Zamir

Evet, zamir ve adıl aynı şeyi ifade eder. Zamir (adıl), cümlede varlıkların adları yerine kullanılabilen ve adların yerine getirdiği bütün işlevleri yerine getirebilen ad soylu bir sözcüktür.

Zamir (adıl) çeşitleri: Sözcük durumundaki zamirler: Şahıs (kişi) zamirleri: Ben, sen, o, biz, siz, onlar. İşaret zamirleri: Bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar. Belgisiz zamirler: Biri, hepsi, kimse, tümü, herkes, kimisi, kimi, biri, birisi, birkaçı, bazısı, çoğu, birçokları, başkası, birazı, fazlası, bir kısmı, şey. Soru zamirleri: Ne, kim, kimi, hangisi, kaçı, nereye, nerede, nereden. Ek durumundaki zamirler: İyelik (aitlik) zamirleri: -ım, -in, -ı, -i, -u, -ü, -ları, -leri. Ayrıca, dönüşlülük zamiri ve ilgi zamiri gibi diğer türler de bulunmaktadır.

İyelik zamiri ve iyelik eki arasındaki fark şu şekildedir: İyelik Zamiri: İsimlerin yerini sözcük halinde tutan ve sahiplik veya aidiyet belirten zamirlerdir. İyelik Eki: İsimlere eklenerek onların kime veya neye ait olduğunu belirten eklerdir. Örnekler: Tekil şahıs iyelik eki: -m, -n, -ı, -i, -u, -ü. Çoğul şahıs iyelik eki: -mız, -miz, -muz, -müz, -nız, -niz, -nuz, -nüz, -ları, -leri. Özetle, iyelik zamirleri ismin yerini alırken, iyelik ekleri bu isimlerin kime ait olduğunu belirtir.

Dönüşlü fiil ile dönüşlülük zamiri arasındaki fark şu şekilde ayırt edilebilir: 1. Dönüşlü Fiil: - Yüklem, fiilin kendisidir ve özne aynı zamanda işten etkilenen kişidir. - Örnek: "Fatih, gece yatmadan önce yıkandı". 2. Dönüşlülük Zamiri: - Cümlenin anlamı için gereklidir ve özne ile nesneyi birbirine bağlar. - Örnek: "Kedi temizledi kendisi yemekten sonra". Özetle, dönüşlü fiillerde özne hem eylemi gerçekleştirir hem de bundan etkilenirken, dönüşlülük zamirleri cümlenin anlamını tamamlamak için gereklidir ve genellikle cümlenin sonunda veya edatlardan sonra kullanılır.

İlgi zamirini bulmak için hangi sorunun sorulacağına dair bilgi bulunamadı. Ancak, ilgi zamirleriyle ilgili bazı bilgiler şu şekildedir: İlgi zamiri, cümlede daha önce geçmiş bir ismin yerini tutan “-ki” ekidir. İlgi zamiri eki, bağlaç olan “ki” ile karıştırılmamalıdır; bağlaç olan “ki” ayrı yazılır. İlgi zamiri eki, sıfat türeten “-ki” eki ile de karıştırılmamalıdır; sıfat türeten “-ki” eki doğrudan isme veya ismin hâllerinden birine eklenir.

Hayır, ilgi zamiri ve ilgi eki aynı şey değildir. İlgi eki, isim tamlamalarında tamlayana gelerek tamlanan olan ismin yerine geçebilen "-ki" ekidir. İlgi zamiri ise, Türkçede aitlik eki "-ki" ile oluşturulan zamirlerdir. Dolayısıyla, ilgi eki ilgi zamirinin bir parçası olsa da, her ilgi eki ilgi zamiri değildir.

Türkçede "o" kelimesi şu durumlarda kullanılır: Üçüncü tekil şahıs zamiri olarak: "O dün gitti". İşaret zamiri olarak: "O kitabı istiyorum". İşaret sıfatı olarak: "O bu sabah kapıya bırakılmış". Sayı yerine sıralama ve sınıflandırmada: 17 veya 18'i belirtmek için. Fiziki derece belirtmek için: 15° Celsius. Kimya terimi olarak "orto"nun kısaltması olarak. Oksijen elementinin sembolü olarak. Matematikte yay ölçü birimi ve derece sembolü olarak. Müzikte belirli notaları temsil etmek için. Ortaçağda 11 sayısını temsil etmek için (üzerine yatay bir çizgi çizildiğinde 11.000 anlamına gelirdi). Ayrıca, yabancı kökenli kelimelerde de "o" harfi bulunur: "psikoloji", "telefon", "ambargo" gibi.

