ToprakTürleri

Killi arazide görülen bazı toprak türleri şunlardır: Killi topraklar. Rendzinalar. Ayrıca, killi ve tüflü topraklar, volkanik kum ya da ince malzemelerin bulunduğu araziler üzerinde meydana gelen topraklardır.

Nevşehir'in bozkır olmasının nedeni, karasal iklimi ve insan etkileri sonucu ormanların yok edilmesidir. Bölgede geçirgen volkanik tüflerden oluşan topraklar ve yetersiz yağış da bozkır bitki örtüsünün yaygınlaşmasına katkıda bulunur.

Laleler, iyi drene edilmiş, kumlu ve pH değeri 6 ila 6,5 olan topraklarda güzel gelişir. Lale yetiştirirken dikkat edilmesi gerekenler: Güneş ışığı: Laleler tam güneş ışığından faydalanmayı sever, bu yüzden güneşli bir alana dikilmelidir. Toprak hazırlığı: Toprağa organik madde ve kum eklenerek iyi drenaj sağlanmalıdır. Soğanların ekimi: Sonbaharda veya erken kış aylarında, soğanların yaklaşık üç katı derinliğe ekilmelidir. Sulama: Toprağın aşırı nemli olmamasına dikkat edilmeli, sulama doğrudan soğana değil, toprağa yapılmalıdır.

Rendzina toprakları, genellikle koyu renkli killi ve kireçli topraklarda daha fazla görülür. Türkiye'de rendzina topraklarının görüldüğü bazı bölgeler: Akdeniz Bölgesi'nin dağlık alanları, özellikle Batı Akdeniz'de, örneğin Toros Dağları'nın etekleri ve yüksek kesimleri; Marmara Bölgesi'nin kuzey kesimleri; Ege Bölgesi'nin iç kesimlerindeki plato ve dağlık alanlar; Karadeniz Bölgesi'nin kireçtaşının yaygın olduğu bazı yerleri. Ayrıca, rendzina toprakları İç Anadolu, Doğu Anadolu ve Trakya bölgelerinde de yaygındır.

Tınlı toprak, kum, kil ve silt karışımından oluşan bir toprak türüdür. Killi tınlı toprak ise, belirli bir oranda kil minerali içeren, killi tınlı toprak türüdür. Killi tınlı topraklar, tarımsal üretim için uygun bir zemin sağlar.

Kestane renkli topraklar, Türkiye'de İç Anadolu, Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde yaygındır. Bu topraklar, yıllık yağışın 400 mm'nin üzerinde olduğu yerlerde, yüksek boylu çayırlar, meşe ormanları ve çalılar altında oluşur. Örnek olarak, Sarız ilçesi çevresinde kireçli tortullar üzerinde oluşan kestane rengi topraklar verilebilir.

Podzol ve tundra toprakları, zonal (yerli) topraklardır. Podzol topraklar: Özellikleri: Soğuk ve nemli iklim bölgelerinde iğne yapraklı ormanların altında oluşur. Bulunduğu yerler: Türkiye'de Doğu ve Batı Karadeniz Bölgesi'nin yüksek dağlık arazilerinde, Uludağ'ın yüksek kesimlerinde görülür. Tundra toprakları: Özellikleri: Tundra ikliminin etkili olduğu alanlarda oluşur, genellikle donmuş haldedir. Bulunduğu yerler: Kuzey Yarımküre’deki kıtaların kutba yakın kısımlarında bulunur.

Karadeniz Bölgesi'nde yaygın olan tarım toprakları şunlardır: Tınlı (orta bünyeli) topraklar. Killi tın, kumlu killi tın ve kumlu tın. Bu toprakların pH değerleri değişkenlik göstermekte olup, genellikle düşük değerler görülmektedir. Ayrıca, bölgenin bazı illerinde ağır bünyeli topraklar da bulunmaktadır. Karadeniz Bölgesi'nde yetişen bazı tarım ürünleri ise şunlardır: mısır; fındık; çay; pirinç; yonca ve diğer yem bitkileri.

Kayın ağacı, derin, besin açısından zengin ve iyi drene olmuş toprakları tercih eder. Kayın ağacının en iyi yetiştiği toprak türleri: Alüvyonlu topraklar: Suyu iyi geçiren ve mineralce zengin olması nedeniyle kayın ağacı için uygun bir ortam sunar. Kumlu-tınlı topraklar: Uygun özelliklere sahiptir. Kireçli topraklar: Kayın ağaçları kireçli topraklarda da yetişebilir, ancak toprak pH'ının çok yüksek olması gelişimi olumsuz etkileyebilir. Kayın ağacı, hafif asidik veya nötr pH değerine sahip toprakları sever; ideal pH aralığı 5,5 ile 6,5 arasındadır. Ayrıca, toprağın organik madde içeriğinin yüksek olması, suyun tutulmasını ve köklerin oksijen almasını kolaylaştırır. Kayın ağacı, suya fazla doygun topraklarda yetişemez; iyi bir su drenajı sağlanmalıdır.

