Sabri Ülgener'in istihdam teorisi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Sabri Ülgener'in bazı görüşleri şu şekildedir: Ülgener, Osmanlı ekonomi sisteminin temel sorununun ticaret ve üretim alanının daralması, uluslararası ticaretin esnaflığa, üretimin ve zanaatçılığın ise toprağa kayması olduğunu savunur. Ülgener'e göre, esnaf zümreleri, şehrin iktisadi hayatına damgasını vuran az sayıdaki tüccardan ziyade, ortaçağın iktisat hayatını ve zihniyetini yansıtan zümrelerdir. Ülgener, fazla değerin başka alanlardan ziyade tekrar üretime sarf edilmesinin önemini vurgular. Ülgener, üst tabakaların sahip olduğu ağalık ve efendilik şuurunun, esnaf zümresinin hayat ve toplum telakkisini iktisadi kaygılardan uzaklaştırdığını belirtir. Ülgener, Osmanlı çözülme döneminin insan tipini, çalışmaya ve üretmeye yönelmiş "Melâmî" tipi ile, çalışmaya yönelmeyip bol harcamaya ve tüketime yönelmiş "Bâtınî" tipi olarak iki ayrı tasavvuf tipi olarak ele alır.