Paulo Freire, ezilenlerin pedagojisini, ezilenlerin kendilerini ezen ve bilinçlenmelerini engelleyen içsel ve dışsal yapıların üstesinden gelebilmeleri için yazdı. Freire'nin temel amacı, ezilenlerin kendi durumlarını içinden çıkılamaz bir durum olarak görmek yerine, kısıtlayıcı ancak dönüştürülebilecek bir durum olarak değerlendirmelerini sağlamaktı. Freire, bankacı eğitim modelini reddedip, problem tanımlayıcı eğitim modelini önerdi. Freire, ezilenlerin bilinçlenmesinin, toplumsal, politik ve ekonomik çelişkilerin farkına varmaları ve bu gerçekliğin baskıcı öğelerine karşı eyleme geçmeleriyle mümkün olduğunu savundu.