ToprakBilimi

Satürasyonun yüksek olması, iki farklı bağlamda farklı anlamlar taşıyabilir: 1. Toprakta Satürasyon: Toprağın boşluklarının (gözeneklerinin) tamamen su ile dolması durumudur. 2. Transferrin Satürasyonu: Kandaki transferrin proteininin demirle aşırı doygun olması durumudur.

Toprağı derince kazarak altını üstüne getirme işlemine "kirizma" denir.

Humus, coğrafyada bitki artıklarının toprakta birikmesiyle oluşan, koyu renkli organik madde olarak tanımlanır. Humus, toprağa verimlilik kazandıran bir maddedir ve kayaların ufalanması veya ayrışmasında doğrudan etkili değildir.

Toprak çeşitleri haritası yapmak için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Toprak Örneklerinin Alınması: Belirli bir bölgedeki farklı toprak türlerini belirlemek için toprak örnekleri alınır. 2. Laboratuvar Analizleri: Toprak örnekleri laboratuvarlarda analiz edilerek, toprakların pH, organik madde içeriği, tuzluluk, su tutma kapasitesi ve diğer özellikleri ölçülür. 3. Veri Toplama ve Gruplama: Analiz sonuçları kaydedilir ve toprak özellikleri arasındaki ilişkiler incelenerek gruplama yapılır. 4. Coğrafi Bilgi Sistemleri (GIS) Kullanımı: CBS yazılımları, toprak verilerini dijital ortamda haritalamak, analiz etmek ve görselleştirmek için kullanılır. 5. Harita Tasarımı: Toprak çeşitleri, farklı renk ve sembollerle gösterilerek anlaşılır bir harita tasarımı yapılır. Bu süreç, tarım, çevre yönetimi, inşaat ve diğer alanlarda toprakların doğru bir şekilde yönetilmesine ve korunmasına yardımcı olur.

Toprak rengi, çeşitli anlamlar taşır ve farklı etmenlere bağlı olarak değişir: 1. Organik Madde Miktarı: Yüksek organik madde içeren topraklar koyu kahverengi veya siyah renkte olur. 2. Mineral İçeriği: Demir, alüminyum ve manganez gibi mineraller toprak rengini belirler. 3. Drenaj ve Nem Durumu: Suya doymuş topraklar genellikle daha koyu renklerde olurken, kurak topraklar daha açık tonlarda olabilir. 4. Toprak pH Değeri: Asidik topraklarda demir oksitleri kırmızı tonlarında, alkali topraklar ise daha açık renkte olabilir. Ayrıca, toprak rengi jeolojik analizlerde toprak ve kayaç türlerini belirlemek, su akışlarını ve mineral içeriğini analiz etmek için de kullanılır.

Humik asit ve Higro farklı kavramlardır. Humik asit, bitki ve hayvanların doğal çürümesi sonucu oluşan, toprakta bulunan organik bir bileşiktir. Higro ise, HIGRO HUMIXEL adlı ürünün markasıdır ve bu ürün, leonarditten elde edilen, yüksek konsantrasyonlu bir humik asit çözeltisidir.

Havuç, derin bünyeli, serin ve besin maddelerince zengin iyi işlenmiş topraklarda en iyi şekilde yetişir. İdeal toprak özellikleri: - Toprak pH'sı: 6-6.5 arasında değer taşıyan topraklar. - Toprak tipi: Organik maddeler bakımından zengin, uygun miktarda kireç içeren tınlı-kumlu veya kumlu-tınlı topraklar. Ayrıca, havuç ağır killi topraklar ve nem oranı yüksek topraklarda yetiştirilmemelidir.

Toprak, çeşitli nedenlerle sertleşebilir: 1. Kuraklık: Uzun süreli kuraklık, toprağın suyu emme yeteneğini azaltarak sertleşmesine yol açabilir. 2. Toprak sıkışması: İnsan faaliyetleri, özellikle ağır makinelerle yapılan tarım veya inşaat çalışmaları, toprağın sıkışmasına neden olabilir. 3. Aşırı sulama: Tarım alanlarında aşırı sulama, toprakta tuz birikmesine ve yapısının değişmesine sebep olabilir. 4. Soğuk iklim: Soğuk iklimlerde, suyun donup çözülmesi toprağın yapısının değişmesine ve sertleşmesine yol açabilir. Sertleşmiş toprak, bitki büyümesini olumsuz etkiler, tarım ve inşaat faaliyetlerini zorlaştırır.

Türkiye'deki topraklar, eski Amerikan sınıflandırmasına göre üç ana gruba ayrılır: zonal, intrazonal ve azonal.

Toprak, en fazla 1000 yılda 1 cm kalınlığında oluşur. Dolayısıyla, 1 cm'lik bir toprak tabakasının ekilmesi için en fazla 1000 yıl geçmesi gerekmektedir.

Mandalina, bol humuslu, derin, suyu iyi akıntılı (süzek), tınlı, kumlu-tınlı veya killi-tınlı topraklarda yetişir. Ayrıca, mandalina ağaçlarının yetiştirileceği toprağın pH değerinin 5-5,5 aralığında olması idealdir.

Toprakta O ve A katmanları şunlardır: 1. O Katmanı: Toprağın en üst katmanıdır ve organik maddelerden oluşur. 2. A Katmanı: O katmanının altında yer alır ve organik madde ve mineral karışımından oluşur.

