Tepkime

Denge anında ileri ve geri tepkimelerin hız sabitleri birbirine eşittir, çünkü bu, kimyasal dengenin temel özelliklerinden biridir. Denge, tepkimenin her iki yönde de eşit hızda gerçekleştiği dinamik bir durumdur.

MgCl₂ ve AgNO₃ arasındaki tepkime, çift yer değiştirme (metathesis) tepkimesidir.

Maddeler, yeterli miktarda oksijen bulunmasına rağmen durup dururken yanmaz çünkü yanma tepkimesi için başlangıç enerjisi (aktivasyon enerjisi) gereklidir. Yanma sürecinin başlaması için genellikle ortamın ısıtılması veya bir ateşleme kaynağı gereklidir.

Aktif metaller ve bazlar, elektron verme ve alma eğilimleri nedeniyle tepkime verirler. Aktif metaller, elektron verme potansiyeli pozitif olan metallerdir ve asitlerle tepkimeye girerek hidrojen (H₂) gazı açığa çıkarırlar. Bazlar ise amfoter metaller olarak adlandırılan bazı aktif metallerle tepkimeye girerek tuz ve hidrojen gazı oluştururlar.

Endotermik bir tepkimenin grafiği, ürünlerin enerjisinin girenlerin enerjisinden daha yüksek olduğunu gösterir. Bu tür bir grafikte: - X ekseni tepkime koordinatını, - Y ekseni ise potansiyel enerjiyi temsil eder. Başlangıçta, girenlerin potansiyel enerjisi daha düşüktür ve tepkimenin ilerlemesi için çevreden enerji alması gerekir.

H2SO4 ile Bi2O3 tepkimesinde katsayılar: 1 BI2O3 + 3 H2SO4 şeklindedir.

Evet, "reaksiyon" ve "tepkime" aynı şeyi ifade eder.

Fe (demir) ve HCl (hidroklorik asit) tepkime verir çünkü bu reaksiyon, demir'in hidrojenin yerini aldığı bir yer değiştirme (tek değiştirme) reaksiyonudur. Bu reaksiyonun denklemi şu şekildedir: Fe + 2HCl → FeCl2 + H2. Sonuç olarak, demir klorür (FeCl2) tuzu ve hidrojen gazı (H2) oluşur.

Asitlerle aktif metallerin tepkimesi sonucu tuz ve hidrojen gazı oluşur.

NaOH (sodyum hidroksit), protik asitler ile tepkime verir.

Elektronik alışverişli tepkime, kimyasal türler (atomlar, iyonlar veya moleküller) arasında elektron alışverişi gerçekleşen tepkimelere verilen isimdir.

Seyirci iyon, çözelti tepkimelerinde reaksiyona katılmayan, sadece çözeltide serbest kalan iyon olarak tanımlanır.

Yarı soy metallerden biri olan bakır (Cu), oksijensiz asitler ile tepkime vermez.

Amonyak (NH3), çeşitli bileşiklerle tepkimeye girer: 1. Asitler: Amonyak, asitlerle asid-baz tepkimesi yaparak amonyum tuzlarını oluşturur. 2. Oksijen: Amonyak, belirli koşullar altında oksijenle reaksiyona girerek yanma süreci geçirir ve azot ve su buharı üretir. 3. Florin: Yüksek sıcaklıklarda amonyak, florin (F2) ile reaksiyona girerek hidrojen florür (HF) ve azot oluşturur. 4. Bakır oksit: Isıtılmış bakır oksit ile reaksiyona girerek azot, bakır ve su üretir.

Tepkime entalpisi, sabit basınç altında ürünlerin entalpileri ile girenlerin entalpileri arasındaki farka eşittir. Kimyasal tepkimelerde, tepkime entalpisi şu şekilde hesaplanır: ∆H = ΣHürünler – ΣHgirenler. Burada ∆H, entalpi değişimini, ΣHürünler ürünlerin toplam entalpisini ve ΣHgirenler girenlerin toplam entalpisini ifade eder. Birimi kJ veya kJ/mol'dür.

Nötralleşme tepkimesinin denklemi şu şekilde yazılır: Asit + Baz → Tuz + Su.

Alüminyum sülfat, alüminyum hidroksitin sülfürik asit ile tepkimeye girmesi sonucu üretilir.

Tepkime moleküleritesi, bir kimyasal tepkimenin hızını belirleyen moleküllerin toplam sayısıdır. Bunu bulmak için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: 1. Spektroskopik Teknikler: Tepkime sırasında meydana gelen kimyasal değişiklikleri izleyerek moleküleriteyi tespit eder. 2. Reaksiyon Hızı Deneyleri: Reaksiyonun hızını ölçerek moleküleriteyi belirler. 3. Kimyasal Analiz: X-ışını kristalografisi gibi yöntemlerle moleküler yapının 3D modelini oluşturarak moleküleriteyi ortaya çıkarır. 4. Kimyasal Sentez ve Reaksiyonlar: Molekülün kimyasal bileşimini ve tepkimelerdeki davranışını inceleyerek moleküleritesini belirler.

Potasyum alüminyum sülfat (KAl(SO₄)₂), sülfürik asit (H₂SO₄) ile tepkime verir.

Tersinir tepkime, tepkenlerle ürünlerin birbirlerinden eşit hızla oluştuğu kimyasal reaksiyondur. Ancak, bu denge ortamından ürünlerin veya tepkenlerin sürekli olarak alınması durumunda, tepkime her iki yönden birinde ilerleyebilir.