İyelik zamiri, bir şeyin veya bir kişinin birine ait olduğunu belirten zamirlerdir. İyelik zamirleri, ek halinde olup getirildiği ismin hangi şahsa ait olduğunu bildirir. Bazı iyelik zamiri örnekleri: Birinci tekil şahıs iyelik eki: "-m". Üçüncü tekil şahıs iyelik eki: "-ı, -i, -u, -ü, -sı, -si, -sü, -su". Birinci çoğul şahıs iyelik eki: "-mız, -miz, -muz, -müz". İkinci çoğul şahıs iyelik eki: "-nız, -niz, -nuz, -nüz". Üçüncü çoğul şahıs iyelik eki: "-ları, -leri". İyelik zamirleri, isim tamlamalarında tamlanan görevinde kullanılır.

Hayır, iyelik ekleri ve iyelik zamirleri aynı şey değildir. İyelik ekleri, isimlere ve isim görevinde kullanılan sözcüklere eklenerek kime veya neye ait olduğunu bildiren eklerdir. İyelik zamirleri ise ek halinde olup getirildiği ismin hangi şahsa ait olduğunu bildirir. Özetle, iyelik ekleri sözcüklere eklenen, iyelik zamirleri ise bu eklerin eklendiği sözcüklerdir.

İşte 10 tane zamir cümlesi: 1. O, çok çalışkan bir öğrencidir. 2. Onlar sinemaya gitmek istiyorlar. 3. Bu, benim kitabım. 4. Sen çok iyi bir arkadaşsın. 5. Onu aradım ama ulaşamadım. 6. Biz yarın pikniğe gideceğiz. 7. Şu, benim telefonum. 8. Siz bu konuda çok tecrübelisiniz. 9. Herkes bu durumu biliyor. 10. Hiçbirimiz bu konuda karar veremedik.

She, İngilizcede dişi (kadın) zamiri olarak kullanılır. Kullanım örnekleri: She is single My mother loves her new necklace. Look at my new ship! Her inside looks very cool. Ayrıca, "she" zamiri bazen araçlar için de kullanılır; özellikle gemilere "she" olarak hitap edilse de arabalara ve trenlere de "she" denebilir.

Ünlü değişimi, kelimelerin kökünde yer alan ünlü harflerin düşmesi, daralması ya da farklı bir harfle yazılmasına denir. Ünlü değişimi üç farklı şekilde gerçekleşir: Sözcüklerin köklerinde yaşanan ünlü değişimleri. Ünlü daralması. Ünlü düşmesi. Ünlü değişimi, genel bir kural olmayıp sadece bazı kelimelerde gerçekleşir.

15 zamir örneği: 1. Kişi (Şahıs) Zamirleri: ben; sen; o; biz; siz; onlar. 2. İşaret Zamirleri: bu; şu; o; bunlar; şunlar; onlar. 3. Belgisiz Zamirler: hepsi; kimse; tümü; herkes; hepimiz; kimisi; kimileri; kimi; biri; birisi. 4. Soru Zamirleri: kim; ne; hangisi; kaçı; nereye; nerede; nereden. 5. İyelik Zamirleri: benim; senin; onun; bizim; sizin; onların.

Biri kelimesi, Türk Dil Kurumu'na göre iki farklı anlama gelir: 1. Bir tanesi. 2. Bilinmeyen bir kimse. Ayrıca, "biri" kelimesi, belgisiz zamir olarak da kullanılır.

İlgi ve iyelik zamirlerini ayırt etmek için şu yöntemler kullanılabilir: Eklerin işlevi: İyelik ekleri, getirildiği ismin hangi şahsa ait olduğunu bildirir. Cümle içinde kullanım: “-ki” eki, cümleden çıkarıldığında cümlenin anlamı bozuluyorsa bu ek iyelik ekidir; bozulmuyorsa ilgi zamiridir. Eklerin yazımı: İlgi zamiri olan “-ki” eki, eklendiği kelimeye bitişik yazılır. Örnekler: İyelik zamiri: “Kalemim kırılmış.” İlgi zamiri: “Benimki kırıldı, senin bardağını kullanabilir miyim?” Ayrıca, “o” ve “onlar” sözcükleri hem işaret hem de kişi zamiri olarak kullanılabilir. Örnekler: Şahıs zamiri: “O, bu işe ne diyecek dersin?” İşaret zamiri: “Onu en alt çekmeceye koy.”

