Fer’i deliller, fıkıh ilminde asli delillerin dışında kalan yardımcı delillerdir. Bunlar şunlardır: 1. İstihsân: Bir müçtehidin bir mesele hakkında genel kuralı terk edip hukukun ruhuna daha uygun olabileceğini düşündüğü bir hükme yönelmesi. 2. İstıslâh (Maslahat): İnsanların maslahatını gözeterek onların yararına olacak şekilde hüküm verme. 3. İstishâb: Aksine bir delil olmadıkça bir durumun mevcut olduğu hal üzere devam etmesi. 4. Örf, adet ve teâmül: Toplumun uzun bir zaman dilimi sonucu kendiliğinden oluşmuş genel kabulleri. 5. Sahabe kavli: Sahabenin bir konu hakkındaki görüşü. 6. Zerâyi: Dini hükümleri ihlal edebilecek bir durumun önüne geçmek için tedbir gereği ortaya çıkan hüküm. 7. Şer’ü men kablenâ (Geçmiş şeriatlar): Hz. Peygamber’den önceki peygamberler vasıtasıyla bildirilen dinî hükümler.