Orta Çağ zindanlarında genellikle şu unsurlar bulunurdu: Mahkumlar: Zindanlar, siyasi muhalifler, suçlular veya yasayı ihlal eden kişileri hapsetmek için kullanılırdı. Dar ve karanlık hücreler: Bu hücreler, mahkumların ayakta durmasına, tam anlamıyla oturmasına veya boylu boyunca uzanmasına izin vermeyecek kadar küçüktü. Kemirgenler: Fareler gibi kemirgenler, zindanların dikkat çekici unsurlarından biriydi. İnsan kemikleri: Daha önce zindanda hayatını kaybetmiş mahkumlara ait kemikler de zindanlarda bulunurdu. Açlık: Mahkumlar, genellikle yiyecek, su veya tıbbi bakıma çok az erişimleri veya hiç erişimleri olmadan bu hücrelerde çürümeye terk edilirdi. Ayrıca, bazı zindanlar psikolojik işkence amacıyla da kullanılırdı; mahkumlar, yalnızlık ve dış dünyanın seslerinden mahrum bırakılarak ölüme terk edilirdi.