ToprakTürleri

Lös toprakları, genellikle kurak ve yarı kurak iklimlerde görülür. Dünyada löslerin görüldüğü bazı yerler: Çin'in kuzeydoğusu; Belçika'dan Ukrayna'ya kadar uzanan Kuzey Avrupa Düzlüğü; Orta Asya; Arjantin pampaları; Kuzey Amerika'nın Büyük Ovaları, Orta Batı, Mississippi Nehri Vadisi ve Washington'un doğusu. Türkiye'de ise lös toprakları, özellikle İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde bulunur.

Zeytin ağacı en iyi, güneşli ve sıcak iklimlere sahip ortamlarda köklendirilir. Zeytin ağaçları için uygun ortamların bazı özellikleri: Toprak: Kalkerli-kumlu, besin maddelerince zengin, PH’sı 6-8 seviyesinde olan, taban suyu 1 metreden yakın olmayan topraklar tercih edilmelidir. İklim: Yıllık ortalama sıcaklığın 15-20 °C arasında olduğu, 40 °C'ye kadar yüksek ısıya dayanabilen, -7 °C'ye kadar düşen soğuklara dayanıklı bölgeler uygundur. Işık: Zeytin ağaçları ışığı çok sevdiğinden, özellikle geçit bölgelerde güney yönleri tercih edilmelidir. Rakım: 800 metreden yüksek yerlerde zeytin yetiştirilmez. Ayrıca, zeytin ağacı saksıda da yetiştirilebilir.

Killi toprakların bazı özellikleri: Su tutma kapasitesi: Killi topraklar, suyu kolayca emip tutabilir, bu da kurak bölgelerde tarım için avantaj sağlar. Düşük su geçirgenliği: Su geçirgenliği düşüktür, bu nedenle drenaj problemleri yaşanabilir. Yoğun yapı: Sıkı ve yoğun bir yapıya sahiptir, işlenmesi zor olabilir. Besin maddesi zenginliği: Kalsiyum, magnezyum, potasyum ve demir gibi mineraller açısından zengindir. Geç ısınma: Kış aylarında nemli ve serin kalır, yazın ise kurumaya elverişlidir. Yapışkanlık: Kuruduğunda sert, ıslandığında ise yapışkan bir kıvam alır. Kök gelişimi: Toprağın yoğun yapısı, köklerin derinlemesine yayılmasını engelleyebilir. Şişme-büzülme: Bu özellik, inşaat faaliyetlerini olumsuz etkileyebilir.

Geçirimli topraklar, yer altına sızan suların hem alt tabakalara geçmesini hem de kayaçların gözeneklerinde birikmesini sağlayan topraklardır. Türkiye'deki geçirimli toprak türlerinden bazıları: Alüvyal topraklar. Kolüvyal topraklar. Regosoller. Ayrıca, serin ve yağışlı orman örtüsünün altında oluşan ve taban taşına sahip olan podzol topraklarında, geçirimsiz katman suyun göllenmesini ve bitki artıklarının hızla çürümesini önler.

Dünyada en çok bulunan toprak türü hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, bazı toprak türlerinin dünya üzerindeki yaygınlığı hakkında bilgi mevcuttur: Kahverengi ve kestane renkli step (bozkır) toprakları: Orta kuşak karalarının iç kısımlarında, bozkır bitki örtüsünün altında gelişir ve geniş alanlarda görülür. Çernezyom (kara toprak): Orta kuşağın yarı nemli, yazları yağışlı karasal iklim bölgelerinde, çayır bitki örtüsü altında oluşur ve verimli bir toprak türüdür. Alüvyal topraklar: Akarsular tarafından taşınarak biriken topraklardır ve delta ovaları ile taşkın sahalarda yaygındır. Toprak türleri, oluşum süreçleri ve coğrafi dağılımları açısından çeşitlilik gösterir.

Kırmızı toprakta yetişen bazı ürünler: Tarım ürünleri: Muz, pamuk, turunçgiller (portakal, mandalina, limon, greyfurt), zeytin. Sebzeler: Domates, pirinç, susam. Kırmızı toprak, yüksek oranda demir oksit içerdiği için bu renge sahiptir ve tarımsal üretim için oldukça elverişlidir.

