Hayat-ı fâniyeyi esas maksat yapmak, geçici dünya hayatını temel amaç edinmek anlamına gelir 13.

Bu durumda kişi, görünüşte mutlu olsa da manen sıkıntıdadır 13. Çünkü insan, ebedî bir yaşam için yaratılmıştır ve ancak ebedî bir amaç doğrultusunda huzur bulabilir 3. Dünya hayatına sanki ebedîymiş gibi sarılmak, kişinin hem kalben tatmin olmamasına hem de ruhen büyük sıkıntılar yaşamasına yol açar 3.

Buna karşılık, kişi hayatını ebedî hayata yönlendirdiğinde, geçici dünyayı ahretin bir bekleme salonu olarak görür ve bu sayede sıkıntılar ona tahammül edilebilir gelir 13.