Arkeologiya

Colossae Antik Kenti'nde yaşamış bazı topluluklar: Persler. Yerel halk. Hristiyanlar. MS 692-787 yıllarında, şimdiki Honaz ilçe merkezinin bulunduğu yerde Chonae adıyla kurulan kent, deprem nedeniyle tamamen terk edilmiştir.

Kaya mezarların akarsu kenarına neden yapıldığına dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, kaya mezarların yapıldığı bazı yerler şunlardır: Frig Vadisi, Eskişehir. İskilip, Dalyan. Ortaca, Kapılıkaya. Boyabat, Salar Köyü. Şanlıurfa, Balıklıgöl Platosu. Kaya mezarları, genellikle statüsü yüksek kişiler için yapılmış, oyulmaya ve işlenmeye uygun kayalarda oluşturulan mezarlar olarak tanımlanır.

Çoğa Zenbil adlı yapı, MÖ 1250 yılında Kral Untaş-Napirişa tarafından inşa edilmiştir.

Doğan Apartmanı, 1894 yılında inşa edilmiştir.

Neolitik Çağ'ın en önemli yerlerinden bazıları şunlardır: Göbeklitepe: Dünyanın bilinen en eski tapınak kompleksi olarak kabul edilir ve Neolitik Çağ'da insanların inanç sistemlerine ve sosyal organizasyonlarına dair önemli bilgiler sunar. Çatalhöyük: İlk kentleşme denemesi olarak bilinir ve yerleşik hayatın ve tarım toplumunun gelişimine dair önemli ipuçları sunar. Aşıklı Höyük: Orta Anadolu'nun bilinen en eski köyüdür ve insanın kireci yakıp söndürdüğüne dair izler taşıyan ilk yerdir. Neolitik Çağ'ın en önemli yerinin neresi olduğu konusunda kesin bir görüş yoktur; bu, kişisel tercihlere ve araştırma alanlarına göre değişebilir.

Side Antik Kenti'nin mimari üslubu, Helenistik ve Roma karışımı olarak tanımlanabilir. Helenistik üslup: Tiyatronun planı, yarım daireden taşan bir biçimde Helenistik geleneği yansıtır. Roma mimarisi: İnşa tekniği ve bazı özellikler Roma mimarisi özelliklerini taşır, örneğin, tiyatrodaki sahne binası (Scaenae Frons) üç katlıdır ve Cavea'nın üst kısmı tonozlarla ve eğimli düzleme oturtulmuştur.

Evet, Hattuşa'da saray bulunmaktadır. Hattuşa'daki saraylar arasında aşağıdakiler yer almaktadır: Büyükkale Saray Kompleksi. Saray Arşivi. Ayrıca, Hattuşa'da Kraliyet Sarayı kalıntıları da bulunmaktadır.

Çayönü'nde beslenme, Neolitik Dönem'de tarım ve hayvancılığın gelişmesiyle çeşitlilik göstermiştir. Temel besin kaynakları: Bitkisel gıdalar: Yabani mercimek, fiğ, baklagiller, badem, menengiç, fıstık, bezelye, mercimek, burçak ve buğday. Hayvansal gıdalar: Yaban domuzu, yabani koyun, keçi, geyik, sığır, ceylan, karaca, at, ayı, tilki, sansar, tavşan, kunduz, sincap, yabani kedi, kokarca, porsuk, su samuru, kaplumbağa, kirpi ve çeşitli kuşların etleri. Beslenme alışkanlıkları: Avcılık: Yaban hayvanlarının avlanması beslenmede önemli bir rol oynamıştır. Tarım: Buğday, arpa ve mercimek gibi ürünler yetiştirilmiştir. Hayvancılık: Koyun, keçi ve domuz gibi hayvanlar evcilleştirilmiştir. Toplayıcılık: Yabani bitkiler, yemişler ve kök bitkileri toplanmıştır. Çayönü'nde beslenme, insanların o dönemdeki yaşam koşullarına ve çevrelerine uyum sağlama çabalarını yansıtmaktadır.

Şeytan Kalesi'nin kim tarafından yapıldığı tam olarak bilinmemektedir. Ancak, kalenin tarihinin Urartular dönemine kadar uzandığı tahmin edilmektedir. Kalenin yapımında ve kullanımında farklı medeniyetlerin etkisi olmuştur: Gürcü Prensliği Samtshe-Saatabago. Osmanlı İmparatorluğu. Kalenin kesin yapım tarihi ve mimarı hakkında tarihsel bir kanıt bulunmamaktadır.

Sofraz Tümülüsleri, Roma Dönemi'ne aittir. Yapılan araştırmalara göre, büyük tümülüsün M.S. 2. yüzyılda, küçük tümülüsün ise M.S. 1. yüzyılda yapıldığı tahmin edilmektedir. Sofraz Tümülüsleri, Adıyaman'ın Besni ilçesine bağlı Sofraz köyünde yer almaktadır.

Atina Arkeolojik Alanları Birleştirme Projesi, 1997 yılında Kültür Bakanlığı ve Çevre, Planlama ve Kamu İşleri Bakanlığı'nın işbirliğiyle başlatılan bir kentsel tasarım ve koruma projesidir. Projenin temel amaçları: Yaklaşık 700 hektarlık bir alana yayılan arkeolojik alanları fiziksel olarak birbirine bağlamak. Kentin tarihsel devamlılığını tekrar canlandırmak. Yaya ağırlıklı bir tasarımla, tarihi mekanların bugünkü kent yaşamında daha fazla hissedilir olmasını sağlamak. Tarihi kent merkezinde yeni çekim merkezleri yaratarak daha canlı bir kentsel yaşam elde etmek. Proje, 2002 yılında tamamlanmıştır.

