İcazet kelimesinin tarihi kökeni Ortaçağ Arapça'sına dayanır. Arapça "icazah" kelimesinden türetilmiştir ve "izin verme" veya "yetki verme" anlamına gelir. İcazet, ilk defa 9. yüzyılda kullanılmış olup, medrese, cami ve bimaristan (tıp okulu) gibi yükseköğretim kurumlarının diploması olarak kullanılmıştır. Ayrıca, devlet bünyesinde olmamakla beraber, devletin çalışmalarına izin verdiği yöresel medreselerde ders veren müderrislerin talebelerine verdikleri bir başarı ve artık ders verebilecek seviyeye geldiğini gösterir belge olarak da kullanılmıştır.