Belgisiz zamir ve belgisiz sıfat arasındaki temel fark, onların cümle içindeki işlevleridir: Belgisiz sıfat, isimlerin özelliklerini belli belirsiz belirtir. Belgisiz zamir ise isimlerin yerini belli belirsiz tutar. Özetle: - Belgisiz sıfat: İsmi niteler veya belirtir. - Belgisiz zamir: İsmin yerini tutar.

Zamir ve sıfat arasındaki temel fark, sıfatların daima isimden önce gelip isimleri nitelemesi veya belirtmesi, zamirlerin ise ismin yerini tutması ve isim görevi üstlenmesidir. Bazı ayırt edici özellikler: İsimle kullanım: Sıfatlar isimle birlikte kullanılırken, zamirlerin olduğu yerde isim kullanılmaz. Çoğul ve hâl ekleri: Sıfatların çoğulları yoktur ve hâl ekleri almazlar, zamirler ise hâl ekleri alabilir ve çoğul olabilir. Örnekler: "Yeşil bahçeyi gördüğümde büyülendim" cümlesinde "yeşil" sıfat, "onu" ise zamirdir. "O elbise çok güzelmiş" cümlesinde "o" kelimesi elbise isminin yerine kullanıldığı için zamir, "çok güzel" ise sıfattır.

Zamir çeşitleri ve bazı örnekleri: Şahıs zamirleri: İnsan isimlerinin yerine kullanılır. ben, sen, o, biz, siz, onlar. İşaret zamirleri: Varlıkların adını söylemeden, onları işaretle gösterir. bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar. Belgisiz zamirler: Hangi varlığın yerine kullanıldığı tam belli olmayan sözcüklerdir. bazıları, biri, hepsi, herkes, kimse, birçoğu, birkaçı, şey. Soru zamirleri: İsimlerin yerini soru yoluyla tutar. ne, kim, kimi, hangisi, kaçı, nereye, nerede, nereden. Dönüşlülük zamiri: Cümledeki eylemin, özne tarafından bizzat yapıldığını bildirir. kendim, kendin, kendisi, kendimiz, kendiniz, kendileri. İlgi zamiri: "-ki" ekiyle oluşturulur. İyelik zamiri: Ek halinde olup, getirildiği ismin hangi şahsa ait olduğunu bildirir. (benim) defterim, (senin) defterin, (onun) defteri.

Zamirler, cümlede varlıkların adları yerine kullanılabilen ve adların yerine getirdiği bütün işlevleri yerine getirebilen ad soylu sözcüklerdir. Başlıca zamir türleri: Şahıs (kişi) zamirleri: "ben, sen, o, biz, siz, onlar" gibi kelimeler. İşaret zamirleri: "bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar" gibi kelimeler. Belgisiz (belirsiz) zamirler: "hepsi, kimse, tümü, herkes, kimisi, kimileri, kimi, biri, birisi, birileri, birkaçı, bazısı, bazıları, çoğu, birçoğu, birçokları, başkası, birazı, fazlası, bir kısmı, şey" gibi kelimeler. Soru zamirleri: "ne, kim, kimi, hangisi, kaçı, nereye, nerede, nereden" gibi kelimeler. Dönüşlülük zamiri: "kendi" kelimesi.

Almanca'da "alle" (hepsi, tümü) kelimesi çeşitli durumlarda kullanılabilir: Tanımlık yerine kullanılabilir ve isimlerin önünde "dieser, diese, diesen" takılarıyla çekimlenir. Şahısları temsil edebilir. Çağrılarda kullanılabilir, örneğin "Alles hören!" (Herkes beni dinlesin!). Belirsiz zamir olarak kullanılabilir ve "her, bütün" anlamlarında gelir. Örnekler: "Alle Kinder sind im Garten" (Bütün çocuklar bahçededir). "Alle gehen nach Hause" (Hepsi eve gidiyor). "Alle sein Vermögen gehört jetzt mir" (Bütün serveti şimdi bana ait).