Vikingler'in kalıntıları çeşitli yerlerde bulunmuştur: 1. Kanada: Newfoundland bölgesinde 1000 yıllık Viking kalıntıları keşfedilmiştir. 2. Danimarka: Yapılan kazılarda Vikinglere ait taraklar ve yazılı eşyalar bulunmuştur. 3. Norveç: Trondheim kentinde bir pazar meydanının altında 1000 yıllık bir Viking tekne mezarı bulunmuştur. 4. İstanbul: Avcılar Küçükçekmece Gölü kıyısında yapılan kazılarda Vikinglere ait haçlar, oyun taşları ve diğer kalıntılar ele geçirilmiştir.

Göbekli Tepe'de ev bulunmamasının nedeni, buranın bir yerleşim yeri değil, ibadet veya toplanma alanı olarak kullanılmış olmasıdır. Kazılarda herhangi bir kap kacak, ev veya çöp çukuru, doğurganlık figürü, taş çekiç veya bıçak gibi alet kullanımına dair kanıtlara rastlanmamıştır. Bazı uzmanlar, Göbekli Tepe'nin barınak veya yol üzerindeki bir han, dinlenme noktası amaçlı inşa edilmiş olduğunu düşünmektedir. Diğer bir görüşe göre ise, Göbekli Tepe, civar bölgede yaşayan ve ortak festivaller düzenlemek için burada buluşan avcı-toplayıcı gruplar için bir toplanma yeri olarak hizmet vermiştir.

Sardes Antik Kenti'nde Lidya dönemine ait kalıntıların ziyarete açılması için yapılan çalışmaların gelecek yıl ortasına doğru tamamlanması ve alanın ziyarete açılması hedefleniyor. Sardes Antik Kenti'nde arkeolojik kazı ve restorasyon çalışmaları, ABD Wisconsin Üniversitesi'nden Prof. Dr. Nicholas Cahill başkanlığında yaklaşık 120 yıldır devam etmektedir.

Kral Kızı Bazilikası, Bizans uygarlığına aittir. Edirne'nin Enez ilçesinde bulunan bazilika, 12. yüzyılda kullanılmıştır.

Piramitlerin içinde ceset bulunmamasının başlıca nedeni, antik çağlardan itibaren gerçekleşen mezar soygunlarıdır. Bunun yanı sıra, bazı piramitlerin içinde mezar odaları bulunmadığı için, bu piramitlerin amaçları tam olarak anlaşılamamıştır. Bununla birlikte, Kral Neferefre’nin Bitmemiş Piramidi’nde ve Kral Djedkare Isesi’nin piramidinde insan kalıntılarına rastlanmıştır. Günümüzde bilimsel görüş birliği, piramitlerin anıtsal kraliyet mezarları olarak inşa edildiği yönündedir. Ancak, piramitlerin içinde neden ceset bulunmadığına dair kesin bir sonuca varmak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Hoca Çeşme Höyüğü'nde Neolitik Çağ medeniyetleri yaşamıştır. Belirlenen medeniyetler: IV. ve III. tabakalar: Bu tabakalar, İç ve Batı Anadolu ile benzerlik gösteren bir buluntu topluluğu ortaya koymuştur. II. tabaka: Güneydoğu Avrupa kültürel özelliklerini yansıtmaktadır. Hoca Çeşme'nin, Anadolu'dan çok Bulgaristan İlk Neolitik Çağ özellikleri gösterdiği kabul edilmektedir.

Otobur insanların ne zaman ortaya çıktığına dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, insanların ortaya çıkışıyla ilgili bazı bilgiler şu şekildedir: Fosil ve DNA kanıtlarına göre, anatomik olarak çağdaş Homo sapiens (günümüz insanı) 300.000 yıl önce ortaya çıkmıştır. Bazı bilim insanları, modern insanın kökenini 1 milyon yıl öncesine dayandırmaktadır. Güney Afrika'da 260.000 yıl öncesine tarihlenen Florisbad adlı bir fosil ve Fas'taki fosiller, erken Homo sapiens örnekleri olarak kabul edilmektedir. İnsanlığın kökeni hakkında farklı tezler ve teoriler bulunmaktadır.

Misis Antik Kenti, tarih boyunca birçok medeniyete ev sahipliği yapmış olup, 7 bin yıllık bir geçmişe sahiptir. Bazı tarihsel dönemler ve olaylar: Neolitik Çağ: Kentin höyüğünde Neolitik döneme ait kalıntılar bulunmuştur. Truva Savaşı: Geleneksel inanca göre kent, M.Ö. 1200'lü yıllarda Truva Savaşı'na katıldıktan sonra Çukurova'ya gelen Mopsus adlı efsanevi kahraman tarafından kurulmuştur. Roma ve Bizans Dönemi: Misis, bu dönemlerde İpek Yolu üzerinde önemli bir ulaşım ve ticaret merkezi haline gelmiştir. Abbasiler Dönemi: M.S. 8. yüzyılda kent yeniden inşa edilmiştir. Selçuklu ve Osmanlı Dönemi: 1082'de Anadolu Selçukluları'nın eline geçmiş, 1516'dan sonra Osmanlı Devleti'nin hâkimiyeti altına girmiştir. Misis, Lokman Hekim'in ölümsüzlük ilacını kaybettiği yer olarak da rivayet edilir ve bu nedenle "Ölümsüzlük Şehri" olarak anılır.

Palanlı Mağarası, M.Ö. 40 bin yıllarında Paleolitik dönem insanları tarafından kullanılmıştır. Bu dönemde insanlar avcılık ve toplayıcılık yaparak yaşamış, mağara duvarlarına kazıma tekniğiyle hayvan figürleri çizmişlerdir.