Gübre çeşitleri genel olarak şu şekilde sınıflandırılabilir: 1. İçeriğine Göre: - Organik Gübre: Doğal kaynaklardan elde edilir (hayvan gübresi, kompost, yeşil gübre). - Kimyasal (Sentetik) Gübre: Endüstriyel süreçlerle üretilir ve bitkilere hızla besin sağlar. - Mikrobiyal Gübre: Faydalı mikroorganizmalar içerir, topraktaki besin döngüsünü geliştirir. 2. Besin İçeriğine Göre: - Azotlu Gübreler: Bitkilerin yaprak gelişimini destekler, en yaygın türleri Üre, Amonyum Sülfat, Amonyum Nitrat'tır. - Fosforlu Gübreler: Kök gelişimini teşvik eder, Triple Süper Fosfat (TSP), Di-Amonyum Fosfat (DAP) gibi türleri bulunur. - Potasyumlu Gübreler: Meyve ve çiçek oluşumunu destekler, Potasyum Sülfat (SOP), Potasyum Klorür (MOP) en yaygın türleridir. - Kompoze Gübreler (NPK): Azot, fosfor ve potasyum içerir, dengeli besin desteği sağlar. 3. Formuna Göre: - Granül Gübre: Kontrollü salınım sağlar ve uzun süreli etki gösterir. - Sıvı Gübre: Hızlı emilim sağlar, özellikle yaprak gübresi olarak kullanılır. - Toz Gübre: Su ile karıştırılarak veya doğrudan toprağa uygulanır.

Gübretaş K-Humat aşağıdaki işlevleri yerine getirir: 1. Toprak yapısını iyileştirir: Yüksek pH, kireç bakımından zengin ve organik madde bakımından fakir toprakların fiziksel, kimyasal ve biyolojik yapısını düzenler. 2. Besin maddelerinin alımını teşvik eder: Bitki besin maddelerinin toprakta çözünmesini sağlayarak bitkinin kullanımına sunar. 3. Bitki gelişimini destekler: Potasyum içeriği ile bitkilerin güçlü kök gelişimine katkıda bulunur.

Regosol toprak, volkanik araziler ve kolüvyal topraklar üzerinde görülür. Türkiye'de ise bu tür topraklar Nevşehir yöresi ve Doğu Anadolu'daki volkanik arazilerde bulunmaktadır.

Toprakta tuzluluk, elektriksel iletkenlik (EC) yöntemi kullanılarak ölçülür. Bu yöntemde: 1. Saturasyon çamuru haline getirilmiş toprak örneği alınır. 2. Toprak iletkenlik probu, çamurun içine yeterince daldırılır. 3. pH metre veya özel cihazlar yardımıyla toprağın elektriksel iletkenliği ölçülür. Ayrıca, toprak numunesi alınarak laboratuvar ortamında yapılan kimyasal analizler de toprak tuzluluğunun belirlenmesi için kullanılabilir.

Çorak toprakların ıslah edilmesi için aşağıdaki yöntemler uygulanabilir: 1. Kireç ve sülfür uygulaması: Kireç, kireçli toprakları iyileştirmek ve pH'ı dengelemek için kullanılabilir. 2. Tuzluluk yönetimi: Tuzlu topraklarda tuzların temizlenmesi için uygun drenaj sistemleri kurulabilir ve sulama yöntemleri değiştirilerek suyun toprakta birikmesi engellenebilir. 3. Toprak iyileştirici organik maddeler: Kompost ve gübre gibi organik maddeler eklemek, toprağın yapısını iyileştirir, su tutma kapasitesini artırır ve verimliliği artırabilir. 4. Erozyon kontrolü: Ağaçlandırma, bitki örtüsü oluşturma ve toprağın korunaklı hale getirilmesi, toprak kaymalarını ve erozyonu engellemek için gereklidir. 5. Bitki seçimi ve tarım yöntemleri: Suya dayanıklı ve düşük su gereksinimi olan bitkiler yetiştirmek, toprak verimliliğini artırabilir. Toprak ıslahı, karmaşık bir süreç olup, toprağın ayrıntılı olarak anlaşılmasını gerektirir. Bu nedenle, profesyonel bir tarım danışmanından destek almak faydalı olabilir.

En verimli killi topraklar, genellikle İç Anadolu, Trakya ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde bulunur. Ayrıca, Ege Bölgesi ve Doğu Anadolu'da da killi toprakların verimli olduğu alanlar mevcuttur.

Bozkır topraklarının kahverengi olmasının temel nedeni, içerdiği yüksek orandaki organik maddelerdir. Bu topraklarda bitki artıklarının toprakta birikmesiyle oluşan ve toprağın rengini koyulaştırarak verimini artıran organik madde humus olarak adlandırılır.

EC değeri, toprağın tuzluluk oranını ifade eder ve bitki türlerine göre değişiklik gösterir. Genel olarak kabul edilen değerler şunlardır: - 0-2 dS/m: Düşük tuzluluk, bitkiler için güvenlidir. - 2-4 dS/m: Hafif tuzluluk, tüm bitkiler için idealdir. - 4-8 dS/m: Orta derece tuzluluk, birçok tarım bitkisinde verim düşer. - 8-16 dS/m: Yüksek tuzluluk, sadece tuzlu topraklara uyumlu bitkiler için uygundur. Ayrıca, içme suyu için önerilen EC değeri 0,5-1 mS/cm arasındadır.