Ağaçlar

Orman suyu, kökler aracılığıyla topraktan alınır ve ksilem boruları ile ağaçların gövdesinden yapraklara kadar yukarı doğru taşınır.

Mantar meşesi (Quercus suber) genellikle 200 yıldan uzun süre hayatta kalabilir.

Balkonda saksıda yetiştirilebilecek bazı ağaç türleri şunlardır: 1. Limon Ağacı: Ilıman iklimleri sever, organik maddece zengin ve nemli toprakta sağlıklı gelişim gösterir. 2. Akçaağaç: Uzun sürgünleri haziran-temmuz arasında kesilebilir, dayanıklı bir bitkidir. 3. Elma Ağacı: Çakıllı, nitelikli, organik maddece zengin topraklarda yetişir, düzenli olarak gübre verilmelidir. 4. Zeytin Ağacı: Sıcak ve ılıman bölgeleri sever, kuraklığa ve sıcaklığa dayanıklıdır. 5. İncir Ağacı: Güneşli alanları sever, saksıda yetiştirildiğinde düzenli sulama ile verimli meyve verir. Bu ağaçların saksıda verimli bir şekilde yetişmesi için uygun saksı boyutu, iyi drene olan toprak ve düzenli bakım önemlidir.

1 ağaçtan ortalama olarak 40-50 kilo kamkat çıkar.

"Cedar" kelimesinin Türkçe karşılığı "sedir" ağacıdır.

Kayın ağacının diğer adı "akhuş" olarak bilinir.

Dünyanın en büyük ikinci ağacı olan Helios adlı ağaç, Kaliforniya'daki Redwood Ulusal Parkı'nda bulunmaktadır.

Killi ve kireçli topraklarda aşağıdaki ağaç türleri yetişebilir: Ceviz; Badem; Zeytin; Huş ağacı; Kestane.

Cinler, özellikle incir ağacında yaşadıklarına inanılır.

Sonbaharda renk değiştiren ağaçlar arasında şunlar bulunur: 1. Ginkgo biloba: Yaprakları sarıya ve altına döner. 2. Kayın: İlkbaharda koyu mor olan yaprakları sonbaharda koyu sarı veya sarı-turuncu olur. 3. Kırmızı meşe: Yaprakları parlak kırmızıdan koyu mora kadar değişir. 4. Akçaağaç: Bazı türleri sonbaharda kırmızı renklere bürünür. 5. Kanatlı iğ: Yaprakları sonbaharda güzel bir kızıl renge dönüşür. 6. Amerikan ambergris: Yaprakları turuncu, kestane rengi ve mora döner. Bu ağaçlar, klorofil yıkımıyla birlikte yapraklarındaki diğer pigmentlerin öne çıkması sonucu renk değiştirir.

En uzun yaşayan incir ağacı 40-50 yıl arasında yaşamaktadır.

Rüzgar perdeleri yapımında ağaç, çalı veya otsu bitkiler kullanılır. Bu bitkiler arasında öne çıkanlar şunlardır: İğde; Akasya; Badem; Dişbudak; Çam gibi iğne yapraklılar. Ayrıca, kavak ve süs elması gibi türler de rüzgar perdesi olarak tercih edilebilir.

Bilimsel olarak ağaçların duyguları olduğu kanıtlanmamıştır. Ancak bazı araştırmacılar, ağaçların çevrelerinde olup bitenleri hissedebileceğini ve bir şekilde tepki verebileceğini iddia etmektedirler.

Hem iğne yapraklılar hem de geniş yapraklılar kendi alanlarında faydalıdır. İğne yapraklılar, genellikle soğuk iklimlerde ve yüksek rakımlarda bulunur ve toprak erozyonunu önleme gibi önemli bir role sahiptir. Geniş yapraklılar ise biyoçeşitliliğin artmasına katkıda bulunur ve birçok hayvan türüne yaşam alanı sağlar.

Ankara'da en çok yetişen ağaçlar arasında meşe, çam ve söğüt ağaçları öne çıkmaktadır. Bunun yanı sıra huş, akasya ve karaağaç gibi türler de Ankara'nın doğal bitki örtüsünde yaygın olarak bulunmaktadır.

Alev ağacı, dikimden itibaren genellikle 2-3 yıl içinde meyve vermeye başlar.

Limon çamı (limon servi), uygun koşullarda 10 yılda yaklaşık 4 metre kadar büyür.

Ağaçların yaprağa küsmesinin (yaprak dökmesinin) birkaç nedeni vardır: 1. Su Yetersizliği: Ağaçlar yeterince sulanmadığında yapraklar kuruyabilir ve dökülebilir. 2. Besin Yetersizliği: Azot, fosfor, potasyum gibi besin maddelerinin eksikliği yapraklarda sararma ve dökülmeye yol açabilir. 3. Hastalıklar ve Zararlılar: Ağaçlar hastalıklara veya zararlı organizmalara maruz kaldığında yapraklar kuruyabilir ve lekeli hale gelebilir. 4. Çevresel Koşullar: Aşırı sıcak veya soğuk hava, rüzgar, aşırı güneş ışığı gibi koşullar yaprakların dökülmesine neden olabilir. 5. Doğal Süreçler: Bazı ağaç türleri, belirli dönemlerde yapraklarını doğal olarak döker.

Cam selvi (servi ağacı) 2000 ya da 3000 yıl yaşayabilen nadir bitkilerden biridir.

Kendi kendine tozlaşan ağaçlar, aynı bitkiden gelen polen ve ovüllerin birleşmesiyle meyve verebilirler. Bu durumu anlamak için aşağıdaki özelliklere dikkat edilebilir: 1. Çiçeklerin Yapısı: Kendi kendine tozlaşan ağaçlar genellikle biseksüel çiçeklere sahiptir, yani hem erkek hem de dişi organları aynı çiçek üzerinde bulunur. 2. Homogami: Erkek ve dişi organların aynı zamanda olgunlaşması, kendi kendine tozlaşmayı kolaylaştırır. 3. Genetik Yapı: Farklı kalıtsal yapıya sahip olsalar bile, farklı bitkiler üzerinde bulunmalarına rağmen kendi kendine tozlanmış olarak kabul edilirler. Örnek kendi kendine tozlaşan ağaçlar arasında kayısı, nektarin, şeftali ve ekşi kiraz bulunur.