Tınlı toprak, bitkiler için ideal bir büyüme ortamı sunar. Tınlı toprağın bazı faydaları: Drenaj ve su tutma: Kum miktarı, toprağın iyi drenaj yapmasını sağlar, ancak kil seviyesi de suyun tutulmasına yardımcı olur. Havalandırma: İyi havalandırma seviyeleri sunarak toprak organizmalarının ve bitkilerin köklerinin sağlıklı kalmasını destekler. Besin tutma: Besin elementlerini yakalama yeteneği vardır. İşlenebilirlik: Organik madde içeriği sayesinde toprak daha kolay işlenebilir hale gelir. Tınlı toprağın besin seviyesinin uzun vadeli iyileştirilmesi için kompost eklenmesi önerilir.

Şebinkarahisar'da yaygın olarak bulunan toprak türleri şunlardır: Kahverengi topraklar; Kahverengi orman toprakları; Kireçsiz kahverengi orman toprakları; Yüksek dağ çayırı toprakları. Ayrıca, çıplak kayalık ve molozlar, dar alanlarda gri-kahverengi podzolik topraklar, alüvyal ve kolüvyal topraklar da görülmektedir.

Hayır, balçık ve çamur aynı şey değildir. Çamur, suyla karışmış toprağın oluşturduğu, balçığa benzer bir maddedir. Balçık ise, killi toprağın su ile karıştırılması sonucunda oluşan; yapışma özelliği yüksek, bir çamur çeşididir.

Soğan, en iyi kumlu, killi ve humuslu topraklarda yetişir. Ayrıca, soğanın yetiştiği toprağın özellikleri şu şekilde sıralanabilir: Su tutma kapasitesi ortalama düzeyde olmalıdır. Gevşek yapıya sahip olmalıdır. Kolay işlenebilmelidir. pH düzeyi 6,0 ile 6,5 arasında olmalıdır. Soğan, aynı zamanda hafif bünyeli olan ve besin değeri yeterli olan birçok toprak tipinde de yetiştirilebilir.

En iyi yeşillik bitkisi, kişisel tercihlere göre değişebilir. Ancak, bazı besleyici yeşillikler şunlardır: Ispanak: Demir, kalsiyum, A ve C vitaminleri açısından zengindir. Brokoli: C vitamini, lif, demir ve antioksidanlar içerir. Marul: A, K vitaminleri, folat, demir ve potasyum içerir. Pazı: A, C, K vitaminleri, demir, kalsiyum ve potasyum içerir. Kale (Lahana): A, C, K, B6 vitaminleri, kalsiyum ve magnezyum kaynağıdır. Ayrıca, dereotu, roka, kara lahana, su teresi ve çin lahanası da besleyici yeşillikler arasında yer alır.

Kuraklık, yarı kurak ve kurak iklim kuşaklarında yer alan toprakları daha fazla etkiler. Türkiye'de kuraklık en çok İç Anadolu, Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde görülmektedir. Kuraklığın etkilediği topraklar arasında şunlar bulunur: Tarım arazileri. Yer altı suları. Ekolojik sistemler.

Hayır, laterit ve kırmızı toprak aynı değildir. Laterit topraklar, dönenceler arasındaki sıcak-nemli tropikal iklim bölgesinin toprağıdır. Her iki toprak türü de yüksek sıcaklık ve yağışın etkisiyle kimyasal çözülmenin yoğun olduğu bölgelerde oluşur, ancak laterit topraklar humus bakımından fakirdir ve tarımsal verimi düşüktür.

Yer fıstığı, gevşek yapıda ve kumlu topraklarda daha verimli yetişir. Ayrıca, organiklerce zengin topraklar da yer fıstığı için uygundur. Yer fıstığı yetiştiriciliğinde toprak pH değerinin 6 ile 7 arasında olması gerekir.

İyi akşam çiçeği, bilimsel adıyla akşam sefası (Mirabilis jalapa), Güney Amerika'nın tropikal yağmur ormanlarında anavatanı olarak bulunur. Yetişme koşulları: Güneşli alanlar: Akşam sefası, güneşli yerleri sever. Süzek ve kumlu topraklar: Süzek, kumlu ve humus bakımından zengin topraklarda daha iyi gelişir. Ilıman iklimler: Hemen hemen her iklime uyum sağlayabilir, ancak kış aylarında soğuk hava ve dondan etkilenebilir. Türkiye'de de doğallaşmış ve yetiştirilmektedir.

PIM-2 dedektör, tuzlu su veya mineralli topraklarda kullanılması önerilen bir Pulse Induction (PI) sistem metal dedektörüdür. PI sistem dedektörleri, yüksek mineralli bölgelerde derinlik kaybetmeden çalışma olanağı sunar.

Alüvyal topraklarda yetişen bazı ürünler: Tahıllar: Buğday, mısır, arpa. Sebzeler: Domates, biber, patates, soğan, havuç, şalgam. Meyve ağaçları: Elma, armut, kiraz, şeftali, üzüm, nar. Baklagiller: Fasulye, nohut, mercimek. Çim ve otsu bitkiler: Yonca, dereotu, maydanoz. Alüvyal topraklar, yüksek su tutma kapasitesi ve mineral zenginliği sayesinde tarım için oldukça verimlidir.