere hızlıca adapte oldu ve sıcaklık, çiçeklerin erken açmasına yol açtı". Ayrıca, "yalancı bahar" olarak adlandırılan bu durum, ağaçların normal mevsimlerinden önce çiçek açmasına neden olmaktadır.

Evet, marulun kloroplastı vardır. Kloroplast, yaprak hücrelerinde fotosentez için bulunur.