Kudret narı, iyi drenajlı, organik maddeler bakımından zengin topraklarda yetişir. Toprak pH derecesi 5,5 ile 7,5 arasında olan topraklar uygundur. Tohumların ekildiği toprak genellikle %50 toprak, %30 torf ve %20 perlit karışımından oluşur.

Acoustic patatesin hangi toprakta yetiştiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, genel olarak patatesin yetiştiği toprak türleri hakkında bilgi verilebilir. Patates, derin profilli, yumuşak, havadar, iyi ısınabilen, kabarmış ve süzek topraklarda bol verimli olur. Patatesin yetiştiği toprak için uygun pH değeri 6-8 arasında olmalı, en iyi pH değeri ise 6,3-6,7 aralığında olmalıdır. Toprak hazırlığı, toprağın yapısına ve üretim mevsimine göre değişiklik gösterir. Patates ekimi için toprak eğer ağır killi ise sonbahar mevsiminde 20-25 cm derinlikle sürüm yapılmalıdır.

Killi topraklar, genellikle vertisoller ve rendzinalar olarak iki türde Türkiye'de yaygın olarak bulunur. Vertisoller, üst kısmı koyu renkli olup, Ergene havzası, Konya ve Muş havzaları ile Güney Marmara'daki çöküntü alanlarda yer alır. Rendzinalar, Ege, İç Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinin çöküntü alanlarında yaygındır. Tınlı topraklar ise kil, kum ve silt karışımından oluşur ve özellikle bahçelerde sebze yetiştiriciliği için tercih edilir. Türkiye'de yaygın olarak nerede bulunduğuna dair spesifik bir bilgi bulunamamıştır. Killi ve tınlı toprakların tam olarak nerede bulunduğunu belirlemek için yerel tarım uzmanlarına veya toprak bilimcilerine danışılması önerilir.

Konya Ovası'nda çeşitli toprak türleri bulunmaktadır: Kahverengi, kırmızı kahverengi, kireçsiz kahverengi; Alüvyal, hidromorfik alüvyal, kolüvyal; Regosol, vertisol, sierozem, tuzlu, alkali ve tuzlu-alkali. Doğal faktörlerden kaynaklanan toprak sorunları: Erozyon; Sulama yetersizliği; Toprak sığlığı; Drenaj sorunları; Tuzluluk ve alkalilik. Beşeri faktörlerden kaynaklanan sorunlar: Doğal bitki örtüsünün tahribi; Yanlış arazi kullanımı; Toprak kirliliği.

Killi kireçli toprakta yetişebilecek bazı ağaç türleri şunlardır: Ahududu; Manolya; Ayva; Soya fasulyesi; Taze fasulye; Badem; Nar; Karpuz; Köknar; Çilek. Ayrıca, salkım söğüt de killi topraklarda yetişmeye uygun bir ağaçtır. Killi toprakların drenaj sorunlarının çözülmesi ve organik malzemelerle zenginleştirilmesi, bitki yetiştiriciliği için daha uygun hale gelmesini sağlar.

Bal yemişi, iyi drene edilmiş, hafif asidik ve organik madde açısından zengin topraklara dikilmelidir. Bal yemişi fidanı dikimi için uygun tarım arazileri: Ilıman iklim bölgeleri. Soğuk iklim bölgeleri. Bal yemişi, hem güneşli hem de yarı gölge alanlarda yetiştirilebilir.

