Acz ve fakr kavramları, tasavvuf ve Risale-i Nur literatüründe sıkça kullanılan terimlerdir. Acz, insanın muhtaç olduğu şeyleri yapacak güç ve kuvvetin kendisinde yeterince olmaması, yani iktidarsızlık anlamına gelir. Fakr ise, insanın maddi ve manevi pek çok şeye muhtaç olması ve bunları tedarik edecek kendine ait bir sermayesinin ve zenginliğinin olmayışı demektir.