İbn-i Sînâ'nın tabii felsefesi, onun teorik felsefe (el-hikmetü’n-nazariyye) olarak adlandırdığı, insanın irade ve fiillerine bağlı olmayan varlıkları inceleyen alanı kapsar. İbn-i Sînâ'nın tabii felsefesinin bazı temel özellikleri: Öz ve varoluş ayrımı: Özün (mahiyet), varoluştan bağımsız, sonsuz ve değişmez olduğunu savunur. Tanrı'nın önceliği: Tanrı'nın, evrene zamansal değil, zati açıdan önce geldiğini belirtir. Mümkün varlıklar: Evrenin, mümkün olduğu için bir yaratıcıya muhtaç olduğunu öne sürer. İbn-i Sînâ'nın tabii felsefesi, Aristotelesçi ve Yeni-Platoncu düşünceleri kendi sistematiği içinde sentezleyerek geliştirmiştir.