"Taş doğuran taş" olarak belirtilen bir taş türü bulunamamıştır. Ancak, doğal taşların genellikle yerkabuğunun çeşitli katmanlarında, kayaların arasında, sıcak su kaynaklarının etrafında, riyolitik, pegmatit ve granit gibi kristallerin içinde, porfir ve magmatik kayalarda, tonalitlerde ve volkanik oluşumlarda bulunduğu bilinmektedir. Türkiye'de doğal taşların bulunabileceği bazı bölgeler şunlardır: Balıkesir-Dursunbey, Giresun-Şebinkarahisar, Yozgat-Şefaatli gibi yerlerde ametist taşı bulunur. Ankara’nın Çubuk ilçesi ve çevresi ile Eskişehir, Yozgat, Bilecik ve Erzurum gibi illerde akik taşı yaygındır. Çanakkale-Lâpseki, Aydın-Çine ve Madrandağı kuvars taşının sıkça görüldüğü yerlerdir. Doğal taşların bulunduğu diğer bölgeler hakkında bilgi almak için "mistikatolye.com" ve "tassandigi.com" gibi siteler ziyaret edilebilir.

Bamya, her türlü toprakta rahatlıkla yetişebilen bir bitkidir. Ancak ekonomik bir üretim yapmak için derin, geçirgen ve kumlu-tınlı topraklar en ideal toprak tipidir. Ayrıca, yer altı su seviyesi yüksek olan topraklarda da bamya daha sağlıklı ve hızlı büyüme gösterir. Bamya ekilirken, aşırı toprak rutubeti ve besin maddelerince zengin topraklar (özellikle azot) tercih edilmemelidir; aksi takdirde bitkinin meyve sayısı azalır ve verim düşer.

Regosol topraklar, kumlu bir yapıya sahip oldukları için genellikle kumlu veya sarı renkte olabilirler. Ayrıca, volkanik arazilerde oluşan regosoller, volkanlardan çıkan kum boyutundaki tanelerin birikmesiyle meydana gelir ve bu nedenle volkanik bir görünüme sahip olabilirler. Regosollerin rengi, oluşum koşullarına ve bulundukları bölgeye göre değişiklik gösterebilir.

En verimli çöl toprağı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, çöl topraklarında tarım yapmak için modern sulama tekniklerinin kullanılabileceği bilinmektedir. Çöl toprakları, kumlu, çakıllı veya kayalık olabilir ve çoğunlukla kurak iklimlerde bulunur. Çöl topraklarından bazıları şunlardır: Laterit topraklar. Çernezyom (kara topraklar).

Terra rosa toprak, Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde bulunur. Türkiye'de bu toprak türü, Güney Marmara Bölgesi, Ege Bölgesi ve Akdeniz Bölgesi'nde görülür. Dünya genelinde ise İtalya, Fransa, Lübnan, Yunanistan, İsrail, Şili ve İspanya gibi Akdeniz ikliminin etkisini gösterdiği birçok ülkede bulunur.

Kereviz, tınlı, tınlı killi, kumlu ve humuslu topraklarda en iyi şekilde yetişir. Kerevizin yetiştiği toprağın sahip olması gereken diğer özellikler: pH seviyesi: 6,0 ila 7,0 arasında, nötr değerlerde olması tercih edilir. Organik madde: Toprak, yeterli miktarda organik madde içermelidir. Bünye: Killi topraklarda yumrular genellikle küçük kalır, bu nedenle killi topraklardan kaçınılmalıdır. Su kapasitesi: Toprakta su kapasitesi %80’i aşmamalıdır, aksi takdirde fazla su köklerde çürümelere neden olabilir.

Barbunya, en iyi tınlı-kumlu veya tınlı-toprak yapılarında yetişir. İyi drenaj sağlayan ve humus açısından zengin topraklar da barbunya için uygundur. Ayrıca, toprağın pH seviyesinin 5,5 ile 6 arasında olması önerilir.

Himalayalar'da çeşitli toprak türleri bulunmaktadır. Bu topraklar arasında: Buzullar: Himalayalar, dünyanın en büyük kar ve buz depolarından biridir. Çayırlar: Yüksek rakımlarda çayırlar yaygındır. İğne yapraklı ormanlar: Yüksek rakımlarda iğne yapraklı ormanlar bulunur. Geniş yapraklı ormanlar: Orta rakımlarda geniş yapraklı ormanlar yaygındır. Tropikal yağmur ormanları: Alt kotlarda tropikal yağmur ormanları görülür. Ayrıca, Himalayalar'da yaklar gibi hayvanların otladığı geniş otlaklar da mevcuttur.