BitkiAnatomisi

Kambiyum, yaş halkalarını şu şekilde oluşturur: Ilıman bölgelerde ağaçlar ilkbaharda büyümeye başlar ve büyüme sonbaharda durur. İlkbaharda sıcaklıklar ısınmaya başladığında, kambiyumdaki aktivite yeniden aktif hale gelir. Hücre bölünmesi ilkbaharda hızla ilerler, ancak yaz sonunda yavaşlar ve sonbaharda tamamen durur. Bu büyüme modeli, yılda bir adet büyüme halkası oluşturur. Her büyüme halkası içinde, erken odun (ilkbahar odunu) ve geç odun (yaz odunu) olarak adlandırılan, oldukça farklı iki bölge oluşur. Erken odun, geç oduna göre daha açık renkli olma eğilimindedir. Yaş halkalarının oluşumunda etkili olan bazı faktörler: Hormonlar. İklim koşulları.

Dermatogen tabakası, bitkilerde kök ve gövde büyüme noktalarında bulunan, meristem hücrelerinden oluşan bir tabakadır. Özellikleri: Konum: Primer meristemin dış tabakasıdır. Hücre Bölünmesi: Hücreleri genellikle çevreye dik (antiklinal) bölünmelerle tek hücre sırasından yapılmış bir tabaka meydana getirir. Farklılaşma: Bu hücreler büyüyüp gelişerek meristem özelliklerini kaybeder ve sürekli doku olan epidermisi oluşturur. Dermatogen tabakası, özellikle Equisetum (atkuyruğu) ve Poaceae (buğdaygiller) gibi bitkilerde, yaprakların çıktığı yerde ve yaprakların taban kısmında bulunan interkalar meristem ile birlikte bulunur.

Bitkilerde destek dokuların tümüne verilen özel bir ad bulunmamaktadır. Ancak, destek dokuları oluşturan bazı dokuların adları şunlardır: Kollenkima (pek doku). Sklerankima (sert doku). Destek dokuları, "mekanik sistem" veya "mekanik doku" olarak da adlandırılabilir.

Kambiyum, aşağıdaki dokuların oluşumunu sağlar: Ksilem (odun borusu). Floem (soymuk borusu). Mantar doku (peridermis). Ayrıca, damar kambiyumu yeni iletim dokuları oluşturarak enine kalınlaşmayı sağlar.

Rizom ve rizoid farklı kavramlardır: Rizom, yeraltında yatay olarak gelişen, boğumlardan kökler ve sürgünler gönderen bir bitki gövdesidir. Rizoid, kökçük anlamına gelir ve karayosunları, eğrelti otları, bazı mantar ve likenlerde görülen, kök görevi gören, renksiz, tüysü uzantılardır.

Kambiyum, bitkilerde bir doku tabakasıdır ve bitki büyümesi için kısmen farklılaşmamış hücreler sağlar. İki temel kambiyum dokusu tanımlanabilir: 1. Vasküler (demet) kambiyum: Ksilem ve floem arasında yer alır, içe doğru sekonder ksilem (odun), dışa doğru sekonder floem (soymuk) dokularını oluşturur. 2. Mantar kambiyumu (fellojen): Floemin dışında, epidermis altında yer alır, dışarıya doğru mantar dokusu (koruyucu, su geçirmez hücreler) üretir. Kambiyum, çok yıllık odunsu bitkilerde bulunur; tek çenekli bitkilerde ve yapraklarda bulunmaz.

Evet, bitki gövdesinde de stoma bulunabilir. Stomalar genellikle bitki yapraklarında yer alır, ancak bazı bitkilerin gövdelerinde de stomalar bulunabilir.

Kambiyum, bitkilerde büyüme ve iletim sistemlerinin sürekliliğini sağlayan bir dokudur. Başlıca işlevleri: 1. Gövde ve köklerin kalınlaşması: Odunsu bitkilerde enine büyümeyi sağlayarak gövdenin ve köklerin kalınlaşmasını sağlar. 2. İletim dokularının üretimi: Floem (besin maddeleri) ve ksilem (su ve mineraller) dokularını oluşturur. 3. Bitkinin sağlığı: Su ve besin taşınımı ile mekanik destek sağlayarak bitkinin yaşamsal faaliyetlerini sürdürmesini sağlar. Kambiyum, sadece ikincil büyüme yapan odunsu bitkilerde bulunur.

Bitki özsuyu, bitkinin odun (ksilem) ve soymuk (floem) boruları tarafından taşınır. Odun boruları (ksilem), köklerden alınan su ve suda çözünen mineralleri gövde ve yaprak gibi üst kısımlara taşır. Soymuk boruları (floem), fotosentez sonucu üretilen organik maddeleri, yani şekerler ve diğer besin maddelerini, bitkinin farklı bölgelerine taşır.

Bitkilerde yumurta hücresi, dişi organın yumurtalık (ovaryum) kısmında üretilir. Dişi organ, çiçekte en içte yer alan kısımdır ve yumurtalık, dişicik borusu ve tepecikten oluşur.

Stomalar, genellikle yeşil bitkilerde bulunur. Stomaların bulunduğu bitki türleri: Karada yaşayan bitkiler: Stomalar, bitki yapraklarının alt yüzeyinde bulunur. Su bitkileri: Su içinde yaşayan bitkilerde stomalar, yaprakların üst yüzeyinde bulunur. Stomaların bulunmadığı bitkiler: Tamamen su içinde yaşayan bitkiler: Su içinde tamamen yaşayan bitkilerde stoma bulunmaz.

