Aydınlanmacı düşünürler, Orta Çağ'ın Tanrı/din merkezli evren, toplum ve insan anlayışına karşı çıkmışlardır. Bu düşünürler, "her şey insan için olmalıdır" düşüncesiyle, insanın kul olarak görüldüğü toplum düzeni yerine, bireyin birey olarak kabul edildiği bir düzen savunmuşlardır. Aydınlanmacıların karşı çıktığı bazı unsurlar şunlardır: Kilise ve iktidarlar. Metafizik ve mitos. Hoşgörüsüzlük. Bilgisizlik ve boş inançlar. Aydınlanma Çağı'nın ana fikri, akıl aracılığıyla doğru bilgilere ulaşılabileceği ve bu doğru bilgi ile toplumsal yaşamın düzenlenebileceğidir.