Zygmunt Bauman'ın akışkan modernite teorisi, modernitenin katı ve belirli bir yapıya sahip olmaktan çıkıp, belirsiz, değişken ve akışkan bir hale gelmesini açıklar. Temel özellikleri: Belirsizlik ve güvencesizlik: İlişkiler, kimlikler ve kariyer yolları belirsizdir; bireyler sürekli değişim ve uyum sağlama baskısı altındadır. Tüketim odaklılık: Tüketim, temel ihtiyaç haline gelmiş ve "kullan-at" tarzı bir yaşam tarzı yaygınlaşmıştır. Bireyselleşme: Bireyler, sosyal bağlardan uzaklaşıp kendi kabuğuna çekilmektedir. Gözetim: Bireyler, güvenlik endişeleri nedeniyle gözetlenmeyi arzular hale gelmiştir. Bauman, akışkan moderniteyi, küreselleşme ve kapitalist sistemin etkisiyle, 1960'lardan sonra ortaya çıkan değişimleri anlamak için geliştirmiştir.