Kambiyum ve sekonder meristem arasındaki fark, oluşum şekilleri ve görevleridir: Kambiyum, bölünme yeteneğini kaybetmiş parankima hücrelerinin hormonların etkisi ile sonradan bölünme yeteneği kazanması sonucu oluşan bir sekonder meristem türüdür. Sekonder meristem, uzun zamandır bölünmeyen parankima hücrelerinin tekrar bölünme yeteneği kazanmasıyla meydana gelir. Kambiyumun görevleri: Demet (damar, vasküler) kambiyumu, ksilem ve floem oluşmasını sağlayarak bitkinin enine kalınlaşmasını ve sürgüne destek verir. Mantar kambiyumu, odunsu bitkilerde mantar dokuyu oluşturur ve gövdeyi su kaybına, böcek, bakteri ve mantar saldırılarına karşı korur. Sekonder büyümenin gerçekleştiği bitkilerde, kök ve gövdede benzer şekilde damar kambiyumu ve mantar kambiyumu görev alır.

Zemin dokusu ifadesi, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Bitkilerde zemin dokusu. Zemin (toprak) dokusu. Görsel tasarımda doku ve zemin.

Tohum kapsüllerinin farklı kullanım amaçları bulunmaktadır: Bitki yetiştirme. Teff tohumu kullanımı. Chia tohumu kullanımı. Keten tohumu kullanımı. Tohum kapsülleri kullanmadan önce bir uzmana danışılması önerilir.

Ksilemin (odun borusu) temel görevi, topraktan alınan su ve suda çözünmüş inorganik maddeleri (mineralleri) köklerden gövde ve yaprak gibi kısımlara taşımaktır. Ksilemin özellikleri: Cansız hücrelerden oluşur. Madde iletimi tek yönlüdür, aşağıdan yukarıya doğru gerçekleşir. Sertlik kazanarak bitki gövdesine mekanik destek sağlar. Ksilem parankiması sayesinde besin maddelerini depolar. Trake ve trakeid gibi hücre tipleri içerir.

Çift çenekli kök bölgesi, bitkinin kök sisteminin dört ana bölümünden biridir. Bu bölge, uzama bölgesi olarak adlandırılır ve şu özelliklere sahiptir: 1. Uç meristem hücreleri tarafından oluşturulur. 2. Bu bölgedeki hücreler hızla dikey yönde büyüyerek kökün uzamasını sağlar. 3. Bazı hücrelerde farklılaşma meydana gelir ve köke ait diğer dokular oluşturulur.

Tohumun oluşumu, bitkilerin üreme mekanizmasının temelini oluşturan karmaşık bir süreçtir. Aşağıdaki aşamalardan geçer: 1. Döllenme: Çiçekli bitkilerde polen tanecikleri, dişi organ olan stigma üzerine düşerek polen tüpü oluşturur. 2. Embriyo Gelişimi: Zigot, mitoz bölünme ile embriyo haline gelir. 3. Endosperm Oluşumu: Döllenme sırasında sperm hücrelerinden biri, yumurta ile birleşerek embriyoya besin sağlayacak endospermi oluşturur. 4. Tohum Zarı Oluşumu: Zigot ve endosperm, çevresinde koruyucu bir zar oluşturarak tohumun yapısını tamamlar. 5. Olgunlaşma: Tohumun su içeriği azalır ve dormansi (uyku hali) aşamasına geçer. 6. Yayılma: Olgunlaşan tohumlar, bitkilerin yeni alanlara yayılmasını sağlar ve ekosistemlerin dengede kalmasına yardımcı olur.

12. sınıf biyoloji iletim dokusu, bitkilerde köklerle alınan su ve mineralleri yaprak ve diğer organlara, fotosentezle üretilen organik maddeleri ise yapraklardan bitkinin diğer organlarına taşıyan dokudur. İletim dokusu iki kısımdan oluşur: 1. Ksilem (odun boruları). 2. Floem (soymuk boruları). Ksilemin özellikleri: Ölü hücrelerden oluşur. Madde taşınması tek yönlüdür (kökten yapraklara doğru). Taşıma hızlıdır. Floemin özellikleri: Canlı hücrelerden oluşur. Madde taşınması çift yönlüdür. Taşıma yavaştır.

Bitkisel dokular dört ana gruba ayrılır: 1. Meristematik Dokular: Bitkinin büyümesini sağlayan, hücre bölünmesi yeteneğine sahip dokulardır. 2. Temel Dokular: Bitkinin çoğunluğunu oluşturan ve destek, depolama, fotosentez gibi işlevleri yerine getiren dokulardır. 3. İletim Dokuları: Bitki içerisinde su, mineral ve besin maddelerinin taşınmasını sağlayan özel dokulardır. 4. Örtü Dokuları: Bitkiyi dış etkilerden koruyan dokulardır.

Gövde metamorfozları, bitkilerin temel görevlerinden farklı olarak gördükleri işler ve yapılar bakımından gösterdikleri değişikliklerdir. Başlıca gövde metamorfozları şunlardır: 1. Toprak Altı Metamorfozları: Rizom, stolon, kormus, bulbus ve tuber gibi yapıları içerir. - Rizom: Yatay olarak gelişen, besin maddesi depo eden etli bir toprak altı gövdesidir. - Stolon (Sürünücü Gövde): Toprak yüzeyinde yatay olarak gelişen, ince yapılı ve uzun internodlara sahip gövdedir. 2. Toprak Üstü Metamorfozları: Yapraksı gövde, sülük gövde, dikenli gövde ve sukkulent (etli) gövde gibi yapıları kapsar. - Yapraksı Gövde: Kurak bölgelerde yetişen bitkilerin yaprakları küçüldüğünden, fotosentez görevini üstlenmiş yassı gövdelerdir. - Dikenli Gövde: Bitkiyi korumak için kısa ve uzun sürgünlerin diken şeklini almasıyla meydana gelir.