Eski Türkçe'de -lu ve -siz ekleri farklı işlevlere sahiptir: 1. -lu eki, isimlere eklenerek "sahip olma, üzerinde bulundurma, o özelliği taşıma, ilgili olma" anlamlarında sıfatlar türetir. 2. -siz eki, isimlerden olumsuz sıfatlar yapar ve "yokluk, yetersizlik" bildirir.